ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 116

หลิงหลงฟูเหรินกล่าวอย่างไม่พอใจ "นี่ที่ข้ายังไม่ทันได้ต้มชา เป็นเพราะท่านเรียกตัวข้าออกมามิใช่หรือ?"

เหล่าฟูเหรินจ้องมองใบหน้าที่ดูโง่เขลาของนาง เรื่องขายหน้าที่นางก่อไว้ในวังได้มาถึงหูเหล่าฟูเหรินนานแล้ว นางโกรธหลิงหลงฟูเหรินมากจนถึงกับคว่ำถ้วยชา

"พอได้แล้ว เจ้าไปยืนเซ่อที่ด้านข้างไป" เหล่าฟูเหรินกล่าวเสียงเข้ม

ตอนนี้หลิงหลงฟูเหรินเองก็ไม่กล้าผลีผลาม ทำได้เพียงถอยหลังออกมาตั้งหลักก่อน เงยหน้ามองเหล่าฟูเหรินด้วยความโกรธเป็นครั้งคราว

เหล่าฟูเหรินทำเป็นมองไม่เห็น ผู้หญิงที่โง่เขลามีความรู้เพียงผิวเผินผู้นี้ หากไม่ใช่เพราะนางได้ให้กำเนิดบุตรชายบุตรสาวแก่ตระกูลเซี่ยแล้วล่ะก็ เหล่าฟูเหรินจะไม่ทนโดยเด็ดขาด

"บุตรสาวคนดีของเจ้ากลับมาแล้ว แต่ว่ากริยาท่าทางช่างจองหองยิ่งนัก ไม่แม้แต่จะมาคำนับย่าแก่ ๆ คนนี้ด้วยซ้ำ เจ้าเข้าวังไปวันนี้ไม่มีความสำเร็จใดเป็นชิ้นเป็นอันเลยหรือ? "เหล่าฟูเหรินกล่าวเสียงเข้ม

มหาเสนาบดีเซี่ยกลัวแม่คนนี้มาโดยตลอด เมื่อได้ยินที่นางตำหนิ ก็นึกถึงเรื่องในวันนี้ที่ถูกบุตรสาวของตนเองข่มขู่ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตนเองพ่ายแพ้ ความรู้สึกนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธในทันที เขากัดฟันพูด "นังเด็กนอกคอกนั่นเจ้าเล่ห์เพทุบายเป็นอย่างยิ่ง แม้กระทั่งพระสนมเหมยยังจับตัวนางไว้ไม่ได้"

"สิบกว่าปีมานี้ ที่นางอยู่ในจวนก็เป็นคนที่ขี้ขลาดตาขาวมาโดยตลอด ข้าเองยังนึกสงสัยเลยว่าสตรีอย่างหยวนซื่อผู้นั้น จะให้กำเนิดบุตรสาวที่มีนิสัยที่ขี้กลัวจนหัวหดเช่นนั้นได้อย่างไร? ตอนนี้ลองคิดย้อนกลับไป เกรงว่านางจะซ่อนเขี้ยวเล็บไว้ และอดทนมาโดยตลอดจนมันระเบิดออกมา ตระกูลเซี่ยของข้าไม่ควรจะย่อยยับในเงื้อมมือของคนเช่นนี้ เจ้าต้องหาทางจัดการนางด้วยความรอบคอบ"

มีหรือที่มหาเสนาบดีเซี่ยจะไม่อยากฆ่านาง?

"แต่ว่าท่านแม่ ครั้งก่อนที่วางยาพิษ นางกลับไม่ตาย มันค่อนข้างจะแปลก อีกอย่าง นางเข้าวังไปด้วยเรื่องอันใดทำไมถึงได้รับการยกย่อง เกี่ยวกับเรื่องการถอนหมั้นไม่มีใครตำหนินางเลย"

เหล่าฟูเหรินชำเลืองมองไปที่หลิงหลงฟูเหริน คราวที่แล้วการวางยาพิษต้องล้มเหลวเพราะว่ามีคนสร้างเรื่อง หากไม่ใช่เพราะว่านางพูดว่าจะจัดการนังเด็กนอกนั่นเอง ไปลดปริมาณของพิษ ตอนนี้นังเด็กนั่นคงตายไปนานแล้ว

หลิงหลงฟูเหรินเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เหมือนจะโทษนางเช่นนั้น อดไม่ได้ที่จะกล่าวออกไปอย่างไม่พอใจ “ใครจะรู้ว่าจู่ ๆ แม่นมหยางจะเข้ามาขัดขวาง? จะว่าไปแล้วในตอนนั้นท่านแม่ก็ยินยอมให้ไปเองนี่"

ความชิงชังแวบผ่านไปในดวงตาของเหล่าฟูเหริน "สรุปแล้ว หากเจ้าก้าวช้ากว่าศัตรู เจ้าจะถูกโต้ตอบ ความผิดพลาดนี้ต่อไปอย่าให้มีอีก ถ้าไม่ทำ พอจะทำขึ้นมาก็ไม่มีเหลืออะไรแล้ว