ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 306

ใบหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าดูมืดมนลงเล็กน้อย “จื่ออัน เจ้าเองก็ใกล้ที่จะต้องอภิเษกกับท่านผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิแล้ว อย่าได้ก่อเรื่อง รีบเข้าไปคำนับน้ำชาให้แก่ท่านแม่”

คำพูดนี้แท้จริงแล้วเอ่ยออกมาให้แก่ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิฟัง ให้ท่านผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิอบรมจื่ออันที่มิได้เข้าใจขนบธรรมเนียม เพราะว่าซีเหมินเสี่ยวเย่วเป็นถึงอี๋พิ่น จื่ออันมิได้มีตำแหน่งใด หากผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิเป็นผู้ที่ยึดถือหลักปฏิบัติแล้ว ก็ควรที่จะให้จื่ออันคุกเข่าคำนับน้ำชา

ฮูหยินผู้เฒ่ารู้สึกว่า ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิคงจะไม่มีปัญหาเพราะเรื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ จนถึงกับยอมล่วงเกินสกุลของจิ้นกั๋วกง พระองค์เป็นผู้ที่มีไหวพริบดี รู้ว่าหากล่วงเกินจิ้นกั๋วกงแล้วนั้นไม่มีประโยชน์อันใด

แต่ว่ามู่หรงเจี๋ยราวกับมิได้เข้าใจจึงเจตจำนงค์ของฮูหยินผู้เฒ่า ยังคงนั่งอยู่บนเก้าอีก นิ้วมือแตะลงบนที่พักแขนเบา ๆ แสดงให้เห็นถึงความไม่อดทนอดกลั้น

ราวกับว่าพิธีนี้ทำให้เขาสิ้นเปลืองเวลา

ผู้ที่รู้สึกเหมือนดั่งกับเขานั้นยังมีมู่หรงจ้วงจ้วงอีกท่านหนึ่ง นางไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ แค่เพียงรู้สึกร้อนรนไปเท่านั้น

แต่กลับเป็นองค์รัชทายาทที่ทรงไม่พอพระทัย เอ่ยกับจื่ออันออกมา “เจ้ามัวแต่อ้ำอึ้งอะไรกัน? ให้เจ้าคุกเข่าคำนับน้ำชา เจ้าทำตามเป็นพอ”

จึงอันให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี นางเอ่ยออกมา “รับสั่งขององค์รัชทายาท หม่อมฉันน้อมรับเพคะ”

พูดจบ จึงได้เอื้อมไปหยิบถ้วยชาใบนั้น

ซีเหมินเสี่ยวเย่วอารมณ์ค่อยดูดีขึ้นมา นางจัดกระโปรงอยู่ครู่นึง รอจื่ออันคุกเข่า

แต่ราชครูเหลียงกลับส่งเสียงออกมาในขณะนี้ “ช้าก่อน!”

จื่ออันหยุดมือ มองไปยังราชครูเหลียงด้วยความสงสัย

ฝูงชนเองก็มองมายังเขา คนทั้งหลายต่างเข้าใจว่าทำไมราชครูเหลียงถึงได้หยุดจื่ออันคำนับน้ำชา