ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 413

หลังจากทักทายกันไม่กี่คำแล้วนั้น​ หวงไท่โฮ่วจึงได้เข้าหัวข้อสำคัญ นางเอ่ยถามมู่หรงเจี๋ย​ “ถึงแม้ว่าข้าจะรู้ถึงความต้องการของเจ้า อาศัยโอกาสที่วันนี้มารดาเจ้าเองก็อยู่ที่นี้​ ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งหนึ่ง…”

คำพูดของหวงไท่โฮ่วยังไม่ทันได้เอ่ยจบ​ กุ้ยไท่เฟยก็ได้เอ่ยเสียงเย็นชาขึ้นมา “หม่อมฉันไม่เห็นด้วย!”

หวงไท่โฮ่วถอนหายใจออกมา​ มองมายังนาง “ดูท่าแล้ว​ เมื่อครู่คำพูดที่ข้าเอ่ยกับเจ้านั้นคงจะเสียแรงเปล่า”

กุ้ยไท่เฟยยิ้มเย็น “เสด็จพี่ให้หม่อมฉันเข้าวังมา​ ไม่ใช่เพื่อสอบถามความเห็นของหม่อมฉันเช่นนั้นหรือ? หากว่าหม่อมฉันสามารถออกความเห็นเรื่องนี้ได้ ตอนนี้หม่อมฉันแสดงออกมามีอะไรที่ไม่ได้กัน? หากว่าหม่อมฉันไม่สามารถออกความคิดเห็นได้แล้ว เสด็จพี่วันนี้ไม่ควรที่จะเรียกหม่อมฉันเข้ามา”

ป้าซือจูยกน้ำชาเข้ามา​ ได้ฟังคำพูดของกุ้ยไท่เฟยแล้ว​ สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย​ แต่กลับมิอาจส่งเสียงออกมาได้​ ทำได้เพียงยกน้ำชาเข้ามา

มู่หรงเจี๋ยนั่งอยู่บนเก้าอี้ ท่าทางดูสบาย ใบหน้าหล่อเหลาแสดงถึงความไม่สบอารมณ์ เขานั่งเล่นแหวนหยกในมือ แววตาค่อย ๆ ปรากฏความเย็นชา

หวงไท่โฮ่วอดทนอดกลั้นเอ่ยกับกุ้ยไท่เฟย “เมื่อครู่พวกเราคุยกันแล้ว เจ้าเองก็เอ่ยออกมาว่าไม่มีความเห็นใดต่อเรื่องนี้”

กุ้ยไท่เฟยเงยหน้าขึ้น “ทุกอย่างทำตามพระประของเสด็จพี่ก็พอเพคะ คำพูดนี้หมายถึงไม่มีความคิดเห็นหรือ? มิได้ หมายถึงว่าไม่อาจแสดงความคิดเห็นได้ อีกทั้ง​ความเห็นของหม่อมฉันสำคัญด้วยหรือ? ถึงแม้ว่าวันนี้หม่อมฉันจะคัดค้าน​ งานอภิเษกครั้งนี้ก็ยังคงจะเกิดขึ้นเป็นแน่”

นางน้ำเสียงเอ่ยเย็นชา​ “หากว่าเหตุผลที่เสด็จพี่ต้องการให้หม่อมฉันเข้าวังมานั้น​ คือหวังจะให้หม่อมฉันเอ่ยกับพวกเขาด้วยตนเองว่า หม่อมฉันไม่มีข้อโต้แย้งแล้วล่ะก็​ เช่นนั้นในเมื่อเป็นพระประสงค์​ของเสด็จพี่แล้ว​ หม่อมฉันเอ่ยออกมาก็ได้เพคะ”

นางมองมายังมู่หรงเจี๋ย​ “งานมงคลของพวกเจ้า​ ข้าไม่มีความคิดเห็นใด”

มู่หรงเจี๋ยเงยหน้าขึ้น สายตาเหมือนราวกับดาบทิ่มแทงไปยังนาง มุมปากค่อยเบ้ขึ้น “ขอบพระทัยเสด็จแม่ส่งเสริมความปรารถนาของหม่อมฉันพ่ะย่ะคะ”

“หม่อมฉันสามารถไปได้แล้วหรือยังเพคะ?” กุ้ยไท่เฟยเอ่ยถาม

“ออกไป!” หวงไท่โฮ่วโมโหเข้าจริง ๆ แล้ว เอ่ยออกมาเสียงเข้ม

กุ้ยไท่เฟยยิ้มเย็น “ช่างเป็นเรื่องน่าตลกเสียจริง!”