ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 494

ราชครูเหลียงก็รู้สึกขุ่นเคืองเช่นกัน ตอนนั้นไม่ใช่ว่ารู้สึกว่าเซี่ยจื่ออันไม่เป็นที่โปรดปรานหรอกหรือ? ดังนั้นถึงได้ให้องค์รัชทายาทไปใกล้ชิดสนิทสนมกับเซี่ยหว่านเอ๋อ อีกทั้งในตอนเริ่มแรก เซี่ยหว่านเอ๋อก็ไม่ได้เป็นคนเช่นนี้ นางเข้ากันได้ดีกับองค์รัชทายาท อีกทั้งองค์รัชทายาทก็ยังชื่นชอบนางอีกด้วย นึกไม่ถึงว่าภายหลังนางจะยิ่งทำตัวไม่เป็นผู้เป็นคนอย่างนี้

"เช่นนี้ดีหรือไม่ เจ้าก็พยายามหาคนกลางมาจัดการเรื่องนี้ให้ได้ที ให้ทางกรมอาญาพิจารณาตามดุลยพินิจก็พอ แต่อย่าให้ถึงกับต้องโดนขังคุกโดยเด็ดขาด เรื่องนี้เป็นเรื่องยากที่ข้าจะเข้าไปแทรกแซง"

เงียบไปครู่หนึ่ง จู่ ๆ ราชครูเหลียงก็พูดขึ้นมา "เจ้าไปบอกมหาเสนาบดีเซี่ยด้วยว่าให้เขาไปหาจิ้นกั๋วกง ให้จิ้นกั๋วกงไปพูดกับกรมอาญาเสียหน่อย จะให้ดีก็คือให้เซี่ยหว่านเอ๋อไปขอโทษหูฮวนสี่เสีย ให้เรื่องนี้แล้วต่อกันไป"

หลังจากใต้เท้าเหลียงได้รับคำสั่ง ก็ได้ไปหามหาเสนาบดีเซี่ยก่อน เขารู้ว่าสถานการณ์ร้ายแรง จึงได้ไปพูดคุยกับซีเหมินเสี่ยวเยว่ ให้นางไปช่วยพูดกับจิ้นกั๋วกงให้หน่อย

จิ้นกั๋วกงเห็นว่า ถึงแม้มหาเสนาบดีเซี่ยจะหย่ากับซีเหมินเสี่ยวเยว่แล้ว แต่กลับยังคงไปมาหาสู่กับนางอยู่เสมอมา เขาจึงหวังว่าภายภาคหน้าจะได้ดองกับทางจวนมหาเสนาบดีอีกครั้ง จึงได้ไปที่กรมอาญาเพื่อจัดการเรื่องนี้ให้

ทางกรมอาญาเองก็ไม่อยากจัดการเรื่องที่สตรีสองนางทะเลาะวิวาทกัน ก็เลยทำตามคำพูดของจิ้นกั๋วกง บอกกับเซี่ยหว่านเอ๋อว่าให้ไปขอโทษหูฮวนสี่

เซี่ยหว่านเอ๋อเดิมทีก็รอทางกรมอาญาไปจับคนผิดมาลงโทษ แต่นึกไม่ถึงเลยว่ากรมอาญาจะให้นางไปขอโทษ ความโกรธของนางจะมลายหายไปได้อย่างไร?

นางไม่ขอโทษ และยังให้ทางกรมอาญาตามสืบเรื่องที่นางถูกต่อยตีต่อไป พอกรมอาญาแจ้งถึงเหตุผล นางก็โมโหโวยวายเสียยกใหญ่ ทำลายข้าวของของกรมอาญาพังเสียหายไปหลายชิ้น

กรมอาญาจำต้องสั่งให้คนนำตัวนางไปขังไว้ก่อน

เรื่องนี้รู้ไปถึงหูของหวงไท่โฮ่วอย่างเลี่ยงไม่ได้

หลังจากที่หวงไท่โฮ่วฟังจบ ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่บอกให้ซุนกงกงไปส่งข่าวให้กับฮองเฮา

ฮองเฮาก็เพิ่งจะทราบเรื่องนี้เหมือนกัน ยังไม่ทันได้ไปจัดการเรื่องอะไร ก็ได้ยินข่าวจากปากของซุนกงกง จากนั้นนางก็ถอนหายใจเบา ๆ สั่งนางข้าหลวงที่รับใช้ข้างกาย "ไปแจ้งท่านราชครูว่า ข้าต้องการยกเลิกเรื่องการอภิเษกในครั้งนี้ ให้เขาหาหนทางรักษาความสัมพันธ์กับมหาเสนาบดีเซี่ยไว้ หากทำไม่ได้ ก็ช่างมันเถิด"

