ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 350

จื่ออันมองไปที่เขา "ตรงนี้เลยเหรอ?"

"ใช่!" มูหรงเจี๋ยกล่าวอย่างเดือดดาล ความโกรธยังคงติดแน่นอยู่บนใบหน้าของเขา

จื่ออันถอยหลังมาหนึ่งก้าว ค่อย ๆ ปลดเสื้อนอกออก พลางพูดด้วยความรู้สึกผิด "เมื่อครู่ตอนที่ปีนขึ้นบนคานหลังคา ไฟมันเผาตรงอกของหม่อมฉัน ท่านดูสิ..."

ก่อนที่เสื้อผ้าของนางจะถูกปลดเปลื้องออก มู่หรงเจี๋ยก็ดึงนางออกไปราวกับพายุหมุน จากนั้นก็เข้าไปในห้องถัดไป ซึ่งเป็นห้องส่วนตัวของสตรี

ปรากฏความโกรธขึ้นในดวงตาของเขาในทันที เขาใช้แรงดึงเสื้อที่หน้าอกของนางให้แน่น และกล่าวเสียงเข้ม “มีอยู่ก็นิดเดียว ยังอยากจะเผยต่อหน้าคนมากมายอีกรึ? ไม่กลัวว่าคนอื่นจะติเตียนว่าน่าเกลียดหรืออย่างไร"

จื่ออันทำตาปริบ ๆ "แม้ว่าจะมีไม่เยอะ อย่างไรเสียก็ยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งนะเพคะ"

"ไปให้พ้น!" มู่หรงเจี๋ยจ้องมองนาง แรงกระตุ้นเมื่อครู่นี้ที่อยากจะบีบคอนางให้ตายจากเหตุเพลิงไหม้ได้เพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง

จื่ออันดึงตัวเขาให้นั่งลง จากนั้นก็พูดอย่างจริงจัง "หม่อมฉันขอโทษนะเพคะ!"

มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างเย็นชา "ไม่รับ!"

"ท่านควรจะพูดว่าไม่เป็นไร" จื่ออันแก้ไขให้

"เซี่ยจื่ออัน เจ้านี่มันขาดความเป็นระเบียบเสียจริง!" มู่หรงเจี๋ยจ้องนาง "ที่ข้าโกรธ ไม่ใช่เพราะเจ้าหนีออกมาแล้วไม่บอกข้า แต่เป็นเพราะเจ้าไม่ควรช่วยเหลียงซื่อออกมาต่างหาก"

"นางเกาะติดหม่อมฉัน ตอนที่ปีนขึ้นมา นางก็เกาะที่ขาของหม่อมฉัน!" จื่ออันพูดด้วยท่าทีสลด

"แก้ตัว แก้ตัวต่อไป!" มู่หรงเจี๋ยถอนหายใจแรง

จื่ออันกล่าวอย่างไร้เดียงสา "จริง ๆ นะเพคะ หม่อมฉันไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี ได้แต่พานางขึ้นมาด้วย"