ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 576

ที่เรียกว่าตระกูลมั่งคั่งนั้น แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าเปิดเพียงแค่ร้านเดียวในเมืองหลวงแล้วจะเรียกว่ามั่งคั่งได้ เช่นดั่งตระกูลหู ตระกูลเหลียงที่เป็นตระกูลใหญ่เหล่านั้นถึงจะถูกเชิญ

หูฮวนสี่ทำเป็นแบบอย่าง นางส่งเงินจำนวนหนึ่งหมื่นตำลึงไปยังจวนผู้สำเร็จราชการแทน และถือได้ว่านางเป็นแขกผู้มีเกียรติ

ด้วยเพราะเหตุนี้ ก็มีผู้ที่ทำตามตั้งแต่หนึ่งหมื่นห้าพันตำลึง สองหมื่นตำลึง ไม่ว่าใครก็ตามแต่ ล้วนแต่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นแขกผู้มีเกียรติของจวนผู้สำเร็จราชการแทน

ส่วนขุนนางนั้นแน่นอนว่าย่อมไม่กล้าที่จะส่งมอบมากจนเกินไป ทางด้านของเหล่าไท่จวินว่าเอาไว้ว่า หนึ่งพันตำลึง หากว่ามากจนเกินไปก็อาจจะถูกสงสัยได้ว่ามีการทุจริตกันเกิดขึ้น เพราะว่าอย่างไรแล้ว หนึ่งพันตำลึงนั้นก็ถือว่ามากพอแล้ว

ทว่าผู้ที่ได้รับผลกระทบนั้น โดยมากแล้วจะเป็นจำพวกขุนนางที่จำต้องมีลูกคิดอยู่ในใจ สองแขนว่างเปล่าโดยแท้ ก็นำไก่ไปจริง ๆ ได้ เป็นของขวัญล้ำค่าใช่หรือไม่? เช่นนั้นก็เพิ่มไข่ไปอีกตะกร้าหนึ่งก็แล้วกัน

เซียวท่าโมโหจนไม่ยอมไปร่วมงานเลี้ยงแต่งงาน แต่ก็ยังเป็นเซียวเซียวที่ลากเขาไป ขณะที่ไปนั้นก็ตำหนิเขาไปพลาง “ผู้อื่นจะไม่ไป เจ้าก็ควรจะไป เจ้าไม่ใช่ไม่รู้หรือว่า ท่านอ๋องเองก็ไม่อาจจะทำอันใดได้ แล้วทำไม่ถึงได้ทำเป็นเล่นเช่นนี้อีก?”

เซียวท่าเอ่ยออกมาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ “เขาควรจะแต่งกับเซี่ยจื่ออัน ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ค่อยชอบเซี่ยจื่ออันนัก แต่ทว่านอกจากนางแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะเหมาะกับตำแหน่งของพระชายาผู้สำเร็จราชการแทนแล้ว”

“เจ้าเองก็ยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ยังจะกล้าเอ่ยออกมาเช่นนี้อีก?” เซียวเซียวตะคอกดังออกมา

“ไม่ว่าใครก็ไม่คู่ควร มีเพียงแค่นาง” เซียวท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยังคงไม่ยินยอม “ไท่หวงไท่โฮ่วทำไมถึงได้ทำเช่นนี้? บีบบังคับให้ท่านอ๋องแต่งงานแล้วมีประโยชน์อะไร? มาตอนนี้เรื่องราวต่าง ๆ ในเมืองหลวงมีมากจนเกินไป เซี่ยหวายจุนก็ยังไม่ถูกตัดสิน จวนมาเสนาบดีก็มีเพียงแค่ฮูหยินผู้เฒ่าเท่านั้นที่ตายไป ก็คิดที่จะปล่อยมันไปแล้วอย่างนั้นหรือ?”

จวนมหาเสนาบดีเป็นผู้สร้างเรื่องโรคผีดิบขึ้นมา ทำให้ผู้คนล้มตายไปมาก เซี่ยจื่ออันเองก็ตายไปแล้ว ยังมิทันได้จัดการจวนมหาเสนาบดี แต่กลับมาเรียกให้ผู้สำเร็จราชการแทนอภิเษกสมรส ก็ไม่รู้เช่นกันว่าหมายความว่าอย่างไร

“ไม่ใช่ว่าจะไม่จัดการ นี่ไม่ใช่ว่ากำลังจัดการอยู่อย่างนั้นหรือ? เซี่ยหวายจุนมีโทษเพียงข้อนี้ข้อเดียวอย่างนั้นหรือ?” เซียวเซียวเอ่ยออกมาด้วยท่าทีที่ไม่ดีนัก

สีหน้าของเซียวท่าถึงได้ดูดีขึ้นมา “ตามหาเฉินหลิงหลงพบแล้วหรือไม่? นางเอาเงินจากจวนมหาเสนาบดีไปด้วย นั่นมันเป็นของจื่ออัน ต่อไปหากจื่ออันกลับมา พวกเราจะบอกกับจื่ออันว่าอย่างไร?”

เซียวเซียวหยุดฝีเท้าลง ขมวดคิ้วแล้วมองมายังเขา “เซียวท่า อายุของเจ้าเองก็ไม่น้อยแล้ว ความคิดอย่าได้บริสุทธิ์จนเกินไป เซี่ยจื่ออันไม่มีทางกลับมาแล้ว เจ้าเองก็อย่าได้เอ่ยถึงเซี่ยจื่ออันเมื่ออยู่ต่อหน้าของท่านอ๋อง ทุกวันนี้อารมณ์ของทุกคนยังไม่ดีนัก ทำใจเสียเถอะ”