"เพคะ!" นางข้าหลวงกล่าว

พระสนมอี๋ก็มาเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่วพอดี แน่นอนว่าความบังเอิญนี้ หาใช่ความบังเอิญจริง ๆ ไม่ หูตาของนางไวมาก นางเองก็รู้เรื่องนี้แล้วเหมือนกัน ดังนั้นจึงรีบมาเข้าเฝ้า

พระสนมอี๋ได้ยินหวงไท่โฮ่วพูดถึงเรื่องนี้ก็ขมวดคิ้วพลาง กล่าวว่า "ไท่โฮ่วเพคะ หม่อมฉันขอกล่าวอะไรเสียหน่อย หม่อมฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าเหตุใดฮองเฮาถึงให้องค์รัชทายาทอภิเษกกับเซี่ยหว่านเอ๋อ ใคร ๆ ก็รู้ว่าเซี่ยหว่านเอ๋อผู้นี้หาใช่บุตรสาวแท้ ๆ ของท่านมหาเสนาบดีไม่ ตอนที่เฉินหลิงหลงผู้นั้นแต่งเข้าจวนไป ก็ได้ตั้งครรภ์อยู่ก่อนแล้ว ต่อมาได้ให้กำเนิดเซี่ยหลินกับเซี่ยหว่านเอ๋อ มหาเสนาบดีเซี่ยต้องการรักษาหน้าตาเอาไว้ จึงไม่ยอมรับเรื่องนี้ แต่ถึงแม้เรื่องนี้ทางจวนมหาเสนาบดีจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ทว่าราชวงศ์ของเราจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้นะเพคะ อภิเษกกับผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ต่อไปภายภาคหน้านางยังต้องได้เป็นฮองเฮาที่เป็นแบบอย่างที่ดีให้สตรีทุกผู้อีก"

ก่อนหน้านี้หวงไท่โฮ่วก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้ว แต่ว่าข่าวลือก็มีจริงเท็จปะปนกันไป นางเองก็ไม่ได้ไปแยกแยะว่าจริงหรือเท็จ บวกกับได้รับคำสั่งจากผู้อาวุโสว่าให้นางหยุดการอภิเษกในครั้งนี้ด้วย ทั้งยังบอกว่าเซี่ยจื่ออันจะลงมือ วกไปวนมาอยู่อย่างนี้ แต่เซี่ยจื่ออันก็ยังไม่ได้ทำอะไรเสียที แล้วเรื่องก็วกมาถึงตัวนางอีกจนได้

แน่นอนอยู่แล้ว นางนั้นไม่รู้จริง ๆ เลยว่า เรื่องนี้เซี่ยจื่ออันเป็นคนสร้างเรื่องขึ้นมา

หวงไท่โฮ่วถอนหายใจเบา ๆ "ข้าไม่เห็นด้วยมาโดยตลอด แต่เป็นเพราะฮองเฮามีพระราชเสาวนีย์ลงไปแล้ว ข้าเองก็หาโอกาสยกเลิกการอภิเษกครั้งนี้มาโดยตลอดมิใช่หรือ? ตอนนี้ดูแล้วจะเป็นโอกาสที่ดี เพียงแต่..."

พระสนมอี๋กล่าว "ไท่โฮ่วยังกังวลพระทัยด้วยเรื่องอันใดหรือเพคะ?"

"จะว่ากังวลมันก็ไม่ใช่ เพียงแต่มีบางคนทำให้ข้ารู้สึกผิดหวัง" ที่หวงไท่โฮ่วพูดถึงก็คือเซี่ยจื่ออัน นางรอเซี่ยจื่ออันลงมือมาโดยตลอด แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้จื่ออันเพียงยุ่งอยู่กับการแย่งชิงที่ดิน ไม่ก็กำลังพัฒนาความสัมพันธ์กับอาเจี๋ยอยู่ ไม่มีแผนที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันในจวนมหาเสนาบดีแม้แต่น้อย

จวนมหาเสนาบดีต้องโดนโจมตีหนัก ๆ สักครั้ง ถึงจะทำให้เซี่ยหวายจุนรู้จักให้ความยำเกรงเสียบ้าง