ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 379

จิ้นกั๋วกงโมโหอย่างขีดสุด ที่ผ่านมาเมื่ออยู่ในจวนแห่งนี้ อย่าว่าแต่เรื่องที่เขาจะโกรธเลย แค่กระแอมเล็กน้อยหรือทำหน้าตาเคร่งขรึม เหลียงซื่อก็เข้าใจได้ในทันที

แต่ว่าตอนนี้เขากำลังโมโหเป็นอย่างมาก เหลียงซื่อก็ยังไม่หุบปากสงบปากสงบคำ

นายท่านรองซีเหมินเข้าไปดึงแขนหยวนซื่อไว้ "พอเถิด เจ้าดูสิ เจ้าทำให้ท่านพ่อโกรธแล้ว ยังไม่ออกไปอีกรึ?"

เหลียงซื่อจ้องไปที่ผู้เป็นสามี รู้สึกเกลียดจนอยากจะตบหน้าเขาไปสักฉาดจริง ๆ เป็นสามีภรรยากัน แต่เขากลับยินยอมให้ซีเหมินเสี่ยวเยว่สังเวยชีวิตของนางซึ่งเป็นภรรยาที่อยู่กินกับเขามานับยี่สิบปี

แต่ว่านางต้องอดทนไว้ ตั้งแต่ที่เหมือนตายไปแล้วครั้งหนึ่ง นางก็เริ่มคิดอย่างมีเหตุมีผล วันนี้อย่างไรเสียก็ต้องพูดให้กระจ่าง ดังนั้นจึงต้องกล่าวออกไปดี ๆ

เหลียงซื่อสะบัดแขนออกจากมือเขา แล้วค่อย ๆ คุกเข่าลงต่อหน้าไท่เป่า จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น น้ำตาคลอเบ้า "ใต้เท้าเจ้าคะ ท่านคือผู้อาวุโสของตระกูลซีเหมินของเรา วันนี้ข้าต้องลองเสี่ยง คุกเข่าลงต่อหน้าท่าน ขอให้ท่านโปรดช่วยทวงความยุติธรรมให้แก่ข้าด้วย"

ไท่เป่าสีหน้าเคร่งขรึม "กล่าวต่อไป!"

เหลียงซื่อเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่จวนมหาเสนาบดีออกมา รวมถึงเรื่องที่ลงมือกับกุ้ยหยวนเพื่อใส่ความจื่ออัน ก็ถูกเล่าออกมาด้วยเช่นกัน