เหลียงซื่อยังไม่ได้กล่าวอะไร จิ้นกั๋วกงก็พูดเสียงดังขึ้นมา "นางจะพูดอะไรได้อีก? ทั้งวี่ทั้งวันก็เอาแต่คิดฟุ้งซ่านว่ามีคนทำร้ายนาง เหตุเพลิงไหม้เดิมมันก็เป็นแค่อุบัติเหตุอยู่แล้ว แค่คิดดูก็รู้ จวนมหาเสนาบดีไม่มีทางลงมือกับคนของจวนกั๋วกงของเราเป็นแน่ เรื่องนี้ทางฝั่งของจวนมหาเสนาบดีจะได้ประโยชน์อันใด? ถ้าตามที่นางกล่าวหามา เพื่อที่จะฆ่าคุณหนูใหญ่ของจวนมหาเสนาบดี ก็ยิ่งเป็นเรื่องที่เหลวไหล คนเป็นพ่อจะฆ่าบุตรสาวของตนเองได้ลงคออย่างไร และถึงแม้จะฆ่าได้ ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างเหตุเพลิงไหม้เสียใหญ่โต คนที่มีสมองย่อมจะไม่คิดเช่นนี้ และจะว่าไปแล้ว หลังจากที่เสี่ยวเยว่ของพวกเราแต่งออกไป ก็พูดกันดีแล้วว่านางคือผิงชี แต่เซี่ยจื่ออันกลับไม่คุกเข่าโขกศีรษะคำนับ และไม่ยกน้ำชา ตามกฎแล้ว เดิมทีก็สามารถสั่งสอนนางได้ เหตุใดต้องลอบวางเพลิงด้วยเล่า?"
ตาวเหล่าต้ากับเสี่ยวซุนที่ยืนอยู่นอกประตู ก็ได้ฟังคนที่อยู่ด้านในห้องโถงพูดคุยกันมาโดยตลอด
หลังจากที่ตาวเหล่าต้าได้ยินสิ่งที่จิ้นกั๋วกงพูด ก็กระซิบถามเสี่ยวซุน "ตาเฒ่าชั่วช้านี้น่ารังเกียจเสียจริง เจ้าว่าเขาจะรังแกคุณหนูใหญ่หรือไม่?"
เสี่ยวซุนกล่าวเสียงค่อย "รังแก"
ตาวเหล่าต้าเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดคำเดิม ๆ เสียงเบา "หนึ่งครั้ง"
"อะไรนะ?" เสี่ยวซุนฟังแล้วก็รู้สึกงวยงง เลยทวนคำถามอีกครั้ง
"ก็สามครั้งไง รังแกครบสามครั้งค่อยลงมือมิใช่หรือ" ตาวเหล่าต้ากดเสียงต่ำ
เสี่ยวซุนกระทุ้งเอวเขาเล็กน้อย "อย่าเพิ่งวู่วาม ในสถานการณ์แบบนี้ หากไม่มีคำสั่งของคุณหนูใหญ่ อย่าลงมือโดยพละการเด็ดขาด จะได้ไม่ทำให้คุณหนูใหญ่เสียแผน"
ตาวเหล่าต้าที่เห็นเสี่ยวซุนกล่าวอย่างจริงจังแล้ว ก็รีบพยักหน้าในทันที "เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว"
ที่ด้านในห้องโถง ไท่เป่าไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไรที่จิ้นกั๋วกงพูดแทรกขึ้นมา เขายังคงพูดออกไปด้วยท่วงท่าที่สง่าผ่าเผย "เก็บเรื่องการคำนับนี่เอาไว้ก่อน เรื่องที่เกิดขึ้นในวันแต่งงาน ข้าเองก็รู้ไม่มาก พูดเรื่องหลักก่อนดีกว่าจะได้มาพิจารณากันว่าใครถูกใครผิด"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...