ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 99

โม่ซุนพยักหน้า “แทนที่จะบอกว่ามันเป็นพิษ ควรบอกว่าของเล่นพิเรนจะดีกว่า หลังจากปนเปื้อนแล้ว ตราบใดที่ไม่ดื่มเหล้าก็จะไม่มีปัญหา ฤทธิ์ยาสองสามวันก็หายแล้ว ถ้าดื่มเหล้าก็จะทำให้เกิดอาการคันที่มือและฝ่ามือ ถ้าคันขึ้นมาเกรงว่าจะทรมานมาก”

ความเชื่อของจวินมู่เหนียนที่มีต่อซูจื่ออวี๋จากห้าคะแนนก็เปลี่ยนเป็นเจ็ดคะแนน

จวินมู่เหนียนเอื้อมมือไปหาโม่ซุนแล้วพูดว่า “รบกวนท่านหมอช่วยดูข้าทีว่าข้ามีพิษหรือไม่”

โม่ซุนเปิดปากถามว่า “นี่นับว่าเป็นครั้งที่สามหรือ?”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าแล้วพูดว่า “นับ”

ครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยชีวิตโม่ซุนหนึ่งครั้ง โม่ซุนก็ตอบตกลงว่าจะช่วยเขาสามครั้ง ครั้งแรกเขาใช้กับร่างกายของฮ่องเต้องค์ก่อน

ส่วนครั้งที่สองเขาใช้กับซูจื่ออวี๋เมื่อคืน ตลกดีที่เขาเพิ่งช่วยชีวิตซูจื่ออวี๋ ทั้งที่เขาคิดจะฆ่านาง

และครั้งที่สามนี้ เดิมทีเขาอยากเก็บไว้อีกเจ็ดปีค่อยใช้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องรอนานขนาดนั้นแล้ว

โม่ซุนก้าวไปข้างหน้า กดชีพจรให้จวินมู่เหนียน ด้วยทักษะทางการแพทย์ของเขา การวินิจฉัยจำเป็นต้องใช้สามลมหายใจ แต่คราวนี้เขาวินิจฉัยอยู่หนึ่งถ้วยชา

จวินมู่เหนียนรู้สึกว่าโม่ซุนมีสีหน้าเคร่งขรึม จึงถามว่า “ข้า... ถูกวางยาพิษจริง ๆ หรือ?”

โม่ซุนถามกลับว่า “เหตุใดท่านอ๋องถึงสงสัยว่าตนถูกวางยาพิษ? ท่านอ๋องรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือ?”

จวินมู่เหนียนเงียบไป เขาไม่สามารถบอกความจริงที่ว่าเขาเดินได้ออกไปได้ ดังนั้นจึงไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเจ็บเข่าเมื่อเกิดพายุลมกระโชกแรง และจะเดินลำบากเมื่ออากาศเย็น

จวินมู่เหนียนคิดอยู่หนึ่งตลบถึงได้พูดออกมาว่า “มีคนบอกข้าว่าข้าถูกพิษ”

โม่ซุนตาเบิกกว้างด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ

แต่เขาไม่รู้สึกผิดปกติอะไรเลย

จวินมู่เหนียนที่เชื่อในคำพูดของซูจื่ออวี๋จากเจ็ดส่วนกลายเป็นเก้าส่วนแล้ว

แค่ผู้หญิงคนนั้น เรียนวิชาพิษสูงส่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ พิษที่แม้แต่โม่ซุนก็มองไม่เห็น แต่นางมองเห็นได้อย่างไร?

โม่ซุนเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของจวินมู่เหนียนก็พูดว่า “ท่านอ๋องก็ไม่ต้องกังวลมากเกินไป อีกเดี๋ยวข้าจะตรวจสอบสาเหตุเรื่องนี้อย่างละเอียด”

จวินมู่เหนียนส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ ไม่จำเป็น เรื่องนี้ข้าจัดการเอง ท่านหมอโม่แค่ช่วยรักษาเสด็จพ่อให้หายก็พอแล้ว”

โม่ซุนหยักหน้าเบาๆ แสดงความตกลง เขาไม่ใช่คนที่อยากรู้อยากเห็น ในเมื่อจวินมู่เหนียนบอกว่าไม่ต้องก็คือไม่ต้อง