มู่หรงเจี๋ยมองดูนาง “เจ้าพักผ่อนเถิด”
จื่ออานส่ายหัว “ไม่ หม่อมฉันจะไปดูสภาพร่างกายขององค์จักรพรรดิเหลียงก่อน”
เธอไม่ต้องการได้ความดีความชอบจากความสำเร็จของผู้อื่นต่อหน้าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แต่เธอกังวลมากเกี่ยวกับอาการขององค์จักรพรรดิเหลียง เธอเพิ่งเห็นว่าองค์จักรพรรดิเหลียงน่าจะประสบกับอาการกำเริบถึงสองครั้งในระยะเวลาอันสั้น แต่มันกลับทำให้ร้ายแรงยิ่งขึ้น รองลงมา ในฐานะหมอหลวง เธอไม่สามารถดูผู้ป่วยตายจากเธอได้ ประการที่สอง เธอต้องพึ่งพาองค์จักรพรรดิเหลียงเพื่อความอยู่รอด เธอไม่สามารถปล่อยให้องค์จักรพรรดิเหลียงตายได้ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ เธอกลัวว่าหมอหลวงของจักรพรรดิจะฝังเข็มให้องค์จักรพรรดิเหลียงอีกครั้ง ซึ่งจะทำให้สมองขององค์จักรพรรดิเหลียงเสียหาย และจะทำให้การอาการกำเริบครั้งที่สาม แล้วมันก็จะยากจริง ๆ ที่จะช่วยเหลือ
ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิมองมาที่นาง และสำรวจสิ่งที่เขาพบจากแววตาของนาง ต่างจากที่เขาคิด ใบหน้าของเขาดีขึ้นเล็กน้อย เขาจึงทักทายแม่นมหยางให้เข้ามา “ประคองนางให้เข้ามา ดูแลนางให้ดี”
“เพคะ!” แม่นมหยางเข้ามาประคองจื่ออาน มีความกังวลฉายในดวงตาของนาง “คุณหนูใหญ่ระวังด้วย”
จื่ออานกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วง ข้าไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”
แม่นมหยางช่วยประคองเธอให้เดินอย่างระมัดระวัง จื่ออานยังคงรู้สึกเวียนหัว แผลที่ศีรษะของเธอยังคงปวดร้าว เธอรู้ดีว่าเพราะบาดแผลนั้นกลับมาเป็นแผลซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงมีแนวโน้มที่จะอักเสบขึ้นได้ แต่เธอไม่รู้ว่ายาหมอหลวงเพิ่งสั่ง มีสมุนไพรแก้อักเสบตามใบสั่งยาหรือไม่ เมื่ออักเสบจะทำให้มีไข้สูง เธอกลัวว่าตัวเองจะพลาดสำคัญในช่วงเวลาวิกฤตินี้
เมื่อยกม่านแก้วของห้องโถงด้านใน เสียงม่านที่คมชัดดังขึ้นจากข้างหลังของจื่ออานราวกับเป็นเสียงโน๊ตดนตรี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...