ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 376

นางเห็นใบหน้าของซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็ชะงักไปเล็กน้อย "บาดแผลรุนแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?" วันนั้นที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ นายท่านรองซีเหมินได้กลับมาเล่าให้ฟังแล้ว คนที่จวนก็รู้เรื่องนี้

ซีเหมินเสี่ยวเยว่กล่าว "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ หมอหลวงบอกว่ารอยแผลเป็นนี้สามารถกำจัดออกไปได้"

หลี่ซื่อก็รู้สึกวางใจ "เช่นนั้นก็ดี" หน้าตาเป็นอาวุธที่ร้ายกาจที่สุดของผู้หญิง หากเสียโฉมแล้ว ตำแหน่งของซีเหมินเสี่ยวเยว่ในจวนมหาเสนาบดีก็จะไม่มั่นคง

"ฮูหยินผู้เฒ่า!" หลี่ซื่อที่เห็นฮูหยินผู้เฒ่าลงจากรถม้ามา ก็รีบเข้าไปช่วยพยุงทันทึ

ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มตอบ "คืนนี้ต้องรบกวนจวนกั๋วกงแล้ว คนกลุ่มใหญ่มาที่นี่ ข้านั้นรู้สึกเกรงใจเสียจริง"

"ฮูหยินผู้เฒ่าอย่าได้พูดเช่นนั้น พวกเราคือครอบครัวเดียวกันแล้ว ที่ท่านสามารถมาได้ พวกเราก็รู้สึกยินดีต้อนรับเป็นอย่างยิ่ง" หลี่ซื่อกล่าวอย่างให้เกียรติ

เหลียงซื่อยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา มองทุกอย่างเบื้องหน้าด้วยท่าทีที่สงบ ตอนที่หลี่ซื่อพยุงฮูหยินผู้เฒ่าเข้ามา นางก็ไม่ได้หลบเลี่ยงอะไร เผชิญกับดวงตาของหลี่ซื่อที่มองมาอย่างมีชัย

"ฮูหยินผู้เฒ่าเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยแล้ว" เหลียงซื่อกล่าวเบา ๆ

ฮูหยินผู้เฒ่ามองดูเหลียงซื่อ ที่ไม่มีร่องรอยของความผิดปกติในดวงตาเลยสักนิดเดียว ราวกับว่าเหตุเพลิงไหม้ในครั้งนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

จื่ออันกับเซี่ยหว่านเอ๋อก็เดินตามเข้ามาด้วย เหลียงซื่อก็พยักหน้ากับจื่ออัน แต่ว่าก็ไม่แสดงออกว่าสนิทสนมอะไรกัน

หลังจากที่เซี่ยหว่านเอ๋อเห็นดังนั้นก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "งูกับหนูอยู่ในรังเดียวกัน เซี่ยจื่ออัน เจ้ากับเหลียงซื่อไปญาติดีกันตั้งแต่ตอนไหนหรือ?"

ตาวเหล่าต้าได้ยินดังนั้น ก็ลูบมีดที่อกด้วยความเคยชิน แต่ก็ได้ลูบไปถูกแส้ ซึ่งแส้นี้จื่ออันเป็นคนให้เขามา มีดใช้งานไม่ได้ชั่วคราว ได้แต่ใช้แส้ไปก่อน

เขาเอ่ยถามเสี่ยวซุนเบา ๆ "นางเพิ่งจะด่าคุณหนูใหญ่ไปใช่หรือไม่?"