มู่หรงเจี๋ยจิบเหล้าแล้วพูดว่า "ดังนั้น เมื่อข้ากลับมาในครั้งนี้ ข้าหวังว่าจะโน้มน้าวอ๋องอันได้ และตกลงกับอ๋องฉีได้เป็นการส่วนตัว ทันทีที่ท่านอ๋องเคลื่อนไหว ฉินโจวบอกว่านางจะถอนกำลังทหารของนาง”
“เป่ยโม่จะทำตามข้อตกลงหรือไม่?”
“รัชทายาทแห่งเป่ยโม่ และแม่ทัพสองคนของตระกูลฉินเต็มใจที่จะมาที่ต้าโจวในฐานะตัวประกัน”
จื่ออันกล่าวว่า "แต่จักรพรรดิดูเหมือนจะมั่นใจมากในการต่อสู้ครั้งนี้"
“ไม่จำเป็นจะต้องระดมกำลังคนทั้งแคว้นเพื่อไปรบในสงครามครั้งนี้ ลำบากทั้งคนเปลืองเงินอีกและผู้คนมากมายจะต้องพลัดถิ่น สงครามจะต้องสร้างความเสียหายอีกกี่ครัวเรือนนั้นไม่อาจคาดเดาได้ องค์จักรพรรดิไม่มั่นพระทัย ท้ายที่สุดแล้วแค่อยากใช้กำลังน้อยนิดนั้นเพื่อช่วยบรรเทาวิกฤติที่ชายแดน และกำจัดภัยคุกคามต้าโจวอย่างเป่ยโม่และเซียนเปย”
นี่เป็นนิสัยตามปกติของเขา
จื่ออันพยักหน้ารู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย ต้าโจวอาศัยวิกฤติการรุกรานในเป่ยโม่ครั้งนี้ได้สองประการ
ประเภทแรกคือ เป่ยโม่ไม่สามารถรับมือกับมันได้และพ่ายแพ้ไป
ประเภทที่สองคือ เป่ยโม่โกรธแค้น กองทัพที่โกรธแค้นมีพลังมาก และต้าโจวจะต้องพ่ายแพ้ไป
อย่างไรก็ตาม แม้แต่วิธีแรกก็ยังสูญเสียมากเกินไปทั้งสองฝ่าย มันจำเป็นหรือ?
จื่ออันเองหรือคนอื่นก็รู้กันดี หากหลีกเลี่ยงสงครามได้ยังดีเสียกว่า ทำไมต้องใช้เลือดเนื้อของทหารและราษฎรเพื่อสนองความปรารถนาของผู้มีอำนาจด้วย?
“พรุ่งนี้ข้าจะไปพบอ๋องอันกับท่าน” จื่ออันกล่าว
“เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าจะไปกับข้ารึ ทำไมถึงทำเหมือนเพิ่งตัดสินใจตอนนี้?” มู่หรงเจี๋ยเหลือบมองนาง
จื่ออันยิ้ม "ก่อนหน้าข้าอยากจะไปกับท่าน แต่ครั้งนี้ข้าคิดว่าควรจะไปด้วย มันแตกต่างออกไป"
“อืม เอาเถอะ” มู่หรงเจี๋ยจับมือนาง “ตราบใดที่ข้าโน้มน้าวท่านอ๋องได้ มันจะเป็นประโยชน์ต่อผู้คนทั้งสองแคว้น”
“ถ้าท่านอ๋องไม่ไป ท่านจะให้ข้าไปไหม” จื่ออันถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...