ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1025

จื่ออันยิ้ม ไม่รีบร้อนที่จะโต้เถียงกับนาง มองดูสภาพแวดล้อมในห้องลับ พบว่ามันว่างเปล่า ตอนนี้นางนอนอยู่บนพื้น ไม่มีโต๊ะหรือเก้าอี้ ไม่มีอะไรอื่นทั้งสิ้น มีกลิ่นอับชื้นในอากาศ น่าจะเป็นห้องลับบนภูเขาซึ่งมีแหล่งน้ำอยู่ใกล้ ๆ

ทุกสิ่งที่อยู่นอกห้องลับไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน เห็นเพียงความมืด มองเห็นแค่ร่างเลือนรางของผู้คนที่ลอยไปมาอย่างคลุมเครือ ไม่ชัดเจนว่ามีคนอยู่กี่คน

อดกลัวไม่ได้ว่าตาวเหล่าต้าถูกจับไปขังไว้ที่ไหนใกล้ ๆ หรือถูกฆ่าตายไปแล้ว?

“อย่าเอาแต่มองเลย เจ้าเข้ามาที่นี่แล้วย่อมไม่มีทางหนีพ้น!” กุ้ยไท่เฟยกล่าวอย่างเย็นชา

จื่ออันมองไปที่นาง “กุ้ยไท่เฟยจับข้าไว้เช่นนี้ แต่ไม่ยอมสังหารข้าเสีย ท่านต้องการอะไรกันแน่?"

“อย่าแสร้งทำเป็นใจเย็นอยู่เลย ข้ารู้ว่าเจ้ากลัว” กุ้ยไท่เฟยจ้องเขม็งมองนาง “เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าสักวันหนึ่ง เจ้าจะตกมาอยู่ในเงื้อมมือของข้า?”

“ชัยชนะและความพ่ายแพ้เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับทหาร” จื่ออันยื่นมือออกไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อพบว่าบนแขนตนเองไม่มีเชือกบ่วงบาศ หัวใจของนางก็จมดิ่งลง

“จริงหรือ? ถือเป็นเรื่องดีที่เจ้ามองโลกในแง่ดี” กุ้ยไท่เฟยคลี่ยิ้มช้า ๆ ริ้วรอยตีนกาปรากฏขึ้นที่หางตาของนาง ภายใต้แสงสลัวเช่นนี้ นางดูแก่กว่าวัยเสียอีก

นางยกมือขึ้นสอดไปในแขนเสื้อกว้าง แล้วเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าสงบ “ไม่ต้องกังวล ข้าจะยังไม่ฆ่าเจ้าในตอนนี้หรอก เพียงแต่เจ้าต้องให้ความร่วมมือสักหน่อย”