ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 442

หลานยู่ร้องไห้พลางเอ่ยออกมา “เสี่ยวซุนอยู่ที่โรงเหล้าเดือนค้างฟ้า ส่วนกุ้ยหยวนนั้น ตอนนี้คงจะอยู่ในป่านอกเมือง”

“โรงเหล้าเดือนค้างฟ้า?” เฉินหลิวหลิ่วกระโดดเข้ามา พุ่งเข้าไปตบลงไปบนใบหน้าของหลานยู่อย่างแรงทั้งสองข้าง “นั่นมันหอโคมเขียว เจ้าบ่าวรับใช้เฒ่าผู้นี้ เพียงแค่ว่าข้าไม่ต้องการเอาชีวิตเจ้า เจ้าถึงกับกล้าทำเยี่ยงนี้ต่อเสี่ยวซุนหรือ?”

หลังจากที่ตบลงไปเสร็จแล้วนั้น ก็เตะออกไปอีกครั้ง

เฉินหลิวหลิ่วเดิมนั้นก็เป็นผู้ที่มีศิลปะการต่อสู้ ลูกเตะนี้ก็ใช้พลังที่มีไปมาก เตะเข้าไปยังหน้าท้องของหลานยู่ หลานยู่นั้นหายใจออกมาไม่ได้ สลบลงไปในที่สุด

มู่หรงจ้วงจ้วงเองทั่วทั้งใบหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ แต่ว่าในตอนนี้ช่วยคนสำคัญที่สุด เร่งรีบสั่งคนของนางไปยังป่าด้านนอกเมืองหากุ้ยหยวนในทันที ส่วนโรงเหล้าเดือนค้างฟ้า นางคงต้องไปด้วยตนเองสักครา

“จื่ออันทางด้านของโรงเหล้าเดือนค้างฟ้า เจ้าไปด้วยกันกับข้าเถิด” มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ยออกมา

จื่ออันมองดูอารมณ์ของนาง ก็รู้ได้ว่าโรงเหล้าเดือนค้างฟ้านั้นเป็นสถานที่มั่วสุมกัน แม้แต่องค์หญิงใหญ่ในตอนนี้ก็กลัวกังวลเยี่ยงนี้

ก่อนที่จะออกไปนั้น จื่ออันได้เอ่ยสำทับตาวเหล่าต้าอีกครั้ง “ที่นี่คอยจับตาไว้ หากว่าไม่มีคำสั่งจากข้า แม้แต่แมลงตัวเดียวก็ห้ามเข้าไป และก็ห้ามผู้ใดออกมา”

“ตัวนี้เล่าขอรับ?” ตาวเหล่าต้าชี้ไปยังหลานยู่พร้อมเอ่ยถาม

“โยนออกไป!” จื่ออันใช้แววตามาดร้ายมองออกไป

“จะปล่อยนางไปง่าย ๆ เยี่ยงนี้หรือ?” เฉินหลิวหลิ่วไม่อาจจะเชื่อ จึงได้เอ่ยถามจื่ออันออกมา

จื่ออันยิ้มเย็น มองมายังหลานยู่ที่กายยังคงสั่นไหว ทำไมจะปล่อยไปอย่างง่ายดาย? ไม่ ไม่มีทาง

แต่ว่าให้นางได้กลับไปหาฮูหยินผู้เฒ่าเสียก่อน เป็นการเตือนออกไปอย่างจงใจ ทำให้เสือเฒ่านั้นตกอกตกใจ