จื่ออันยิ้มอย่างเบิกบานใจ "หม่อมฉันรู้ว่าท่านอ๋องกังวลใจ"
"ก็ต้องดูว่าเจ้าจะเอาอะไรมาแลกเปลี่ยน" อ๋องเหลียงเหลือบมองนางเล็กน้อย เขาไม่ได้กังวลอะไร อย่างไรก็ตามขานี้ก็มีคนมารักษามากมายหลายคนแล้ว จะสนทำไมถ้าจะมีใครมารักษาเพิ่มอีกคน เพียงใจไม่คาดหวังก็พอ
"เช่นนั้นก็ต้องดูว่าท่านอ๋องต้องการสิ่งใดเพคะ"
"ถือว่าเจ้าติดหนี้บุญคุณข้าก็แล้วกัน จดจำไว้ด้วยล่ะ ต่อไปถ้าข้านึกออกว่าต้องการสิ่งใด ก็จะทวงจากเจ้าเอง" อ๋องเหลียงกล่าว
จื่ออันยักไหล่ ชัดเจนอยู่แล้วว่า อีกไม่นานเขาจะเป็นฝ่ายที่ติดหนี้บุญคุณนางเสียเอง
หลังจากออกมาแล้ว มู่หรงจ้วงจ้วงก็กล่าวถามจื่ออัน "ขาของเขารักษาได้จริงหรือ?"
"ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ต้องเจ็บหน่อย หม่อมฉันจะฟื้นฟูสภาพร่างกายของเขาก่อน ความจริงเพียงแค่ใช้ระยะเวลาสั้น ๆ ในการฟื้นฟู ก็ดีขึ้นมากแล้ว สามารถรับการเชื่อมต่อกระดูกที่หักได้ แต่ว่าเพื่อความรอบคอบ หม่อมฉันยังต้องให้เขาทานยาสมุนไพรเพิ่มอีกสักหน่อย ให้เขาทานสักสองสามวัน
"ถ้าสามารถรักษาให้หายได้ เช่นนั้นก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีไปเลย" มู่หรงจ้วงจ้วงถอนหายใจ
แม่นมหยางที่นั่งอยู่ด้านข้างได้ยินว่าจะเชื่อมต่อกระดูกที่หัก ก็รู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย "คุณหนูใหญ่เจ้าคะ เชื่อมต่อกระดูกอันตรายไหมเจ้าคะ? ฮองเฮาไม่รู้เลยว่าท่านจะใช้วิธีการรักษาแบบใด ถ้าหากรู้ว่าจะเชื่อมต่อกระดูกที่หักเข้าด้วยกันอีกครั้ง เกรงว่าคงจะคัดค้าน”
จื่ออันพยักหน้า "ข้ารู้ ดังนั้นจึงไม่ได้บอกฮองเฮาอย่างไรเล่า แม่นมวางใจ ข้ามีความมั่นใจมาก"
แม่นมหยางเชื่อใจจื่ออัน แต่ว่าบนโลกใบนี้มีเรื่องราวมากมายที่ล้วนไม่แน่ไม่นอน หากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นมาจริง ๆ ไปทำลายขาของท่านอ๋องเข้า เช่นนั้นคุณหนูใหญ่ก็ลำบากแล้วล่ะ
และเมื่อถึงเวลาต้องรักษา ฮองเฮาจะต้องรู้เรื่องแน่นอน ถึงเวลานั้นถึงจะหยุดก็เกิดปัญหาแล้ว
แม่นมหยางเป็นกังวล ไม่ใช่ว่าจื่ออันไม่รู้ว่าตอนนี้นางกำลังลังเลว่าจะนำเรื่องขั้นตอนการรักษานี้ไปบอกฮองเฮาดีหรือไม่
ณ ร้านจู้เสียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...