ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 142

การเคลื่อนย้ายนี้ดูเหมือนจะเลี่ยงไม่ได้แล้ว เซียวท่ากับอ๋องอันก็ไม่อาจกอดอกมองดูอยู่ด้านข้างเฉย ๆได้จึงพูดขัดคนของกุ้ยไท่เฟยที่ไม่รู้จักตระหนักถึงความสำคัญ

เซียวท่ากล่าว "กุ้ยไท่เฟย หากต้องการส่งตัวท่านอ๋องไปที่จวนล่ะก็ ให้กระหม่อมจัดการให้เถิด"

นักพรตรีบพูด "ไม่ได้นะ กุ้ยไท่เฟย แม่ทัพเข่นฆ่าผู้คนมามากมาย ให้เขาจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะมันจะไปทำลายโชคของท่านอ๋อง

เซียวท่ามีสีหน้าที่หงุดหงิดเล็กน้อย "ท่านหมายความว่ายังไง? ที่ว่าจะทำลายโชคของท่านอ๋อง?"

นักพรตอธิบาย"ท่านแม่ทัพโปรดระงับโทสะก่อน ความหมายของอาตมาไม่ใช่การดูหมิ่นท่านอย่างที่ท่านคิดเลยสักนิด เพียงแต่ว่ากันไปตามเนื้อผ้า ท่านสังหารศัตรูในสนามรบ ถึงแม้จะพูดว่าไปออกรบเพื่อประเทศชาติ แต่ว่าท่านมือเปื้อนเลือดมามากมาย เคยสังหารคนหมู่มาก ไม่สมควรพบเจอกับท่านอ๋องมากเกินไป หากสามารถเลี่ยงได้ก็จะดี หากเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ก็จำเป็นต้องรักษาระยะห่างไว้

“เจ้าคนลวงโลก มาที่นีเพื่อสร้างความเข้าใจผิด ๆ ให้ผู้คนสินะ" เซียวท่าคือแม่ทัพ ทักษะการพูดของเขาไม่ได้ดีอะไรอยู่แล้ว ที่ด่าอย่างโกรธเคืองเช่นนี้ได้เป็นเพราะโมโหจริง ๆ

นักพรตพูดยั่วโมโห "ดูสิ ท่านแม่ทัพโกรธอีกแล้วใช่หรือไม่? ท่านโกรธง่ายขนาดนี้ ทั้งยังมีท่าทีที่แลดู เหี้ยมโหด ดังนั้นท่านแม่ทัพยังไม่ควรเข้าเฝ้าท่านอ๋องในช่วงนี้

พูดจบ เขาก็โค้งคำนับกุ้ยไท่เฟย "กุ้ยไท่เฟย ได้โปรดออกคำสั่งว่าในช่วงที่ท่านอ๋องพักฟื้นอยู่ไม่อนุญาตให้ท่านแม่ทัพก้าวมาเหยียบที่จวนอ๋องแม้แต่ก้าวเดียว และไม่ให้ติดต่อกับท่านอ๋องด้วย มิเช่นนั้น หากเกิดอะไรขึ้นมา อาตมาก็จนปัญญาจะช่วยแล้ว

กุ้ยไท่เฟยเชื่อในคำพูดเขาอย่างไม่รู้สึกสงสัยเลยสักนิด แล้วกล่าวกับเซียวท่า "พอได้แล้ว เจ้าแค่ไปตามหาผู้ร้ายตัวจริง ก่อนที่อาเจี๋ยจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บเต็มที่ ห้ามไปที่จวนอ๋องเลยเด็ดขาด