ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 105

เธอมั่นใจได้เลยว่าต้องมีบางสิ่งในห้องโถงที่คนนอกไม่รู้ องครักษ์บอกว่ากำลังดักฟังอยู่นอกประตู และพระสนมอี๋ก็โกรธมาก

จื่ออานไม่มีเวลาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในวัง ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะออกไป

องครักษ์มาถึง มีคนหลายคนจับเธอลง ผลักเธอเข้าไปในห้องโถงด้านข้าง และปิดประตูขังไว้ในห้องโถง

จื่ออานสามารถมองเห็นผ่านรอยแตกที่ประตู ทหารในวังกำลังเฝ้าอยู่ด้านนอก มีร่างหนึ่งจากไปอย่างรวดเร็ว บุคคลนี้ไม่ได้พานางรับใช้มาด้วย

จื่ออานจำด้านหลังนี้ได้ดี คือองค์ชายมู่หรงเฉียว

หัวใจของจื่ออานจมลง เป็นไปได้ไหมที่มีบางสิ่งที่ไม่อาจบรรยายได้ระหว่างพระสนมอี๋และองค์ชาย?

ถ้าเป็นเช่นนั้น พระสนมอี๋จะไม่ยอมให้เธอเดินออกจากประตูนี้แม้เพียงครึ่งก้าว

ไม่นานนัก ประตูห้องก็เปิดออก

การแสดงออกของจื่ออานเปลี่ยนไป ถอยกลับไปด้านข้างและตั้งเนื้อตั้งตัวห้อยมือลง

มีหญิงสาวในชุดหรูเดินเข้ามา ผมของเธอถูกม้วนขึ้นตามอำเภอใจ แล้วก็หวีเป็นมวยผมที่เรียบง่ายแต่อ่อนล้า ปิ่นปักผมเอียงและจอนผมของเธอก็หลวมเล็กน้อย

เธอมีผิวแดง หน้าแดง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความโกรธหรือเหตุผลอื่น เธอจึงก้าวไปข้างหน้า นั่งบนเก้าอี้ มองดูจื่ออานด้วยดวงตาที่ดื้อรั้น และถามอย่างเข้มงวดว่า “เจ้าเป็นนางในของวังไหน? หรือใครใช้ให้เจ้ามาที่วังอี๋หลานนี้?”

เมื่อเธอเดินผ่านจื่ออาน จื่ออานได้กลิ่นที่ชัดเจน กลิ่นนี้เป็นกลิ่นเดียวกันกับขององค์ชายมู่หรงเฉียวเมื่อเธอเข้าไปในวังในวันนั้น

นอกจากนี้ยังสามารถเห็นลักษณะท่าทาง สีหน้า ดวงตาจากพระสนมอี๋

จื่ออานเป็นหมอ และปฏิกิริยาทางร่างกายเหล่านี้ไม่สามารถหลอกเธอได้