ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 49

ศักดิ์ศรีของจื่ออาน ทำให้หมอหลวงที่อยู่ตรงนั้นด้วยกังวลใจ เมื่อเห็นนางฝังเข็มเสร็จในครั้งเดียว แม้ว่าจะไม่เชื่อว่านางเป็นผู้ได้รับการถ่ายทอดวิชา แต่เทคนิคการฝังเข็มขอนางก็ดีกว่าวิธีอื่น ๆ

มู่หรงเจี๋ยเดินไป เอื้อมมือวางมือบนไหล่ของนางแล้วพูดว่า “ทำไปเถอะ หากเกิดอะไรขึ้น ข้านี้จะดูแลฝ่าบาทเอง”

จื่ออานใจชื้นขึ้นเล็กน้อย เธอรู้ว่าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิพูดประโยคนี้ออกมาได้ แสดงว่าวางใจและสนับสนุนเธอมากทีเดียว

หากวันนี้เขาไม่ได้รับการสนับสนุกจากเขา ตนเองกลัวว่าคงจะถูกไล่ออกจากวัง หรือถูกทุบตีไปนานแล้ว

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง จับเข็มด้ามยาว และเลือกจุดฝังเข็มเบา ๆ อันที่จริง เธอมีจุดฝังเข็มที่แม่นยำและเธอก็มีฝีมือมาก อย่างไรก็ตาม เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด เธอจึงเลือกให้ดีอีกครั้ง

“มีอาการปวดเล็กน้อยนะเพคะ ฝ่าบาท อดทนไว้!” จื่ออานโน้มตัวลงและพูดเบา ๆ

จักรพรรดิเหลียงทรงหายใจเหมือนใยแมงมุมที่แผ่วเบา ต้องใช้กำลังมากในการหายใจเข้า นัยน์ตาของเขาตั้งตรงเล็กน้อย หากมองใกล้ ๆ จะพบว่ารูม่านตาขยายออก

จื่ออานรู้ว่าออกซิเจนไม่เพียงพอ หากไม่มีออกซิเจน อาการการหายใจของเขาจะไม่เปลี่ยนไปจากนี้

อยู่ที่นี่ดีกว่า ไม่อย่างนั้นเขาจะทนได้ไม่นาน

จักรพรรดิเหลียงไม่สามารถเปล่งถ้อยคำ เขาหายใจหอบ แต่ก็ไม่ได้หายใจเข้ามาก การทำงานของปอดของเขาบกพร่อง เขามองไปที่จื่ออานและดูให้กำลังใจ

เข็มยาวฝังลงไป จื่ออานหมุนเป็นวงแหวนไปรอบ ๆ เรื่อย ๆ จากนั้นก็เริ่มปล่อยพลังงานออกมา ตอนแรกนุ่มมาก แต่พอช้า ๆ ความรู้สึกของไฟฟ้าสถิตก็รุนแรงขึ้น แม้แต่เธอเองก็รู้สึกได้

จุดฝังเข็มเริ่มนูนขึ้นช้า ๆ จื่ออานขอให้มู่หรงเจี๋ยมาช่วย บีบนวดบริเวณรอบ ๆ จุดฝังเข็ม นิ้วของมู่หรงเจี๋ยกดลง นิ้วรู้สึกชา เขาเหลือบมองจื่ออานแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

จื่ออานหายใจเข้าลึก ๆ และพูดกับมู่หรงเจี๋ย “ท่าน ข้าจะไปเอาเข็มออกมา ตอนที่ข้าเริ่มฝังเข็ม ท่านช่วยบีบบริเวณรอบ ๆ แรง ๆ”