ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1071

จักรพรรดิพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และยื่นมือออกไปประคองนาง “เอาเถิด เนื่องจากตอนนี้อ๋องหนานหวายไม่ใช่ว่าที่สวามีของเจ้าแล้ว ดังนั้นเจ้าจึงไม่จำเป็นต้องปกป้องเขาอีก เล่าให้ข้าฟังเกี่ยวกับเรื่องเมื่อครั้งอ๋องหนานหวายไปประจำการที่แคว้นซีหนานที ตลอดหลายปีที่เขาปกครอง มีทหารซึ่งเป็นหน่วยกล้าตายทั้งหมดกี่คน และคนเหล่านี้อยู่ที่ไหน?”

ซุนฟางเอ๋อร์กล่าว “ตอนนี้แทบไม่เหลือหน่วยกล้าตายแล้วเพคะ หน่วยกล้าตายเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนโดยกุ้ยไท่เฟย อ๋องหนานหวายและกุ้ยไท่เฟยสมคบคิดกัน ดังนั้นหน่วยกล้าตายจึงเชื่อฟังคำสั่งของอ๋องหนานหวายด้วยเช่นกัน ทว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เมื่ออ๋องหนานหวายระดมกำลังในแคว้นซีหนาน กองกำลังก็เพิ่มจำนวนจนประเมินไม่ได้ แม้ว่ากองกำลังเหล่านี้จะอยู่ห่างไกลออกไป แต่ตราบใดที่อ๋องหนานหวายบัญชา คนเหล่านี้ก็จะกรีฑาทัพขึ้นเหนือ ฝ่าบาทสามารถปราบปรามพวกเขาได้อย่างแน่นอน ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังเป็นภัยคุกคามต่อเมืองหลวงอยู่ดี”

“ข้าตระหนักถึงเรื่องเหล่านี้ดี แต่หลังจากที่เขาเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงเล่าเป็นอย่างไร?” จักรพรรดิตรัสถาม

ซุนฟางเอ๋อร์ส่ายหัว “หม่อมฉันไม่ทราบจริง ๆ เพคะ เพราะนับตั้งแต่หม่อมฉันเข้าไปรับใช้ใกล้ชิดกุ้ยไท่เฟย อ๋องหนานหวายก็ไม่ไว้วางใจหม่อมฉันอีกต่อไป เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาต้องการเรียกใช้คนเหล่านั้น เขามักจะซ่อนไว้ไม่ให้หม่อมฉันรับรู้”

ความจริงแล้วเป็นไปไม่ได้ที่ซุนฟางเอ๋อร์จะไม่ทราบ แต่นางไม่สามารถพูดอะไรได้มากในขณะนี้ เนื่องจากผลพวงที่ตามมานั้นใหญ่หลวงเกินไป หากสถานการณ์ในเมืองหลวงเปลี่ยน สถานะขององค์จักรพรรดิจะไม่มั่นคง หากจักรพรรดิไม่มั่นคงแล้ว คงเป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะปักหลัก

เว้นแต่นางจะออกจากเมืองหลวงและละทิ้งซึ่งที่พึ่งทั้งปวง นางจึงไม่สามารถบอกความจริงได้

จักรพรรดิยิ้มเศร้า “ข้ารู้ว่าฟางเอ๋อร์เป็นคนฉลาด”

จักรพรรดิรู้ว่าซุนฟางเอ๋อร์กำลังซ่อนบางสิ่งบางอย่างไว้ แต่นั่นไม่สำคัญ นางจะยอมบอกเขาในที่สุด ตอนนี้ทำได้เพียงรอดูว่าอ๋องหนานหวายคิดจะทำอะไรบ้าง

ซุนฟางเอ๋อร์ไม่พูดอะไรอีกเลย ก้มศีรษะและหลับตาลง

“กลับไปเถอะ” จักรพรรดิตรัสอย่างใจเย็น

“เพคะ ฟางเอ๋อร์ทูลลา!” ซุนฟางเอ๋อร์ลุกขึ้นยืน เดินโซเซออกไป เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็เปิดม่านแล้วออกไปจากห้อง มีคนช่วยประคองนางออกไปอีกต่อหนึ่ง

ลู่กงกงไปที่พระตำหนักของอ๋องหนานหวาย โดยพาหมอหลวงไปด้วยสองคน

ซางชิวพาลู่กงกงและหมอหลวงเข้ามา กล่าวรายงานว่า “ท่านอ๋องมีอาการปวดท้องตั้งแต่ช่วงเช้าตรู่ เขาทานยาไปแล้วสามครั้ง แต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้น ด้วยเหตุนี้ท่านอ๋องจึงไม่ทันได้ส่งคนเข้าวังไปรายงานต่อฝ่าบาท และไม่ไปร่วมงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้”

“เขากินอะไรผิดสำแดงหรือไม่?” ลู่กงกงถาม

“หมอบอกว่าอาจเป็นเพราะเขาเป็นหวัดเป็นทุนเดิม ผนวกกับมื้อดึกของเมื่อคืนเขากินของว่างในปริมาณที่มากเกินไป ดื่มสุราถึงสองสามจอก เนื้อทอดอีกจำนวนหนึ่ง”