หลังจากที่ซูชิงหัวเราะจนเพียงพอแล้ว ก็มองไปยังมู่หรงเจี๋ยอย่างจริงจังแล้วเอ่ยถามออกมา “เอาล่ะ ขอถามท่านอ๋องว่า คืนวานนี้ท่านมีความใกล้ชิดกับพระชายาแล้วหรือไม่?”
ใบหน้าของจื่ออันเต็มไปด้วยความเขินอาย “ซูชิง เรื่องนี้ไม่อาจถามได้ มีคนมากมายอยู่ที่นี่”
ซูชิงเองก็ช่างไม่รู้จักขอบเขต ท่านแม่และเหล่าไท่จวินเองก็อยู่ที่นี่ด้วย
แต่ทว่ามีเพียงแค่หยวนฉุ่ยยวี่นั้นที่รู้สึกอึดอัดขึ้นมา เหล่าไท่จวินกลับมองไปยังมู่หรงเจี๋ยอย่างสนใจ
มู่หรงเจี๋ยเองไม่คิดว่าซูชิงจะเอ่ยถามออกมาเช่นนี้ แล้วจะบอกคนนอกไปได้อย่างไร? เมื่อครู่นี้เขายังเอ่ยออกมาไม่มีเรื่องใดที่จะบอกผู้อื่นได้
เมื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงจ้องมองไปยังซูชิงเอ่ยออกมา “อืม”
“อ่า!” เฉินหลิวหลิ่วมองไปยังจื่ออันด้วยความอิฉา นางช่างโชคดียิ่งนัก
ทุกคนพากันหัวเราะออกมา
จื่ออันแทบอยากจะมุดลงไปใต้โต๊ะ
“เปลี่ยนเรื่อง เปลี่ยนเรื่อง คนถัดไป!” จื่ออันตบลงไปบนโต๊ะ ร้องตะโกนออกมา
คราวนี้จับสลากได้จ้วงจ้วง
จ้วงจ้วงสามารถเลือกคนที่จะเอ่ยถามได้ นางมองไปรอบ ๆ และรู้สึกว่าคนที่ร้ายกาจที่สุดก็คือเฉินไท่จวิน
เพราะเหตุนี้ นางจึงได้เอ่ย “ให้เหล่าไท่จวินเป็นผู้ถาม”
จื่ออันค่อนข้างที่จะผิดหวัง เรื่องนี้หากว่าให้นาง เจ้าเจ็ด อ๋องอัน หรือว่าอ๋องหลี่เป็นผู้ถาม คงจะถามว่านางคิดวางแผนจะแต่งงานเมื่อใดกัน?
เฉินไท่จวินยิ้มออกมา “ให้ข้าถาม? เช่นนั้นก็ดี ข้าขอถามออกมาอย่างง่าย ๆ ข้อหนึ่ง ถือเสียว่าละเว้นให้กับองค์หญิงก็แล้วกัน”
เมื่อทุกคนได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความผิดหวังขึ้นมา ดูเหมือนว่าเหล่าไท่จวินคงคิดที่จะปล่อยไปแล้ว
เฉินไท่จวินมองตรงออกไป มองไปยังจ้วงจ้วง ถามออกไปเพียงแค่หกคำเท่านั้น น้ำเสียงดูอ่อนโยน แต่กลับเหมือนกับสายฟ้าที่ระเบิดดังเข้าไปในหูของทุกคน “ท่านยังรักเซียวเซียวไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...