ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 343

ทางด้านเรือนด้านข้างนั้น เปลวเพลิงยังคงทะยานขึ้นฟ้า มู่หรงเจี๋ยนั้นได้เทน้ำราดรดบนกายสองครั้งแล้ว แล้วก็พุ่งเข้าไปในเปลวเพลิงอีกครั้ง

ประตูใหญ่นั้นมีคานกีดขวางอยู่ มิอาจจะเข้าไปได้ ทั้งสี่ทิศล้วนเป็นทะเลเพลิง หน้าต่างถูกผนึกเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะถูกเผาไหม้ไปแล้ว แต่กลับก่อร่างเป็นแนวไฟขึ้น จึงมิอาจที่จะพุ่งเข้าไปได้เลย

เขานำเหล็กเส้นมาจากด้านนอก กระแทกเข้าไป เปลวไฟยิ่งใกล้เข้ามา หลังคาเริ่มมีการพังทลายเกิดขึ้น

“ท่านอ๋อง ไม่มีทางแล้ว ออกไปก่อนเถอะพ่ะย่ะค่ะ” ซูชิงพุ่งเข้ามา ลากเขาออกไปด้านนอก

ดวงตาปรากฏเปลวไฟลุกโชนอยู่ทั่ว มีองครักษ์​พุ่งเข้ามา​ แต่ก็มิอาจที่จะเข้าใกล้

ซูชิงเงยหน้าขึ้นพบว่าอันตรายแล้วหลังคากำลังจะร่วงหล่นลงมา​ ตัวกระเบื้องนั้นไม่ทนต่อความร้อนได้ ส่งเสียงดังแคร็กออกมาทั่วทิศ​ก่อนจะหล่นมา​ หากยังไม่ล่าถอยออกไปแล้ว ก็คงจะเป็นอันตรายเป็นแน่

องค​รักษ์​เองก็ร้องตะโกนออกมา​ “ท่านอ๋อง​ ท่านแม่ทัพซู รีบหนีกันเถอะ​ มันกำลังจะพังลงมาแล้ว”

มู่หรงเจี๋ยเตะไปที่ไฟที่กำลังลุกไหม่อยู่ทั่วกำแพง​ ส่งเสียงคำรามเสียงดัง “เซื่อจื่ออัน​ ออกมา​ ออกมานะ​ หากไม่ออกมาเจ้าก็จะกลายเป็นหมูย่างแล้วนะ!”

ด้านในเรือนนั้นเสียงของไฟเผาไหม้ดัง​สนั่น แต่ว่าเสียงเรียกขอความช่วยเหลือกลับไม่มีออกมา

ซูชิงมองมายังมู่หรงเจี๋ยที่ไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ ในใจก็รู้สึกโศกเศร้า คิดไม่ถึงว่าเซี่ยจื่ออันนั้นช่างอายุสั้นนัก

คนของผู้ตรวจการไม่หยุดที่จะสาดน้ำเข้าไป คนอื่น ๆ หยิบเอาผ้าห่มและดินทรายเข้ามาช่วยดับไฟ แต่เห็นว่าเมื่อเสียงด้านในคำรามดังออกมานั้น ทุกคนต่างก้าวถอยหลังออกมา

เป็นเสียงของกำแพงที่พังถล่มลงมา เมื่อกำแพงด้านหนึ่งพังทลายลงมา เรือนด้านข้างหลังนี้ก็ตั้งไว้ไม่อยู่แล้ว ย่อมที่จะพังทลายลงมา

ซูชิงตกตะลึง​ ราวกับว่าเมื่อครู่นั้นไม่ได้นึกถึงปัญหาข้อนี้เลย

มหาเสนาบดีเซี่ยได้ฟังคำมู่หรงเจี๋ยแล้ว​ จึงได้เอ่ยออกมา​ “ท่านอ๋อง​ จริง ๆ แล้วเรือนด้านข้างหลังนี้ค่อนข้างที่จะอันตราย​ ข้านั้นได้หาคนมาซ่อมแซมนานแล้ว​ แต่เพราะว่าเดือนนี้นั้นไม่ค่อยจะดีนัก​ มิอาจลงมือได้​ จึงได้ใช้คานทั้งสองข้างยึดไว้​ อาจจะเป็นเพราะช่างจัดวางไว้ไม่ดีก็เป็นได้”

“ข้าจะตรวจสอบเป็นแน่!” ใบหน้ามู่หรงเจี๋ยดูไม่น่ามองเป็นที่สุด​ วันนี้จริง ๆ แล้วเขารู้ว่าจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น​ แต่คาดไม่ถึงว่าจะกล้าวางเพลิงกันเยี่ยงนี้​ เป็นเขาที่ประมาทเกินไป​ จนทำร้ายเซี่ยจื่ออันคนโง่นี้

“ผู้ตรวจการอยู่ที่ใด?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถามเสียงดัง

“ท่านอ๋อง กระหม่อมอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ!” ผู้ตรวจการเดินเข้ามาข้างหน้าด้วยอาการหายใจหอบเหนื่อย เขาเหลือบมองมู่หรงเจี๋ยและซูชิงแวบนึง​ ใบหน้าดูมืดมน​ ราวกับเมื่อครู่นี้ในตอนดับเพลิงนั้น​เข้าได้ใช้แรงกายทั้งหมดที่มีไปแล้ว