ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 219

จื่ออันไม่ได้พูดถึงช่องโหว่ในคำพูดของนาง และไม่ได้รอจนนางพูดจบก็ถามต่อว่า “งั้นหลังจากท่านแม่กระโดดลงจากรถม้านานเท่าใด องค์รักษ์ขององค์หญิงจึงตามมา?

“ไม่ช้าก็ตามมาแล้ว น่าจะหลังจากเราเดินทางต่อมาได้สิบจั้งกระมัง องค์รักษ์ก็ตามมาทันแล้ว” ฮูหยินหลิงหลงเร่งรีบตอบกลับ

ก่อนหน้านั้นมหาเสนาบดีเซี่ยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรมาตลอด แต่หลังจากฟังจบประโยคนี้ เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าอย่าได้พูดมั่วซั่ว จะต้องคิดให้ดีก่อนตอบ คำตอบที่ออกมาจะต้องเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงทั้งหมด ห้ามมีแม้แต่ครึ่งคำโกหก เข้าใจหรือไม่?”

ฮูหยินหลิงหลงถูกเอ่ยเตือนออกมาเช่นนี้ ก็เริ่มมีสติขึ้นมา นางรีบร้อนตอบ “ ไม่ ไม่ใช่แค่สิบจั้ง ตอนนั้นข้ายังรู้สึกมึนศีรษะ หว่านเอ๋อค่อยดูแลข้าอยู่ น่าจะเป็นยี่สิบจั้งหรือมากกว่านั้น”

จื่ออันเหลือบตามองไปที่มหาเสนาบดีครู่นึง “ได้ ยี่สิบจั้ง หลังจากองค์รักษ์ไล่ตามมาแล้ว สอบถามไปที่คนขับรถม้า คนรถตอบว่าไม่ทราบเรื่องที่ท่านแม่ตกลงไป แต่เจ้าบอกว่าคนรถอาจจะรู้เรื่องที่ท่านแม่ตกลงไป ช่างไม่สอดคล้องกันเลย ท่านจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?”

ฮูหยินหลิงหลงดวงตาเลิกลั่ก “เรื่องนี้ เรื่องนี้ ข้ามิใช่คนรถ จะรู้ได้อย่างไรว่าคนรถจะเห็นหรือไม่เห็น?”

จื่ออันเผยอปาก “ได้ ต่อให้คนรถจะไม่เห็น ก็ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในรถม้า คำให้การของคนรถจึงมิอาจนับได้”

ฮูหยินหลิงหลงรู้สึกว่ามีบางส่วนที่ไม่ถูกต้อง แต่ก็ยังผงกศีรษะเห็นด้วย “ใช่ ๆ คำพูดของคนรถมิอาจเชื่อได้”

จื่ออันเผยอปากขึ้นอีก “เยี่ยงนั้นสามารถพูดได้ว่า จากที่ท่านแม่ข้าตกรถม้าจนถึงตอนที่องค์หญิงขัดขวางพวกท่าน มีระยะห่างราวยี่สิบจั้ง ยี่สิบจั้งคือเริ่มต้นจากที่นี่จนถึงหน้าประตูใหญ่ ใช่หรือไม่?”