ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 140

มู่หรงจ้วงจ้วงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ได้ ข้าสัญญา”

จื่ออานตอบกลับ “ขอบพระทัยเพคะ!”

มู่หรงจ้วงจ้วงมองดูเธอ “จริง ๆ แล้วข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงเชื่อเจ้ามาก ข้าโดนคนหลอกมามากมาย มันมีเหตุผลว่าข้าควรระวังเจ้ามากกว่านี้ แต่ข้าแค่เชื่อเจ้าและหวังว่าเจ้าจะไม่ทำร้ายเจ้าเจ็ด”

จื่ออานพูด “ไม่ มิยังอาจเพคะ การทำร้ายท่านอ๋อง ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้หม่อมฉันเลย หม่อมฉันแค่ต้องการช่วยเขาเพคะ”

เพราะท่านอ๋องเป็นผู้อุปถัมภ์ของหม่อมฉัน

จื่ออานไม่ได้พูดประโยคนี้ แต่มู่หรงจ้วงจ้วงมองเห็นได้ว่าเธอพูด “เจ้าตามข้ามา รอข้าที่สวนสักประเดี๋ยว”

“เพคะ!” จื่ออานบีบซองเข็มในมือของเธอด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย แม้ว่าวิธีนี้จะเสี่ยง แต่ก็ปกป้องแปดช่องทางของเส้นเมอริเดียนได้ แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ อย่างน้อยก็ยังมีความหวังริบหรี่ หวังว่าจะสามารถเดิมพันได้

กลับมาที่สวน มู่หรงจ้วงจ้วงก้าวไปก่อน กุ้ยไท่เฟยนั่งอยู่ที่ขอบเตียง เช็ดใบหน้าของมู่หรงเจี๋ย

มู่หรงจ้วงจ้วงเดินเข้ามาใกล้ โน้มตัวแนบหูของเธอแล้วพูดว่า “พี่สะใภ้ ท่านออกมา ข้ามีบางอย่างจะบอกกับท่าน”

กุ้ยไท่เฟยกล่าวอย่างเฉยเมย “ถ้าจะมาอ้อนวอนให้เซี่ยจื่ออาน ไม่ต้องมาพูดแล้ว”

“ไม่ใช่เพคะ มันเป็นเรื่องของเจ้าเจ็ด ซึ่งข้ารู้มาโดยบังเอิญ” มู่หรงจ้วงจ้วงมองเธออย่างดื้อรั้น “ข้าไม่รู้จะไปหาใคร ข้าเพียงสามารถถามความเห็นจากท่านได้เท่านั้น เพราะยังไงท่านก็คือเสด็จแม่ของเขา”

กุ้ยไท่เฟยมองดูนางอย่างสงสัย แต่แล้วก็ส่ายหน้า “มีอะไรก็ค่อยพูดกันทีหลัง”

มู่หรงจ้วงจ้วงกัดฟัน และกระซิบข้างหู กุ้ยไท่เฟยตกใจจึงดึงนางขึ้นมา และเดินออกจากห้อง

ทุกคนแตกตื่นเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาไม่รู้ว่ามู่หรงจ้วงจ้วงคิดจะทำอะไร

จื่ออานพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และพูดกับองค์ชายอาน “คุมตัวนักบวชลัทธิเต๋าคนนี้ไว้”