ทางด้านเรือนด้านข้างนั้น เปลวเพลิงยังคงทะยานขึ้นฟ้า มู่หรงเจี๋ยนั้นได้เทน้ำราดรดบนกายสองครั้งแล้ว แล้วก็พุ่งเข้าไปในเปลวเพลิงอีกครั้ง
ประตูใหญ่นั้นมีคานกีดขวางอยู่ มิอาจจะเข้าไปได้ ทั้งสี่ทิศล้วนเป็นทะเลเพลิง หน้าต่างถูกผนึกเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะถูกเผาไหม้ไปแล้ว แต่กลับก่อร่างเป็นแนวไฟขึ้น จึงมิอาจที่จะพุ่งเข้าไปได้เลย
เขานำเหล็กเส้นมาจากด้านนอก กระแทกเข้าไป เปลวไฟยิ่งใกล้เข้ามา หลังคาเริ่มมีการพังทลายเกิดขึ้น
“ท่านอ๋อง ไม่มีทางแล้ว ออกไปก่อนเถอะพ่ะย่ะค่ะ” ซูชิงพุ่งเข้ามา ลากเขาออกไปด้านนอก
ดวงตาปรากฏเปลวไฟลุกโชนอยู่ทั่ว มีองครักษ์พุ่งเข้ามา แต่ก็มิอาจที่จะเข้าใกล้
ซูชิงเงยหน้าขึ้นพบว่าอันตรายแล้วหลังคากำลังจะร่วงหล่นลงมา ตัวกระเบื้องนั้นไม่ทนต่อความร้อนได้ ส่งเสียงดังแคร็กออกมาทั่วทิศก่อนจะหล่นมา หากยังไม่ล่าถอยออกไปแล้ว ก็คงจะเป็นอันตรายเป็นแน่
องครักษ์เองก็ร้องตะโกนออกมา “ท่านอ๋อง ท่านแม่ทัพซู รีบหนีกันเถอะ มันกำลังจะพังลงมาแล้ว”
มู่หรงเจี๋ยเตะไปที่ไฟที่กำลังลุกไหม่อยู่ทั่วกำแพง ส่งเสียงคำรามเสียงดัง “เซื่อจื่ออัน ออกมา ออกมานะ หากไม่ออกมาเจ้าก็จะกลายเป็นหมูย่างแล้วนะ!”
ด้านในเรือนนั้นเสียงของไฟเผาไหม้ดังสนั่น แต่ว่าเสียงเรียกขอความช่วยเหลือกลับไม่มีออกมา
ซูชิงมองมายังมู่หรงเจี๋ยที่ไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ ในใจก็รู้สึกโศกเศร้า คิดไม่ถึงว่าเซี่ยจื่ออันนั้นช่างอายุสั้นนัก
คนของผู้ตรวจการไม่หยุดที่จะสาดน้ำเข้าไป คนอื่น ๆ หยิบเอาผ้าห่มและดินทรายเข้ามาช่วยดับไฟ แต่เห็นว่าเมื่อเสียงด้านในคำรามดังออกมานั้น ทุกคนต่างก้าวถอยหลังออกมา
เป็นเสียงของกำแพงที่พังถล่มลงมา เมื่อกำแพงด้านหนึ่งพังทลายลงมา เรือนด้านข้างหลังนี้ก็ตั้งไว้ไม่อยู่แล้ว ย่อมที่จะพังทลายลงมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...