ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1080

องค์จักรพรรดิไว้วางใจพระราชโอรสของตนเองมากกว่าผู้อื่น โดยเฉพาะอ๋องเหลียง เพราะเขาชื่นชมในตัวอ๋องเหลียงมาโดยตลอด แม้ว่าเมื่อไม่นานมานี้ ถึงบุตรชายจะมีเรื่องบางอย่างปิดบังหลังจากสนิทสนมกับมู่หรงเจี๋ยก็ตาม อย่างไรก็ตาม ในอดีตเขาก็ไม่ได้คิดระแวงในตัวมู่หรงเจี๋ยมากเท่าตอนนี้

รากฐานของความไว้วางใจคือความมั่นคง ดังนั้นคราวนี้เขาจึงเลือกที่จะเชื่อคำพูดของอ๋องเหลียง และคอยสังเกตท่าทีของอ๋องหนานหวายอย่างละเอียด

เหล่าเชื้อพระวงศ์และขุนนางทั้งหลายต่างไม่กล้ากล่าวคำใด ในตอนนี้เหตุการณ์ตรงหน้ายังไม่ชัดเจน แล้วใครจะกล้าพูดเล่า?

อ๋องฉีรู้สึกอึดอัดยิ่งนัก เรื่องนี้เป็นปัญหาภายในของแผ่นดินต้าโจว และในฐานะขององค์ชายจากต่างแดน เขาไม่ควรจะรับฟัง ทว่ายังเดินหลบฉากไปตอนนี้ไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เมื่อได้ยินคำพูดของอ๋องเหลียง อ๋องหนานหวายก็หัวเราะเยาะสองสามครั้งก่อนกล่าว “ข้าไม่คิดเลยว่าอาซินจะเจ้าเล่ห์เพียงนี้ ข้ามองเจ้าผิดไปจริง ๆ ตอนที่เจ้าเข้ามา ชางชิวก็อยู่ในห้องตลอดเวลา และแน่นอนว่าเจ้ามาที่จวนข้าพร้อมมู่หรงเจี๋ย”

อ๋องเหลียงตอบโต้ด้วยความโกรธ “เสด็จอา หลานไปพร้อมกับเสด็จอาเจ็ดตั้งแต่เมื่อใด? หลานไม่ได้เจอหน้าเสด็จอาเจ็ดตั้งแต่เขาออกเดินทางไปสนามรบแล้ว คืนนี้ท่านต้องการทำอะไรกันแน่? ตอนที่ชางชิวใช้มีดจ่อคอหลาน ท่านเป็นคนบอกเองว่าอาวุธทั้งหมดถูกเก็บไว้ที่หลังจวน ท่านคิดจะก่อกบฏใช่หรือไม่?”

“เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?” อ๋องหนานหวายกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เมื่อปะติดปะต่อเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้แล้ว เขาก็ตระหนักได้ว่ามันคือแผนการสมรู้ร่วมคิดระหว่างมู่หรงเจี๋ยและอ๋องเหลียงโดยการป้ายสีข้อหากบฏให้ตน

องค์จักรพรรดิยกมือขึ้นปราม ก่อนกล่าวกับอ๋องฉีว่า “องค์ชาย เรื่องภายในครอบครัวข้า กลายเป็นเรื่องน่าขันสำหรับท่านแล้ว เดิมทีอาหลานคู่นี้ไม่ลงรอยกันเล็กน้อย แต่ก็ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ เสียมารยาท เสียมารยาทจริง ๆ”

อ๋องฉีรีบตอบกลับ “ฝ่าบาท เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินอยู่แล้ว ฝ่ามือเป็นเนื้อ หลังมือก็เป็นเนื้อ แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ ทุกคนล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน หากมีเรื่องเข้าใจผิด ก็เพียงแค่อธิบายให้ชัดเจนเท่านั้น”

เขาลุกยืนขึ้นและฉวยโอกาสจากสถานการณ์ “พรุ่งนี้กระหม่อมจำเป็นต้องเดินทางกลับบ้านเกิด จึงต้องขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อน ขอบพระทัยสำหรับงานเลี้ยงต้อนรับอันแสนอบอุ่น กระหม่อมขอตัวลาก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”

องค์จักรพรรดิกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นท่านกลับไปก่อนเถิด พรุ่งนี้เช้าข้าจะไปพบท่านที่ตำหนักจินหล่วน”

นั่นหมายความว่าอ๋องฉีจะต้องไปที่ตำหนักจินหล่วนในวันพรุ่งนี้เพื่อกล่าวลาอีกฝ่าย

อ๋องฉีโค้งทำความเคารพ “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา!”

อ๋องฉีเดินจากไปด้วยความโล่งใจอย่างมาก และหลังจากที่อ๋องฉีจากไปแล้ว เหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่ก็ต้องจากไปเช่นกัน ทุกคนต่างเห็นได้ชัดว่าองค์จักรพรรดิจงใจขัดจังหวะการไต่สวน และอนุญาตให้อ๋องฉีขอตัวกลับก่อนเพื่อจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นการส่วนตัว

ทันทีที่งานเลี้ยงจบลง องค์จักรพรรดิก็กลับไปยังวังซีเหวยพร้อมขบวนเสด็จ แต่ก่อนจากไป เขาส่งสัญญาณให้แม่ทัพจางนำตัวอีกฝ่ายไปยังวังซีเหวยด้วยเช่นกัน

จื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วงไม่ได้กลับไปเช่นคนอื่น ๆ แต่ทั้งสองติดตามองค์จักรพรรดิไปยังพระราชวังซีเหวย ในฐานะพระชายาของมู่หรงเจี๋ย นางโมโหยิ่งนักที่สามีถูกกล่าวหา ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นางจำต้องดูการตัดสินด้วยตาของตนเอง

ก่อนกลับไปยังวังซีเหวย องค์จักรพรรดิก็เรียกซุนฟางเอ๋อร์ให้มาเข้าเฝ้า

ทว่าซุนฟางเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ในพระราชวัง

ก่อนที่อ๋องหนานหวายจะถูกจับตัวมาที่พระราชวัง เขาได้รับรายงานจากองครักษ์เงาว่าหลังจากที่ซุนฟางเอ๋อร์ลอบพบกับชางชิวและพ่อค้าอาวุธจากแคว้นต้าเยว่ ชางชิวและพ่อค้าอาวุธก็กลับไปก่อน เหลือเพียงซุนฟางเอ๋อร์ที่ยังอยู่ในสถานที่นัดพบ