ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 202

คืนนี้เขาคำนวณผิดพลาดไปจริง ๆ ติดกับดักของอ๋องหนานหวายอย่างคาดไม่ถึง และยิ่งคิดไม่ถึงว่ามู่หรงเจี๋ยจะปรากฏตัว ที่เกินคาดมากที่สุดก็คือเรื่องพระราชโองการฉบับที่สองของฝ่าบาท พระราชโองการฉบับนี้ทำให้ตำแหน่งของเขาสั่นคลอน

องค์รัชทายาทระดมกองทัพโดยพละการ ฝ่าฝืนกฎหมายไปแล้ว และจะถูกลงโทษด้วยการโบย สิ่งที่เรียกว่าการสั่งสอนซ้ําแล้วซ้ำเล่าไม่เปลี่ยน ไม่ใช่ว่าเขาจะมีโอกาสกระทำผิดหลายครั้ง กระทำผิดเพียงครั้งที่สอง ครั้งที่สาม เขาก็จะปลดจากตำแหน่งองค์รัชทายาทได้อย่างสมเหตุสมผลแล้ว

เขาไม่อาจแข็งข้อกับมู่หรงเจี๋ยเพียงเพราะไป๋เย่ ยอมสละแขนข้างหนึ่งเพื่อต่อลมหายใจ จะได้มีเวลาวางแผน

เรื่องที่จื่ออันไม่เข้าใจมาโดยตลอดก็คือ การที่มู่หรงเจี๋ยมีโอกาสจู่โจมองค์รัชทายาทกับเหลียงไท่ฟู่อย่างเห็นได้ชัด เพียงแค่เปิดโปงจดหมายฉบับนั้นก็ได้แล้ว ทำไมเขาต้องเสียเวลามากมายไปกับเรื่องฆ่าไป๋เย่และอัญเชิญพระบรมราชโองการขององค์จักรพรรดิด้วย?

ขณะที่นางกระซิบกระซาบกัน นางกระซิบถามมู่หรงเจี๋ยเบา ๆ "ท่านอ๋องจะละทิ้งโอกาสดี ๆ ให้หลุดลอยไปอย่างนั้นหรือ?"

มู่หรงเจี๋ยเหลือบมองไปที่นาง "เจ้าคุยโวว่าตนเองฉลาด เหตุใดถึงไม่รู้จุดประสงค์ของข้าเล่า?”

จื่ออันชะงัก มองไปที่ดวงตาที่เย็นเยียบของเขา สมองก็เลยกระจ่างขึ้นในทันที ใช่ เขาไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้ เพราะว่าตอนนี้ยังปลดองค์รัชทายาทไม่ได้ ควรจะกล่าวว่ายังไม่ถึงเวลาที่สุกงอมในการปลดองค์รัชทายาทมากกว่า หากเปิดโปงจดหมายในตอนนี้ เหลียงไท่ฟู่ก็จะไม่มีทางให้ถอยหนีแล้ว ทำได้เพียงทุ่มสุดตัวเพื่อต่อสู้ เช่นนั้นแล้วฝ่าบาทก็จะมีอันตราย เพราะว่าถ้าฝ่าบาทสวรรคต องค์รัชทายาทก็จะสามารถขึ้นครองราชย์ได้

เว้นเสียแต่ว่าองค์รัชทายาทจะทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงจะสามารถปลดองค์รัชทายาทได้ตามพระบรมราชโองฉบับที่สอง มู่หรงเจี๋ยกำลังรออยู่ รอให้องค์รัชทายาททำผิดพลาดอีกครั้ง

ดังนั้นเขาจึงได้ประกาศพระราชโองการนี้ออกมาก่อน ประการแรกก็เพื่อข่มขวัญองค์รัชทายาท ให้เขายับยั้งการกระทำที่ไม่ดีของตนเอง แต่เห็นได้ชัดว่าอุปนิสัยขององค์รัชทายาทเป็นผลมาจากความทะเยอทะยานของเหลียงไท่ฟู่ องค์รัชทายาทไม่มีทางยับยั้งการกระทำนั้นได้หรอก ประการที่สอง อย่างที่แจ้งให้เหล่าขุนนางทราบทั่วกัน เขาทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ จะไม่กระทำการใด ๆโดยพละการ ทุกสิ่งที่เขาทำล้วนได้รับการอนุญาตจากองค์จักรพรรดิแล้วทั้งสิ้น ดังนั้นตำแหน่งของเขาจึงมั่นคงภายใจในเหล่าขุนนางในราชสำนักด้วยเช่นกัน

องค์รัชทายาทถูกลากออกไป ตอนที่เขาถูกราชองครักษ์ลากออกไป ก็ได้ตะโกนใส่มู่หรงเจี๋ย "เจ้าลงโทษข้าตามอำเภอใจ รอให้เสด็จพ่อฟื้นขึ้นมาก่อนเถิด ข้าจะฟ้องเรื่องของเจ้า..."

มู่หรงเจี๋ย ข้าคือองค์รัชทายาท เจ้าไม่มีอำนาจที่จะมาสั่งโบยข้า เจ้าพวกสวะ ปล่อยข้า...”