ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 592

เมื่อใช้แสงสลัวจากบนพนังนั้นแล้ว เขามองเห็นเซี่ยจื่ออันยืนอยู่ด้านนอกของกำแพงเหล็ก

เขาคิดว่าตัวเองมองผิดไป จึงก้าวไปด้านหน้าอีกหนึ่งก้าว หรี่ตาเล็กลงมองออกไปอย่างระมัดระวัง

เป็นนางจริง รูปร่างท่าทางเช่นนั้นที่ทำให้เขากรุ่นโกรธ

“เจ้ายังไม่ตายอย่างนั้นหรือ?” เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังขึ้นมา เขาคิดว่าแผนการนี้ อย่างน้อยก็สามารถทำให้จื่ออันตายไปได้

ความผิดหวังอันรุนแรงทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ใบหน้าที่สกปรกค่อย ๆ เกิดความกรุ่นโกรธขึ้นมา

“ชอบคุณมหาเสนาบดีมาก ข้ายังมีชีวิตอยู่สบายดี” จื่ออันมองไปยังเขาอย่างนิ่งเงียบ สายตาไม่ได้มีร่องรอยของความวุ่นวายใด นางเพียงแต่มามองความตกต่ำของเขา และไม่จำต้องมาพร้อมกับความเกลียดชังใด

“เจ้ามาทำอะไรกัน?” เซี่ยหวายจุนลากสองขาที่ถูกอ๋องอันทุบตีจนกระดูกหักไปแล้วมาข้างหน้า ยิ้มเย็นเอ่ยออกมา “คิดจะมาดูเรื่องตลกของข้าอย่างนั้นหรือ? เซี่ยจื่ออัน ข้าอย่างไรแล้วก็เป็นบิดาของเจ้า หากว่าข้าโชคร้ายตกต่ำ เจ้าที่เป็นบุตรสาวของข้า ก็ไม่มีทางที่จะเปล่งประกายไปได้”

จื่ออันยิ้มเย็นออกมา สายตาเต็มไปด้วยความเย็นเยียน “ท่านผิดไปแล้ว มหาเสนาบดีเซี่ย บุตรสาวของท่านเซี่ยจื่ออันตายไปแล้ว ข้าไม่ใช่บุตรสาวของท่าน”

เซี่ยวหวายจุนเย้ยหยันออกมา “ถึงแม้ว่าเจ้าจะปฏิเสธทุกวิถีทาง ก็เปลี่ยนแปลงความจริงไม่ได้ว่าสายเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเจ้าเป็นของตระกูลเซี่ย คนในครอบครัวหากว่ารุ่งเรืองหรือตกต่ำ ล้วนแต่เผชิญกันทุกคน เจ้าคิดว่าหากว่าข้าสะดุดล้มลง ผู้สำเร็จราชการแทนยังจะยอมอภิเษกกับเจ้าอย่างนั้นหรือ? อย่าไร้เดียงสาจนเกินไป เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าก็จะเป็นเพียงแค่ลูกกำพร้าเสียแล้ว”

จื่ออันยิ้มออกมาจาง ๆ “มหาเสนาบดีอยู่ที่นี้ คงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานนี้ข้าได้แต่งงานให้กับท่านอ๋องแล้ว และตามสถานะแล้ว มหาเสนาบดีผู้สูงส่งก็ควรจะได้รับการคำนับจากข้า แต่น่าเสียดายที่มหาเสนาบดีอยู่ในคุก ทำให้พลาดการคำนับนี้เสีย ข้าก็เลยรู้สึกสบายใจขึ้นมา เพราะอย่างไรแล้ว มหาเสนาบดีก็ไม่สมควรได้รับมัน”

“อะไรนะ?” มหาเสนาบดีค่อนข้างจะประหลาดใจ หรี่ตาเล็กมองยังนาง เมื่อครู่นี้แสงสลัวทำให้มองเห็นได้ไม่ชัด มาตอนนี้หากว่ามองไปอย่างละเอียดแล้ว ก็เห็นว่านางมวยผมอย่างหญิงแต่งานแล้วจริง เขายิ้มเย็นออกมา “เช่นนั้นก็ยินดีกับเจ้าแล้ว”

มุมปากของจื่ออันยกยิ้มขึ้นมา “ไม่เพียงแต่เรื่องยินดีเรื่องนี้ ช่วงนี้เมืองหลวงเกิดเรื่องน่ายินดีขึ้นมากมาย หนึ่งในจุดประสงค์ที่ข้ามานั้น ก็คือมาแบ่งปันเรื่องน่ายินดีให้กับมหาเสนาบดี”

“ไม่จะต้องเอ่ยถึง ตัวข้าไม่ต้องการฟัง” เขาเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา