ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 206

จื่ออันถามมู่หรงจ้วงจ้วงอย่างหยั่งเชิง "จริงสิ กุ้ยไท่เฟยก็วิตกยังวลมากใช่หรือไม่?”

มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าว “นางร้องไห้อย่างโศกเศร้าเสียใจ ยิ่งเป็นบุตรชายแท้ ๆ ของนางด้วยแล้ว นางจะไม่กังวลได้อย่างไร? คนตายแล้ว แม้แต่ศพก็ยังหายไปอีก เป็นใครก็รับไม่ไหวกันทั้งนั้น นางเพียงร้องไห้อย่างหนักก็ถือว่าเข้มแข็งแล้ว ถ้าเป็นคนอื่นคงจะพยายามฆ่าตัวตายไปแล้ว”

จื่ออันพยักหน้า "ใช่สิ ยิ่งเป็นบุตรชายแท้ ๆ ด้วยแล้ว"

มีรถม้าวิ่งผ่านรถม้าของพวกนางไปอย่างรวดเร็ว มู่หรงจ้วงจ้วงเปิดม่านออกดูและเลื่อนม่านลง นางพูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นรถม้าของจวนมหาเสนาบดี”

จื่ออันไม่ได้พูดอะไร หลังจากกลับจวนไปแล้ว นางยังจะต้องเผชิญกับพายุการนองเลือดอีก

หลังจากรถม้าเคลื่อนที่ไปได้ครู่หนึ่ง คนขับรถม้าก็ส่งเสียง "โอ๊ะ" และรีบดึงบังเหียน ม้าก็ทะยานขาหน้าขึ้น รถม้าก็เอนไปด้านหลัง ทั้งสองคนชนกันอย่างจังจนเกือบจะกลิ้งออกไป

“เกิดอะไรขึ้น?” มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าวอย่างโกรธจัด และเปิดม่านออก แต่กลับเห็นทหารองครักษ์กันรีบลงจากม้า แล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว

มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนถนนที่เป็นพื้นหิน คบไฟของทหารองครักษ์กันส่องสว่างไปที่ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น มีเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของนาง ที่แท้นางก็คือหยวนซื่อ

ที่แท้หยวนซื่อก็ถูกคนโยนลงจากรถม้า แต่โชคดีที่คนขับรถม้าพบเห็นได้ทันเวลา มิเช่นนั้นรถม้าคงวิ่งทับตัวนางไปแล้ว

มู่หรงจ้วงจ้วงและจื่ออันกระโดดลงมารับตัวหยวนซื่อจากมือของทหารองครักษ์ หยวนซื่ออาการสาหัสมาก เลือดไหลออกจากหน้าผากของนางอย่างต่อเนื่อง

มู่หรงจ้วงจ้วงโกรธจัดและสั่งทหารองครักษ์กัน "รีบไปสกัดกั้นรถม้าของจวนมหาเสนาบดี จับทุกคนไว้และรอจนกว่าข้าจะไปถึง"

”พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิง!”

คนขับรถม้ารีบพูด"องค์หญิง ที่ด้านหน้ามีร้านเป่าเหอถังอยู่ ไปที่นั่นดีกว่าไหมพ่ะย่ะค่ะ"

“เร็วเข้า รีบไป!” มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าว

คนขับรถม้าบังคับม้าออกไป ระยะทางเพียงไม่กี่ร้อยเมตร ก็มาถึงเป่าเหอถัง คนขับรถจึงรีบไปเคาะประตู ในขณะนั้นร้านเป่าเหอถังได้ปิดแล้ว พอได้ยินเสียงคนเคาะประตู เขาก้พูดอย่างเหลืออดทนผ่านประตูออกมา "ปิดร้านแล้ว ไปร้านอื่นเลยไป"

คนขับรถม้าพูดเสียงดัง "เปิดประตู องค์หญิงอยู่ที่นี่"

“องค์หญิงอะไร เหลวไหล รีบไปซะ องค์หญิงจำเป็นต้องมารักษาโรคกับข้าหรือ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น มู่หรงจ้วงจ้วงก็ก้าวไปข้างหน้าและเตะประตูจนเปิดออก