ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 283

เมื่อเข้ามาในห้องหนังสือแล้ว มหาเสนาบดีเซี่ยได้ให้เซี่ยฉวนคอยเฝ้าอยู่ที่ด้านหน้าประตู เมื่อปิดประตูลง

เขาถอดเสื้อคลุมออก ค่อย ๆ นั่งลงพร้อมเอ่ย “เรื่องนี้ท่านย่าของเจ้าพูดกับเจ้าแล้วรึ?”

“เจ้าค่ะ ท่านย่าพูดแล้ว บุตรสาวอยากรู้ว่าทำไมท่านพ่อถึงได้มีความคิดเยี่ยงนี้” เซี่ยหว่านเอ๋อค่อย ๆ ลอบมองมหาเสนาบดีเซี่ย อยากจะลองใจของเขาดู

นางรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก กลัวว่าที่นั่งรอมาตลอดบ่ายนี้ เกรงกังวลว่าเรื่องที่มารดาพูดจะเป็นเรื่องจริง

นางคิด ๆ ไป ต่อให้นางจะเป็นบุตรสาวของเฉินเอ้อร์ ขอเพียงท่านพ่อไม่รู้เรื่อง ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น

มหาเสนาบดีเซี่ยเอื้อมมือออกไปขยี้คิ้วเอ่ยตอบด้วยใบหน้าอันเหนื่อยล้า “เจ้าเองก็รู้แล้วว่ามารดาของเจ้านั้นชื่อเสียงด่างพร้อยไปแล้ว นางจะคู่ควรเป็นมารดาของพระชายาองค์รัชทายาทได้อย่างไร? น้ำลายของคนอื่นจะได้ถ่มใส่เจ้าจนตาย ส่วนซีเหมินเสี่ยวเย่วนั้นมิใช่คนธรรมดา ตระกูลของนางนั้นดีนัก ชื่อเสียงก็ดี สามารถสนันสนุนให้เจ้าได้ตำแหน่ง และยังสามารถใช้ชื่อของจินกั๋วกงช่วยให้เจ้าได้เป็นฮองเฮา”

เซี่ยหว่านเอ๋อผงกศีรษะ มองไปยังเขาแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “ท่านพ่อ ข้างนอกต่างพูดกันว่าข้ามิใช่บุตรสาวของท่าน ท่านเชื่อหรือไม่?”

มหาเสนาบดีเซี่ยตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยอย่างโกรธเคือง “คำพูดประเภทนี้ต่อไปอย่าได้พูดออกไปอีก ผู้อื่นจะพูดกันว่าอย่างไรเป็นเรื่องของผู้อื่น ปากยื่นยาวบนกายของผู้อื่นพวกเราห้ามไม่ได้ ข้าแน่ใจว่าเจ้าเป็นบุตรสาวสุดรักของข้า”

เซี่ยหว่านเอ๋อน้ำตาจะไหลออกมา “ท่านพ่อคิดเยี่ยงนี้จริงหรือ?”

มหาเสนาบดีเซี่ยมองมายังนาง ถอนหายใจเบา ๆ สายตาที่มองนางเต็มไปด้วยความรัก​ “เจ้าเด็กโง่ของข้า​ ข้ายอมที่จะเชื่อว่าเซี่ยจื่ออันไม่ใช่บุตรสาวของข้า​ แต่จะไม่ยอมเชื่อว่าเจ้านั้นไม่ใช่บุตรสาว​ของข้า​ ตอนเจ้ายังเล็ก ทุกคนต่างก็บอกว่าเจ้าเหมือนกับข้า​ เพียงแต่เมื่อเติบโตขึ้น​ รูปลักษณ์​จึงเปลี่ยนไป​ไม่เหมือนกัน​ เจ้าจงจำไว้​ เจ้าเป็นดั่งไข่มุกของพ่อ​ หลายปีมานี้​ คนที่พ่อรักมากที่สุดคือเจ้า​ มากกว่าหลินเอ๋อร์ หากมีคนต่อหน้าข้าพูดว่าเจ้ามิใช่บุตรสาวข้า​ ข้ายอมเดิมพันด้วยชีวิตนี้ เพื่อฆ่าพวกเขาซะ”

คำพูดนี้​พูดมาเกินจริงไปบ้าง​ ถ้าหากเป็นเรื่องจริงแล้ว​ คำพูดก็จะไม่พูดเกินไปเยี่ยงนี้​ อาจจะทำให้สูญเสียความรู้สึกที่แท้จริงไปได้

เพียงแต่​เซี่ยหว่านเอ๋อกลับเชื่อทั้งหมดนี้