ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 554

เมื่อเซียวท่ารู้เกี่ยวกับของผลลัพธ์ของแหวนแห่งจิตวิญญาณ

นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เซียวท่าก็อยากมีแหวนแห่งจิตวิญญาณเป็นของตัวเองบ้าง

“ไปเอาแป้งมาเพิ่มอีกหน่อย”

“เอาแหวนมาให้ข้าดูก่อน แล้วข้าจะไป”

"ไปเอาน้ำแร่มา!"

“เอาแหวนมาให้ข้าดูก่อน แล้วข้าจะไป”

"ไปเก็บสมุนไพรพิษนั่นมา"

“เอาแหวนมา...ได้ ข้าไป ๆ อย่าตบหน้าข้า”

บนเกาะวันที่ห้า ในที่สุดจื่ออันก็ผลิตยาเม็ดได้สำเร็จ ต้องขอบคุณแสงแดดบนเกาะที่ทำให้ยาเม็ดแห้งอย่างรวดเร็ว

เพื่อตรวจสอบผลของยา จื่ออันได้ทดลองกับสัตว์ป่วยและได้ผลกับทุกตัว ทั้งคู่จึงเริ่มเดินทางกลับ

เหลือเวลาอีกสองวันครึ่ง จนกว่าคำสั่งทางทหารจะหมดเวลา

แต่ในตอนนี้ พวกคนที่เฝ้าติดตามพวกเขาบนเกาะกลับหายตัวไป ราวกับว่าพวกเขาได้รับคำสั่งให้อพยพในชั่วข้ามคืน

พวกเขาขึ้นเรือด้วยความกังวลใจ และเมื่อเรือแล่นออกจากท่า พวกเขาก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ

นอกจากลูกเรือคนหนึ่ง ที่เหลือทั้งหมดไม่ใช่คนเดิมเหมือนก่อนหน้านั้น

คนพวกนี้ได้รับการว่าจ้างจากฮูหยินผู้เฒ่าด้วยเงินจำนวนมาก หลังจากที่กองกำลังของกุ้ยไท่เฟยได้อพยพออกไปหมดแล้ว นักฆ่าของฮูหยินผู้เฒ่าได้เข้าโจมตีและยึดที่นี่

การต่อสู้จึงเป็นสิ่งที่มิอาจหลีกหนีได้

เซียวท่าพาจื่ออันหลบด้านหลัง และเอ่ยว่า "หากเห็นท่าไม่ดี เจ้าเอาเรือชูชีพลง และหนีไปซะ"

ยาแก้พิษทั้งหมดถูกเก็บไว้ในขวดเกลือ ซึ่งเซียวท่าแอบหยิบมาจากห้องครัวบนเกาะวิปลาส เซียวท่าถือมันไว้ตลอด แต่เมื่อเซียวท่าชักดาบออกมา เขาก็มอบขวดเกลือให้จื่ออัน

บรรยากาศตอนนี้เต็มไปด้วยจิตสังหาร แต่ไม่มีใครลงมือก่อนเป็นคนแรก

มีลูกเรือแปดคน รวมกัปตันเรือเป็นเก้าคน คนเหล่านี้เดินโดยไม่แตะพื้นด้วยซ้ำ ซึ่งแสดงว่าพวกเขาล้วนเป็นคนจากในตระกูลยอดฝีมือ

ครั้งนี้ฮูหยินผู้เฒ่าลงทุนไปไม่น้อยเลย

เมื่อเรือแล่นไปกลางทะเล ในที่สุดเสียงดาบที่คมกริบถูกชักออกจากฝัก

“เรือชูชีพอยู่ทางปีกขวา ตัดเชือกออกซะ แล้วก็ปล่อยลงทะเลได้เลย” เซียวท่ากระซิบสั่งจื่ออัน แล้วกระโดดขึ้น แค่ได้ยินเสียงพวกอาวุธปะทะกันดังขึ้น จึงปล่อยให้คนหนึ่งถือหางเสือ และอีกแปดคนโจมตีเป็นกลุ่ม

จื่ออันถอดเสื้อคลุมตัวนอกมัดขวดเกลือไว้ที่หลัง หยิบมีดสั้นที่มู่หรงเจี๋ยเคยมอบให้นาง และเข้าร่วมการต่อสู้ด้วย

"เจ้าไม่รู้วรยุทย์ หลบไป!” เซียวท่าตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว และพยายามขับไล่นักฆ่าที่เข้าใกล้ เขาจับข้อมือของจื่ออันด้วยมือข้างเดียว แล้วผลักไปนางออกทางขวา

ทันทีที่เซียวท่าเสียสมาธิ พวกนักฆ่าก็ช่วยกันแทงดาบยาวลงมา เซียวท่าหันกลับมา และไม่สามารถหลบได้ เขายกดาบขึ้นเพื่อกันมัน แทบสกัดไม่ได้ และถูกบังคับให้ถอยหลังไปสองก้าว

จื่ออันหมุนแหวนแห่งจิตวิญญาณและปล่อยกระแสไฟฟ้าอันทรงพลังออกมาพุ่งเข้าใส่นักฆ่าที่โจมตีเซียวท่า ไฟฟ้าผ่าเข้าตรงหว่างคิ้วของนักฆ่า นักฆ่านั้นก็ล้มลงแน่นิ่งกับพื้น และไม่ลุกขึ้นอีกเลย

จื่ออันฆ่าคนในกระบวนท่าเดียว ทำให้นักฆ่าคนอื่น ๆ หวาดกลัว พวกเขาเปลี่ยนเป้าหมายโดยคิดว่าจื่ออันเป็นศัตรูที่แข้งแกร่ง จึงแบ่งออกมาห้าคนเพื่อจัดการกับจื่ออัน และอีกสองคนจัดการเซียวท่า

สิ่งที่จื่ออันได้เรียนรู้จากในยุคปัจจุบันคือการต่อสู้ระยะประชิด ซึ่งคล้ายกับการเคลื่อนไหวของวรยุทธ์ นางไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ และนางจึงได้หลบหลีกด้วยการเล่นขี้โกงเล็ก ๆ น้อย ๆ

นางหมุนแหวนแห่งจิตวิญญาณให้เข้าสู่สภาพเข็มพิษ แต่ร่างของนักฆ่านั้นว่องไวมาก ขยับจากซ้ายไปขวาอย่างรวดเร็ว จนไม่สามารถยิงเข็มพิษได้ นางมีแผนอยู่ในใจ นางจงใจล้มลงเพื่อล่อศัตรูออกมา

นักฆ่าวิ่งตรงมา ดังนั้นเข็มพิษจะต้องมีระยะเพียงพอให้แสดงพลังสูงสุดจึงจะยิงได้

และนักฆ่าคนที่สองก็ล้มลงไปเป็นที่เรียบร้อย