ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 518

“จะต้องรีบเข้า”

มู่หรงเจี๋ยมองมายังนาง “เจ้าเองก็ระวังตัวหน่อย ในพื้นที่ภัยพิบัติถึงแม้ว่าจะมีคนของข้าอยู่ ทว่าก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงที่จะไม่มีคนแฝงตัวอยู่ในนั้น หากว่าเจ้าค้นพบวิธีรักษาโรคระบาดแล้ว ก็ให้เงียบเอาไว้ก่อนชั่วคราว”

“ข้ารู้แล้ว” จื่ออันเอ่ยเสียงเบา

มู่หรงเจี๋ยเอื้อมมือออกไปกอดนางเข้าสู่อ้อมแขน ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “จื่ออัน ลำบากเจ้าแล้ว”

จื่ออันพิงลงไปบนหน้าอกของเขา ฟังเสียงหัวใจของเขา น้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย “ไม่ลำบาก ในฐานะที่เป็นหมอ นี่ก็คืองานของข้า”

ทั้งสองกอดกันเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เอ่ยออกมา “ข้าต้องไปแล้ว ข้าเพียงแต่มาหาเจ้าเท่านั้น”

“อืม ตกลง กลับไปก็ระมัดระวังเรื่องอาหารการกินเสียเล็กน้อย พักผ่อนให้เพียงพอ” จื่ออันเงยหน้าขึ้นมา แล้วเอ่ยเตือนออกไป

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงตอบรับ “อืม ข้ารู้แล้ว”

มาถึงตอนนี้ การคบหากันของทั้งสองเป็นไปอย่างค่อนข้างสบาย ไม่มีผู้ใดเอ่ยออกมาว่าชื่นชอบหรือรักผู้ใด อย่างไรเช่นนี้ ไม่ถือว่าหวานหยดย้อยแต่ว่าอบอุ่น

เมื่อเห็นว่าเขาจากไปแล้ว จื่ออันก็ค่อย ๆ ขมวดคิ้วขึ้นมา

จากชีพจรของเขาดูแล้วปกติดี แต่ว่าหากฟังนานเข้า ก็สามารถพบปัญหาได้ อีกทั้งยังมีการเต้นของหัวใจเขา เต้นแรงดูมีพลัง ทว่าหลังจากที่เต้นไม่กี่ครั้งแล้ว จู่ ๆ ก็เต้นผิดจังหวะไป และก็จะทำให้เกิดอาการหายใจติดขัดขึ้นมา เขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธว่ามีอาการเช่นนี้

สีของริมฝีปากเขาดูเข้มขึ้น หากว่าไม่มองอย่างละเอียดแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะมองออกได้ สีหน้าดูเป็นปกติ แต่ว่าตรงระหว่างคิ้วมีไอสีดำจาง ๆ อยู่ ไอสีดำประเภทนี้ไม่ใช่ไอสีดำชั่วร้ายอะไร แต่เป็นความหมองคล้ำบนใบหน้าที่ทำให้เกิดขึ้นมา บนใบหน้ามองไม่ออก ทว่าตรงระหว่างคิ้วนั้นผิวหนังบอบบาง อีกทั้งยังมีจุดฝังเข็มอยู่มากมาย ดังนั้นมันจึงสะท้อนออกมาตรงระหว่างคิ้ว

ไม่เหมือนกับการถูกพิษ มิฉะนั้นเมื่อครู่นี้นางคงจะเอ่ยออกมาแล้ว

และเมื่อมองดูจากชีพจรและการเต้นของหัวใจแล้ว เป็นปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ ทว่าดูไปแล้วก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร อาจจะเป็นเพราะว่าการทำงานและพักผ่อนไม่ปกติจนเกิดแรงกดดันมากเกินไป

รอให้ความวุ่นวายนี้ผ่านไปสักระยะหนึ่ง ช่วยพักฟื้นร่างกายให้กับเขา หากว่าอาการเช่นนี้ยังคงมีอยู่ ก็ค่อยไปคิดถึงทางด้านเลวร้าย

จื่ออันยุ่งวุ่นวายอยู่ทั้งสองฝ่าย ทางด้านของจวนเสนาบดีเองก็ไม่ว่างเว้นเช่นกัน