ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 285

มหาเสนาบดีเซี่ยมองมายังนางแม่นมหยาง “เจ้าออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะคุยกับนาง”

แม่นมหยางเอ่ย “นายท่านมีคำพูดอันใดจะพูด เชิญพูดได้เลยเจ้าค่ะ บ่าวถอยหลังไปอีกนิด ไม่ได้ยินหรอกเจ้าค่ะ”

“ไม่ เจ้าออกไปก่อน” มหาเสนาบดีเซี่ยตอบกลับเสียงเย็น

แม่นมหยางกำลังจะเอ่ยต่อ หยวนซื่อจึงเอ่ย “แม่นม ไม่เป็นอันใดหรอก ท่านออกไปก่อนเถอะ”

แม่นมหยางกังวลมองมายังหยวนซื่อ “ฮูหยิน…”

มหาเสนาบดีเซี่ยเอ่ยเสียงเย็น “ทำไม? แม่นมกลัวว่าข้าจะฆ่านางงั้นรึ?”

แม่นมหยางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เอ่ยเยาะเย้ยอย่างไม่ไว้หน้า “นายท่านทำเรื่องในช่วงที่ผ่านมานี้ ก็ไม่ใช่เพื่อการนี้หรือ?”

มหาเสนาบดีเซี่ยมองแม่นมหยางอย่างโกรธจัด “อย่าคิดว่าท่านเป็นคนข้างกายของฮองเฮา แล้วจะมาเอ่ยคำพูดไม่สุภาพกับข้าได้!”

หยวนซื่อโบกมือ “แม่นม ไม่เป็นไร ออกไปเถอะ”

แม่นมหยางได้ยินคำหยวนซื่อให้นางออกไปอีกครั้ง ก็รู้ว่าหยวนซื่อนั้นเป็นผู้ที่ฉลาดรอบรู้ นางเอ่ยให้ตนออกไปนั้นจะต้องเป็นเพราะต้องการจะปกป้องความปลอดภัยของตน จึงได้เดินกลับเข้าไปในห้อง

ในลานบ้านนั้นมีเสียงนกหวีดร้องอยู่ตามกิ่งไม้ เสียงสั่นเทาดูช่างมีชีวิตชีวา

แต่เสียงนกร้องนี้กลับทำให้ในลานบ้านดูเพิ่มความเงียบขึ้นไป เพราะว่าเมื่อแม่นมเดินเข้าไปแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดเริ่มเปิดปากเอ่ยออกมา

มหาเสนาบดีเซี่ยไม่มีที่ใดให้นั่งได้ เขาเองก็ไม่อยากที่จะนั่งลง ทำเพียงยืนอยู่ตรงนั้น ใช้ดวงตาจ้องมองมายังหยวนซื่อ