ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 983

ซูจื่ออวี๋รีบเอ่ยปาก

“ทำเช่นนั้นไม่ได้เด็ดขาด”

ตอนนี้ยังไม่อาจแน่ใจว่าเสวี่ยชิงหานกับพวกโจรเกี่ยวข้องกันหรือไม่

หากไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แล้วเสวี่ยชิงหานเปิดเผยเรื่องของท่านอ๋องแปด โจรที่เห็นแก่เงินทองฆ่าคนเป็นผักปลา อาจจะฆ่านางปิดปากเพื่อเงินทอง ถึงตอนนั้นจะทำให้เสวี่ยชิงหานลำบากไปด้วย

ซูจื่ออวี๋ไม่อยากให้เสวี่ยชิงหานที่เป็นผู้บริสุทธิ์ต้องเสี่ยง

หลังจากซูจื่ออวี๋ตรึกตรอง จึงเอ่ยปากกำชับ

“คุณหนูเสวี่ย ท่านทำตามที่ข้าบอกก็พอ ทุกอย่างรอให้กำลังเสริมมาถึงค่อยว่ากัน อย่าไปข้องเกี่ยวกับสหายท่านนั้นของข้า และอย่าไปสืบว่ามีคนแปลกหน้าเข้าออกหรือไม่ เพื่อไม่ให้ภัยมาถึงตัว”

เสวี่ยชิงหานเป็นแววตาของซูจื่ออวี๋เป็นกังวล จึงรู้ว่าเรื่องนี้สำคัญมาก เกรงว่าคงไม่ใช่แค่ต้องการช่วยคนเท่านั้น

นางพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น

“วางใจเถอะ ถึงอย่างไรข้าเป็นคุณหนูใหญ่ของสำนักราชาโอสถ ต่อให้สำนักหลิงอวิ๋นทำผิดจริง ก็คงไม่กล้าทำอะไรกับข้า ข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อพูดจบ เสวี่ยชิงหานได้หันไปยังทิศทางของสำนักหลิงอวิ๋นแล้วก้าวเท้าออกไป

……

เมื่อเห็นแผ่นหลังที่จากไปของเสวี่ยชิงหาน โม่ซุนเอ่ยขึ้น

“ท่านสงสัยว่าสำนักฉีหลินเป็นผู้ลงมือหรือ?”

ซูจื่ออวี๋มองโม่ซุนอย่างแปลกใจ

“ท่านหมอโม่รู้ได้อย่างไรว่าข้าสงสัย?”

โม่ซุนหัวเราะ

“เดาได้ไม่ยาก การช่วยเหลือผู้อื่น แม่นางซูไม่เคยยืมมือใครอยู่แล้ว”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มเจื่อน

“ท่านหมอโม่ช่างหลักแหลมยิ่งนัก คล้ายท่านหมอโม่มองความคิดทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่ง”

โม่ซุนยิ้มอ่อนโยนจางๆ

“ข้าน้อยยังเดาได้ว่า แม่นางซูสงสัยว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเป๋ยฉู่ ดังนั้นตอนนี้จึงกันคุณหนูใหญ่แห่งสำนักราชาโอสถที่สนิทสนมกับเป๋ยฉู่ออกไป”

ซูจื่ออวี๋อดถอนหายใจไม่ได้

“หากภายหน้าท่านหมอโม่ไม่คิดจะรักษาผู้คน สามารถไปเป็นหมอดูได้เลยนะ เพราะทายแม่นเหลือเกิน”

โม่ซุนถูกซูจื่ออวี่หยอกจนหัวเราะ แล้วพูดต่อ

ยิ่งรู้จักกันนาน นางย่อมเผยความสามารถให้เห็นมากขึ้น นางไม่มีทางโป้ปดไปได้ทุกเรื่อง บางครั้งจึงปิดปากไม่พูด ดีที่โม่ซุนเป็นคนเข้าใจผู้อื่น ไม่ใช่นิสัยชอบสอดรู้สอดเห็น

ซูจื่ออวี๋นำผ้าเช็ดหน้าออกมา นำใบหน้าที่เก็บมาเมื่อครู่ห่อไว้ด้านใน จากนั้นใช้ก้อนหินทุบใบไม้จนแหลก

โม่ซุนเอ่ยถาม

“นี่จะทำสิ่งใดหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ยังทำต่อไปเรื่อยๆ แล้วเอ่ยปากอธิบาย

“นี่คือต้นส้มผด แม้ใบของมันจะเป็นสีเขียว แต่หลังจากบดละเอียดแล้ว เมื่อทาไว้บนใบหน้า มันจะทำให้ผิวหนังกลายเป็นสีดำ แม้จะผ่านไปสองสามวันก็ยังล้างไม่ออก นี่ แบบนี้ไง”

เมื่อพูดจบ ซูจื่ออวี๋เปิดผ้าเช็ดหน้าออก แล้วใช้น้ำที่ได้จากใบส้มผดทาถูไปที่ใบหน้า

โม่ซุนมองดูด้วยความประหลาดใจ น้ำใบไม้สีเขียวเมื่อครู่ เมื่อทาลงไปบนใบหน้า มันกลายเป็นสีดำอย่างรวดเร็ว

โม่ซุนเอ่ยปาก

“ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ต้นไม้ชนิดนี้พบเห็นได้ทั่วไป แต่กลับไม่มีใครรู้สรรพคุณนี้”

ซูจื่ออวี๋คิดในใจ

“พืชที่ยังไม่ถูกค้นพบในโลกของพวกเจ้ายังมีอีกเยอะ ไม่เพียงแค่ต้นส้มผดหรอก”