ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 288

“เด็กรับใช้?” ซูชิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เด็กรับใช้ก็มีอยู่หรอก เมื่อก่อนเคยเข้ามาเก็บกวาดที่นี่ครั้งหนึ่ง แต่เขาไม่พอใจเอาเสียมาก ๆ โมโหเสียใหญ่โต ตั้งแต่นั้นป็นต้นมา หนี่หรงกับข้าก็เป็นคนที่ทำความสะอาดที่นี่ เซียวท่าก็เคยทำความสะอาดที่นี่เช่นกัน แต่ว่าเจ้าอย่าไปคาดหวังอะไรกับเซียวท่ามากนัก ห้องของเขายังรกกว่าที่นี่เสียอีก"

“เซียวท่าไม่ยอมให้ผู้หญิงเข้าใกล้เลยงั้นหรือ?" จื่ออันคิดว่าบนโลกใบนี้มีคนแปลก ๆ เช่นนี้ด้วยหรือ? ในเมื่อเขาเป็นชายแท้ ก็ต้องเป็นฝ่ายรุกเข้าไปใกล้ชิดผู้หญิงก่อน และก็คงต้องชอบการที่ผู้หญิงเป็นฝ่ายรุกเข้าหาเขาเช่นกัน

"เขาไม่เคยชอบเลย" ซูชิงดูพึงพอใจมาก "ดังนั้นเมื่อได้ออกไปข้างนอกกับพวกเขา แม้ว่าข้ากับหนี่หรงจะไม่ได้เนื้อหอมมาก แต่ก็มักจะได้ประสบการณ์มากมายกลับมาเสมอ"

คำพูดของเขามีเลศนัย และเขาก็ให้ความร่วมมือด้วยรอยยิ้ม จื่ออันรุ้สึกไม่สบอารมณ์ มองไปที่เขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

เมื่อทั้งสองคนดื่มสุราคนละหนึ่งจอกแล้วก็เริ่มลงมือปฏิบัติงาน

จื่ออันก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี "เขาไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงย่างกรายเข้ามาในห้องนี้จริง ๆ อย่างนั้นหรือ?"

ซูชิงส่ายหัว “ไม่เคยเลย ขนาดโหรวเอ๋อยังเข้ามาไม่ได้ แต่สำหรับท่านคือข้อยกเว้น"

นางไม่ต้องการเป็นข้อยกเว้นที่แสนเหน็ดเหนื่อยเช่นนี้!

“ใครคือโหรวเอ๋อ?” จื่ออันอยากรู้มาก หนี่หรงหยิบชุดให้นางสวมก่อนแล้วจึงบอกว่าชุดนี้เป็นของคุณหนูโหรวเอ๋อ ตอนนี้พอได้ยินที่ซูชิงพูดถึงนางผู้นี้ขึ้นมาอีกครั้ง ดูเหมือนว่าสำหรับมู่หรงเจี๋ยแล้ว โหรวเอ๋อผู้นี้จะเป็นคนที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง

“โหรวเอ๋อก็คือโหรวเอ๋อสิ!” ซูชิงหยิบเศษแจกันที่แตกอย่างระมัดระวัง แล้วโยนทิ้งลงในตะกร้าไม้ไผ่ใบใหญ่ คนเดียวลากออกไปไม่ได้ ต้องใช้สองคนช่วยยก

เมื่อเห็นว่าเขาไม่บอก จื่ออันก็รู้สึกว่าคุณหนูโหรวเอ๋อผู้นี้ช่างดูลึกลับเสียจริง

ทั้งสองคนเก็บของในห้องมาได้หนึ่งชั่วยามแล้ว เหลือแค่การกวาดพื้นเท่านั้นที่เป็นขั้นตอนสุดท้าย

ซูชิงดัดเอวของเขา ชุดที่สวมใส่ชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งตัว "ไม่เอาแล้ว ข้าจะไม่กวาดพื้น ท่านกวาดก็แล้วกัน"

“อย่างไรเสียท่านก็เป็นถึงผู้ที่อยู่ในค่ายทหาร เหตุใดถึงทำเรื่องอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วถึงยังรู้สึกเหน็ดเหนื่อยถึงเพียงนี้เล่า?" จื่ออันรู้สึกว่าเขาก็แค่เกียจคร้านเฉย ๆ

"ไม่ได้ เดี๋ยวโรคเก่ากำเริบ" ใช่ เขาก็แค่ขี้เกียจ