ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1007

หมอหลวงพลันตื่นตระหนก “ฝ่าบาท ข้าน้อยและคนอื่น ๆ ไร้ความสามารถ จึงทำให้พระองค์ทุกข์ทรมานจากโรคภัย”

“ข้าไม่โทษเจ้าหรอก บางทีข้าอาจทำชั่วมามากก็ได้” องค์จักรพรรดิกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ทว่าสีหน้าของเขาแตกต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ทำชั่ว? แม้องค์จักรพรรดิจะพูดคำนั้นออกมา แต่คนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถคาดเดาอย่างส่งเดชได้

“เจ้าคิดว่าข้ามีโอกาสหายหรือไม่?” องค์จักรพรรดิถามหมอหลวง

หมอหลวงตอบ “พระองค์จะต้องอายุยืนยาว...”

“ข้าไม่อยากได้คำเยินยอ ข้าอยากได้ความจริง”

หมอหลวงลอบคิดในใจ ‘พระองค์ยังไม่รู้ตัวจริง ๆ หรือ?’

“ตอบมา!” องค์จักรพรรดิกล่าวเสียงดัง ขณะใบหน้าของเขายังคงเคร่งขรึม

หมอหลวงรีบตอบอย่างรวดเร็ว “ตามคำบอกเล่าของพระชายาแล้ว ตอนนี้อาการของฝ่าบาทยังสามารถควบคุมได้ ตราบใดที่พระองค์ยังเสวยยาที่นางจัดให้และฝังเข็มอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นข้าน้อยจึงไม่คิดว่ามันจะเป็นปัญหาใหญ่พ่ะย่ะค่ะ”

“ฝังเข็มอย่างต่อเนื่องงั้นรึ?” องค์จักรพรรดิขมวดคิ้ว

“พวกเจ้าเห็นนางฝังเข็มให้ข้ามาก็หลายครั้งแล้ว แต่เหตุใดถึงยังทำตามไม่ได้อีก?”

“การฝังเข็มเป็นศาสตร์ที่ลึกซึ้งยิ่งนัก ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าใจได้เพียงแค่มองพ่ะย่ะค่ะ”

องค์จักรพรรดิครุ่นคิดชั่วครู่ก่อนกล่าว “เช่นนั้นข้าจะให้พระชายาสอนวิธีการฝังเข็มและการปรุงยาแก่พวกเจ้า จากนั้นเจ้าก็จงนำความรู้เหล่านั้นมารักษาข้า ข้าไม่ได้คาดหวังให้พวกเจ้าเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง เพียงเชี่ยวชาญแค่ครึ่งหนึ่งข้าก็พอใจแล้ว”

หมอหลวงเผยท่าทีปลาบปลื้มอย่างยิ่ง “หากเป็นเช่นนั้น ก็นับว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณต่อพวกข้าน้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

อย่างไรก็ตามจู่ ๆ หมอหลวงก็เผยสีหน้ากังวล “แต่พระชายาจะเต็มใจหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

องค์จักรพรรดิคลี่ยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าว “ข้าอยากรู้ว่าสิ่งที่นางพูดมาเป็นความจริงหรือเท็จ หากมีข้ออ้างในการปฏิเสธ ก็แสดงว่านางโกหก แต่หากตกปากรับคำ ก็แสดงว่าคำพูดของนางเชื่อถือได้”