ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 17

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของฮองเฮากระตุก และดวงตาของนางก็ดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ ทำให้ผู้คนกลัวที่จะมองตรง ๆ แต่ต้องการช่วยองค์จักรพรรดิเหลียงกลับมา”

“ใช่แล้ว!” แพทย์หลวงตกใจ และรีบหันกลับมา ขอให้คนไปโรงหมออีกครั้ง เพื่อหาใครสักคน

นำแพทย์หลวงทั้งหมดมา ไม่เว้นแม้แต่นักโทษก็รีบมาเช่นกัน

เกิดความโกลาหลในห้องโถง ฮองเฮาประทับอยู่บนบัลลังก์ เกียรติยศที่เคยมีถูกทำลายด้วยความตระหนก นางถือสายประคำในมือแล้วอ่านพระคัมภีร์อย่างไม่ใส่ใจ แต่จิตใจของนางไม่สามารถสงบลงได้ สายตายังคงมองไปยังเตียง

องค์รัชทายาทก็ยืนอยู่ด้วย แต่การแสดงออกของเขาค่อนข้างสบาย ๆ ซึ่งตรงกันข้ามกับความตื่นตระหนกภายในห้องโถงนี้อย่างมาก

ดูเหมือนว่าคนที่กำลังจะสิ้นลมบนเตียงไม่ใช่ท่านพี่ของเขา

หมอหลวงดูเคร่งขรึมมาก เขามองดูยาที่ไหลลงมา แต่มันทำให้จักรพรรดิเหลียงสำลักจนแทบหยุดหายใจ เขาจึงไม่กล้าป้อนยาต่อ

ในกรณีนี้ หากไม่รีบบรรเทาปัญหาการหายใจในตอนนี้ องค์จักรพรรดิเหลียงอาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิต

การฝังเข็มเป็นวิธีที่เร็วและมีประสิทธิภาพที่สุด สามารถเปิด เส้นเมอริเดียน เป็นเส้นที่สอดคล้องกับอวัยวะและวิ่งไปตามลำตัวไปทั้งมือหรือเท้า อวัยวะที่ไม่มีช่องว่างหยิน จากจุดฝังเข็ม แม้จะพูดไม่ได้ว่าสามารถช่วยองค์จักรพรรดิเหลียงได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถหายใจได้อย่างราบรื่นและลดความเสี่ยง

ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้ไม่สามารถใช้ยาได้ ทางเดียวคือต้องใช้การฝังเข็ม

อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนที่เชี่ยวชาญในเทคนิคการฝังเข็มในโรงหมอไท่หยวน มีเพียงคนเดียวที่ศึกษาคือหมอหลวง

และอำนาจการในการตัดสินใจของการรักษาขั้นสุดท้ายก็อยู่ในมือของหมอหลวงเช่นกัน

หมอหลวงมองไปที่ฮองเฮาที่กำลังพลิกพระคัมภีร์ แล้วค่อย ๆ คุกเข่าลง "ฮองเฮา วิธีเดียวที่จะช่วยองค์จักรพรรดิเหลียงได้ในตอนนี้คือการฝังเข็ม"

“ฝังเข็ม?” ฮองเฮาเลิกคิ้วขึ้นสองสามครั้ง อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของเซี่ยจื่ออานขึ้นมา

นางรีบวางประคำแล้วมองไปที่หมอหลวง “เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องฝังเข็ม?”

หมอหลวงดูสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย “กระหม่อมไม่แน่ใจ แต่นี่เป็นทางเดียว”

ฮองเฮาอดไม่ได้ที่จะผิดหวัง “แล้ววันนั้นที่เปิ่นกง ถามเจ้าเกี่ยวกับเทคนิคการฝังเข็ม เจ้าบอกว่าการฝังเข็มไม่เหมาะสม หากเกิดข้อผิดพลาดเมื่อใช้การฝังเข็ม เจ้าจะทำอย่างไร?”

หมอหลวงตอบ “การฝังเข็ม ย่อมมีความเสี่ยงเป็นธรรมดา แต่ถ้าผู้ชำนาญการเทคนิคการฝังเข็ม และรักษาด้วยการฝังเข็ม ก็จะสามารถบรรเทาสถานการณ์ปัจจุบันขององค์จักรพรรดิเหลียงได้อย่างมาก ในวันนั้นที่ฮองเฮาถามกระหม่อม กระหม่อมก็จะตอบว่า เป็นเพราะกระหม่อมไม่เคยพบหมอที่เชี่ยวชาญด้านการฝังเข็มเลย ในทฤษฎีการฝังเข็มและการรมยามีความเป็นไปได้ แต่น่าเสียดาย กระหม่อมไม่รู้ว่าจะหาหมออัจฉริยะแบบนี้ได้ที่ไหน”

ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้น “พระองค์ ใครเป็นคนเสนอให้ใช้การฝังเข็มและการรมยา? แม้ว่าเขาจะไม่รู้วิธีการ การฝังเข็มและการรมยาก็ตาม แต่บางทีคน ๆ นี้อาจจะรู้จักคนที่เป็นอัจฉริยะในการฝังเข็ม

”

ฮองเฮานึกถึงเซี่ยจื่ออานขึ้นมา โดยคาดว่าหญิงสาวไม่รู้วิธีการ การฝังเข็มและการรมยา

อย่างไรก็ตาม นางพูดถึงสิ่งเหล่านี้ได้อย่างละเอียด นางรู้จักคนที่เป็นอัจฉริยะจริงหรือ?

ไม่ ไม่ มันไม่มีเหตุผลที่ เซี่ยจื่อหาน และหยวนซื่อจะอยู่ในจวนเซียง นางไม่เคยเห็นสิ่งใดในโลก มหาเสนาบดีเซี่ยก็ไม่ยอมให้นางออกไปพบปะผู้คนแน่นอน นางจะรู้จักคนมีความสามารถแบบนั้นได้อย่างไร?

หมอหลวงได้ยินประโยคนั้นแล้วก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ฮองเฮา เป็นไปไม่ได้ที่เซี่ยจื่ออานจะรู้จักผู้มีวิชา ผู้หญิงแค่คนเดียวจะไปรู้ทักษะทางการแพทย์อะไร?”