ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 999

เสิ่นรั่วซงร้องไห้ “ข้าเปล่า ข้าไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำจริงๆ!”

เมื่อมาถึงจุดนี้ ทันใดนั้นเสิ่นรั่วซงก็เห็นโม่ซุนและซูจื่ออวี๋ยืนอยู่ข้างๆ จึงรีบขอความช่วยเหลือ “หมอโม่ ท่านช่วยชันสูตรพลิกศพได้หรือไม่ ช่วยข้าได้หรือไม่? ข้าไม่ได้ทำเรื่องป่าเถื่อนเช่นนั้นแน่นอน!”

โม่ซุนส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ขอโทษด้วย ข้าทำไม่ได้”

เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดว่า “ท่านอาจารย์ ให้เป็นหน้าที่ของศิษย์เถอะ ข้าเคยเรียนรู้มาจากที่ว่าการก่อนหน้านี้มาเล็กน้อย”

เมื่อโม่ซุนเห็นซูจื่ออวี๋อยากจะดู เขาก็พูดอย่างเป็นกังวลว่า “เจ้าอย่าล่วงเกินคุณหนูตระกูลอวิ๋นนะ”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจสิ่งที่โม่ซุนกังวล ถึงอย่างไรอวิ๋นเจียวก็ยังเป็นเด็กผู้หญิงที่ยังไม่ออกเรือน ตอนนี้นางปลอมตัวเป็นผู้ชาย แล้วชันสูตรศพให้แม่นางน้อยคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ามันไม่เหมาะสมกับคดีหญิงงามเช่นนี้

โม่ซุนกังวลว่าตระกูลอวิ๋นจะโกรธซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วมองไปที่อวิ๋นลู่ชิง

อย่างไรก็ตาม อวิ๋นลู่ชิงยัวงไม่ทันตอบ เสิ่นรั่วเหมยก็พูดออกมาอย่างอดไม่ไหว “ต้องชันสูตรพลิกศพ ชันสูตรพลิกศพเดี๋ยวนี้ นายท่าน ข้าเชื่อว่ารั่วซงจะไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ นายท่าน รั่วซงต้องเป็นผู้บริสุทธิ์!”

เสิ่นรั่วเหมยร้องไห้ออกมา ลูกสาวของนางเสียชีวิตอย่างอนาถ แต่ผู้ต้องสงสัยกลับเป็นน้องชายแท้ๆ ของนาง เป็นเรื่องปกติที่นางจะเจ็บปวดเช่นนี้

อวิ๋นลู่ชิงทนไม่ได้ที่ลูกสาวของตนต้องถูกคนอื่นเห็นเรือนร่างมากมาย ดังนั้นเขาจึงกัดฟันพูดต่อ “รั่วเหมย เจ้าอยู่ต่อเถอะ ส่วนแล้วคนอื่นๆ ไปรออยู่ข้างนอกกับข้า”

ทุกคนพยักหน้าและออกจากห้องนอนไป

ก่อนออกเดินทาง โม่ซุนก็มองซูจื่ออวี๋ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ไม่ต้องกังวล ข้าทำเพื่อช่วยคืนความยุติธรรมให้แก่คุณหนูรองอวิ๋น แม้ว่าจะล่วงเกิน แต่เรื่องราวก็ต้องดำเนินต่อไป ข้าเชื่อว่าวิญญาณของคุณหนูอวิ๋นในสวรรค์จะไม่ตำหนิข้าอย่างแน่นอน”

เสิ่นรั่วซงพูดด้วยใบหน้าขมขื่น “พี่เขย ไม่ใช่ข้าจริงๆ! ข้า... ข้าไม่ใช่สัตว์ร้าย พี่สาว ช่วยข้าเกลี้ยกล่อมพี่เขยด้วย!”

เสิ่นรั่วเหมยยังไม่ทันจะพูด นายท่านรองของตระกูลอวิ๋น อวิ๋นลู่ซานก็พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ถ้าไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใครไปได้อีก? ทำไมเจ้าไม่ออกไปดูว่าในคฤหาสน์แห่งนี้มีคนมีชีวิตอยู่กี่คน? พวกเราครอบครัวใหญ่อยู่ด้วยกันมาตลอด มีแต่เจ้าออกมากับเจียวเอ๋อร์ตามลำพัง”

เสิ่นรั่วซงพูดด้วยความโกรธ “อวิ๋นลู่ซาน เจ้าอย่าใส่ร้ายข้า ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบข้า แต่นี่เป็นเรื่องของความเป็นความตาย อย่ามาทำให้เรื่องมันบิดเบือนอยู่ตรงนี้!”

อวิ๋นลู่ซานตะคอกอย่างเย็นชา ขณะที่กำลังจะโต้เถียง ก็ได้ยินซูจื่ออวี๋พูดว่า “นายท่านอวิ๋น จากสิ่งที่ข้าเห็น ท่านเสิ่นไม่น่าจะเป็นฆาตกร”

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ และอวิ๋นลู่ชิงก็ถามอย่างรวดเร็ว “เจ้าตรวจเจออะไร?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “แม้ว่าร่างกายของคุณหนูอวิ๋นเจียวจะเต็มไปด้วยแผล เมื่อพิจารณาจากสีของรอยแผล รอยฟกช้ำบนร่างกายของคุณหนูอวิ๋นเจียว ส่วนใหญ่เกิดขึ้นหลังตายไปแล้ว หากอาการบาดเจ็บเกิดขึ้นในตอนที่ยังมีชีวิต มันจะจะเป็นสีแดงม่วง เพราะใต้ผิวหนังยังมีเลือด และต้องใช้เวลาอย่างน้อยหกชั่วยามจึงจะเป็นสีเขียวดำ และแผลที่เกิดขึ้นหลังตาย ก็จะเป็นสีเขียวดำ เพราะว่าไม่มีการไหลเวียนของเลือดแล้ว”