ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 200

เสนาบดีสำนักตรวจราชการทหารไม่ลังเลที่จะกล่าวว่า “ทูลท่านอ๋อง ไม่ผิดพ่ะย่ะค่ะ ท่านแม่ทัพไป๋เย่ไม่ได้ยื่นหนังสือคำร้องต่อกรมทหาร และหลังจากนำทหารไปมาแล้ว ก็ไม่ได้ไปรายงานตัวที่กรมทหาร เป็นฝ่ายระดมพลโดยพลการ ตามกฏของกองทัพ สมควรถูกประหารชีวิตพ่ะย่ะค่ะ”

มู่หรงเจี๋ยเงยหน้าขึ้น “ซูชิง!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” ซูชิงก้าวออกไป คำนับแล้วพูด

มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างน่าเกรงขามว่า “ถือจดหมายนี้ที่เขียนด้วยลายมือของข้า ไปจับไป๋เย่ และประหารทันที เพื่อไม่ให้เอาเป็นเยี่ยงอย่าง!”

เหลียงไท่ฟู่หน้าเขียว “ช้าก่อน!”

เขาก้าวไปข้างหน้าจ้องมองไปที่มู่หรงเจี๋ย กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาสั่นเทา ความโกรธแผ่ซ่านไปในดวงตา “ท่านอ๋อง แม้ว่ากฎหมายจะสําคัญ แต่แม่ทัพไป๋ระดมกําลังทหารเพื่อปกป้องท่านอ๋องนะพ่ะย่ะค่ะ แม้ว่าจะเกิดขึ้นแล้ว แม้เคยมีแต่ความภักดีต่อท่านอ๋อง หากท่านอ๋องยืนกรานที่จะสังหารแม่ทัพที่ซื่อสัตย์และภักดี มันยิ่งจะทำให้หัวใจของเหล่าทหารหมดกำลังใจ ไม่มีประโยชน์อันใดในต้าโจวของท่าน ข้าเชื่อว่าหากฝ่าบาทอยู่ที่นี่ในตอนนี้ คงไม่เห็นด้วยกับการกระทําของพระองค์”

ฮองเฮายังเอ่ยอีกด้วยว่า “ใช่แล้ว ท่านอ๋อง ท่านแม่ทัพไป๋คนนี้ทำไปก็เพื่อความปลอดภัยของท่านอ๋อง ท่านอ๋องก็ไม่ควรชำระบัญชีแค้น แม้ว่าท่านจะไม่รู้สึกอยากจะขอบพระทัยก็ตาม”

เหลียงไท่ฟู่มองไปที่มหาเสนาบดีเซี่ย และส่งสัญญาณให้เขาช่วยเขา

มหาเสนาบดีเซี่ยจะไม่รู้ความคิดของมู่หรงเจี๋ยได้อย่างไร? เขาตั้งใจจะประหารไป๋เย่ ทำให้ท่านแม่ทัพตกใจกลัวแล้วไปขอเพิ่งพาอาศัยกับเหลียงไท่ฟู่ ท่านแม่ทัพไป๋คนนี้หยิ่งผยองและใช้อำนาจบาตรใหญ่ในอดีต เขาอาศัยความดีความชอบเพียงเล็กน้อยสั่งสอนชี้นําขุนนางคนอื่น ๆ ในราชสํานัก หลายคนในราชสํานักต่างไม่ชอบหน้าเขา แต่เพราะต้องพึ่งพาเหลียงไท่ฟู่ และยังมีเหลียงไท่ฟู่คอยหนุนหลัง ดังนั้นหลายคนจึงไม่กล้าพูดอะไร หากเขาออกหน้าร้องขอจะต้องทําให้เกิดความไม่พอใจในหมู่สหายร่วมราชสํานักอย่างแน่นอน