ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1061

ชายอ้วนฟันหลอพาทั้งสามคนไปยังห้องใต้ดิน

โดยทั่วไปแล้ว คนส่วนใหญ่อาจคิดว่าห้องใต้ดินเป็นสถานที่คับแคบ เล็ก และอากาศไหลผ่านน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อจื่ออันเดินลงไปตามสถานที่ที่เรียกว่าห้องใต้ดินแห่งนี้ก็ต้องแปลกใจ

นี่เรียกว่าห้องใต้ดินหรือ? นี่มันดันเจี้ยนต่างหาก!

ตลอดทางเข้าเป็นทางเดินที่ใหญ่พอ ๆ กับถนนทางการ ผนังกำแพงไม่ได้ตกแต่งด้วยตะเกียงเจ้าพายุหรือเทียนธรรมดา ๆ แต่ประดับด้วยไข่มุกเรืองแสง ไข่มุกเรืองแสงนั้นเป็นทรงกลม และฝังอยู่บนผนังหินด้วยซ้ำไป กำแพงหินเปล่งประกายสะท้อนสีทองอร่าม จื่ออันยื่นมือออกไปลูบกำแพงทีหนึ่ง อย่าบอกนะว่ามันทำขึ้นจากทองคำ?

เขาหานซานร่ำรวยถึงขั้นนี้เชียวหรือ?

นึกว่าหานซานเป็นเพียงกระท่อมไม้โทรม ๆ เสียอีก?

หีบแรกมีขนาดใหญ่มาก ยังไม่นับรวมหีบต่าง ๆ อีกหลายหีบ ชายอ้วนฟันหลอเปิดออกบางส่วนแลัวปิดกลับ กระนั้นดวงตาของจื่ออันก็แทบจะถลนออกมา นี่มัน… นี่มันเครื่องประดับเงินและทองทั้งหมดเลยมิใช่หรือ? ข้าตาฝาดไปหรือไม่? เหตุใดจึงมากมายเช่นนี้?

“ขออภัย ข้าน้อยจำไม่ได้แล้วว่ามันถูกเก็บไว้ในหีบไหน”

ชายอ้วนฟันหลอเปิดหีบมากมายตรงหน้าออกทีละใบ ในที่สุดก็เจอเครื่องมือแพทย์ถูกเก็บไว้ในหีบใหญ่

จื่ออันรีบวิ่งเข้าไปดู นั่นหูฟังแพทย์นี่นา? เครื่องวัดความดันโลหิต? เข็มฉีดยา? สายน้ำเกลือ? เข็มเย็บแผล? มีดผ่าตัด? ของเหล่านั้นกองอยู่ในหีบใหญ่เต็มไปหมด

พระเจ้าช่วย สิ่งเหล่านี้คือสมบัติล้วน ๆ สำหรับจื่ออันแล้ว ของพวกนี้ถือได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่า

“รีบขนลงจากภูเขาไปให้หมดเลย” จื่ออันหันกลับมา และพูดกับมู่หรงเจี๋ยด้วยความตื่นเต้น

มู่หรงเจี๋ยเดินไปเมียงมอง ก่อนจะถามอย่างสงสัย “ของพวกนี้คืออะไรกัน?”

“สมบัติล้ำค่าที่หาได้ยากยิ่ง!” จื่ออันควานหาไปรอบ ๆ แต่ไม่พบยาอยู่ในนั้น เฮ้อ ช่างมันเถอะ แม้ว่านางจะเจอยาสักตัว แต่อายุในการเก็บรักษาก็คงหมดไปนานแล้ว

แค่ได้รับสิ่งของพวกนี้ก็ดีมากแค่ไหนแล้ว

ถึงไม่ได้เจอเหล่าหวังเย่ อย่างน้อยก็ได้ตำราทางการแพทย์และอุปกรณ์อีกมากโข การเดินทางครั้งนี้ไม่ถือว่าไร้ประโยชน์สำหรับจื่ออัน