ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 998

ซูจื่ออวี๋พูดด้วยความประหลาดใจ “ลุงเสิ่นข่มขืนคุณหนูรองตระกูลอวิ๋นหรือ? เขาเป็นลุงของนางไม่ใช่หรือ?”

โม่ซุนที่นั่งยองๆ อยู่ข้างๆ อวิ๋นเจียวก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “มันไม่ใช่การข่มขืน แต่เป็นการข่มขืนแล้วฆ่า!”

ทุกคนมองไปที่โม่ซุน มือของโม่ซุนเพิ่งถอยออกมาจากใต้จมูกของอวิ๋นเจียว เห็นได้ชัดว่าอวิ๋นเจียวไม่หายใจแล้ว

หลังจากที่โม่ซุนดูอวิ๋นเจียวเสร็จแล้ว เขาก็มองไปที่เสิ่นรั่วซง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็พูดว่า “เขายังไม่ตาย เขาแค่สลบไป!”

เมื่ออวิ๋นลู่ชิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็โกรธแล้วตะโกนไปว่า “ไอ้สารเลว ข้าจะฆ่าเขา!”

อวิ๋นลู่ชิงผลักเสิ่นรั่วเหมยออกไปจากอ้อมแขน แล้วชักดาบออกมาฟันไปที่เสิ่นรั่วซงที่หมดสติ!

เมื่อเห็นเช่นนั้น อวิ๋นเซียวก็รีบกอดแขนของอวิ๋นลู่ชิงเอาไว้พร้อมพูดอย่างกังวล “ท่านพ่อ! ท่านพ่อ! ท่านพ่อ อย่าหุนหันพลันแล่น ท่านลุงไม่ใช่คนแบบนั้น เขาจะฆ่าน้องสาวของข้าได้อย่างไรพวกเราปลุกเขาขึ้นถามให้ชัดเจนดีกว่าเถอะ!”

ในขณะนี้ เสิ่นรั่วเหมยก็ได้สติกลับมา เมื่อนางเห็นสามีของนางยกดาบขึ้นมาคิดจะฆ่าน้องชายของนาง เสิ่นรั่วเหมยก็รีบคุกเข่าต่อหน้าอวิ๋นลู่ชิง แล้วร้องตะโกนว่า “ท่านพี่ รั่วซงไม่มีทางทำเช่นนี้แน่นอน รั่วซงไม่มีทางทำร้ายเจียวเอ๋อร์ ฮือๆๆๆ เจียวเอ๋อร์ เจียวเอ๋อร์...”

เสิ่นรั่วเหมยร้องไห้อย่างโศกเศร้า แต่นางยังคงกอดขาของอวิ๋นลู่ชิงไม่ยอมปล่อย เพราะกลัวว่าอวิ๋นลู่ชิงจะแทงเสิ่นรั่วซงตายจริงๆ

โม่ซุนถอนหายใจ หยิบเสื้อผ้าที่ฉีกขาดขึ้นมาจากพื้น แล้วคลุมตัวอวิ๋นเจียวเอาไว้พลางเอ่ยว่า “นายท่านอวิ๋น เป็นการดีกว่าที่จะปลุกท่านเสิ่นขึ้นมาแล้วถามเขา ถ้าท่านเสิ่นทำจริงๆ แล้วทำไมเขาถึงหมดสติอยู่ที่นี่ นายท่านอวิ๋นอย่าลืมว่ามีคนข้างนอกที่เพิ่งตาย เกรงว่าคนที่วางยาพิษก็ต้องเกี่ยวข้องกับคดีของนี้แน่นอน”

ทุกคนพยักหน้า รู้สึกว่าคำพูดของโม่ซุนมีเหตุผล

อวิ๋นลู่ชิงก็ตาแดงก่ำ เขาค่อยๆ วางดาบในมือลง กัดฟันแล้วพูดว่า “น้องรอง ไปปลุกเขาที!”

อวิ๋นลู่ซานพยักหน้า หยิบกาน้ำชาขึ้นมาจากโต๊ะแล้วเทลงบนใบหน้าของเซินรั่วซง

เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว เสิ่นรั่วซงก็รีบคุกเข่าลงข้างๆ น้องสาวของเขา ให้เสิ่นรั่วเหมยมองไปที่ด้านหลังศีรษะของเขา ก่อนที่จะอธิบายอย่างกังวล “พี่สาว ดูสิ ด้านหลังศีรษะของข้ายังเจ็บอยู่เลย!”

เสิ่นรั่วเหมยมองดูและเห็นว่ามีก้อนเนื้อปูดขึ้นมาที่ด้านหลังศีรษะของเสิ่นรั่วซง

เสิ่นรั่วเหมยก็รีบพูดขึ้นมาว่า “นายท่าน เป็นเรื่องจริงเจ้าค่ะ รั่วซงพูดเป็นความจริง ท่านรีบดูสิเจ้าคะ!”

ก่อนที่อวิ๋นลู่ชิงจะก้มหน้า อวิ๋นลู่ซานก็พูดออกมาด้วยความโมโห “ใครจะรู้เจ้าไปชนอะไรมาหรือไม่ สถานการณ์ตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เจ้า แล้วในตัวของเจียวเอ๋อร์ มีของของเจ้าได้อย่างไร?”

ประโยคนี้เป็นการจุดชนวนความโกรธของอวิ๋นลู่ชิงอีกครั้งในทันที

อวิ๋นลู่ซานพูดถูก สิ่งสกปรกมากมายอยู่ใต้ร่างของอวิ๋นเจียว และในตัวของเสิ่นรั่วซงก็เกือบจะเหมือนกัน ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนไม่เคยมีความสัมพันธ์กัน