ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 621

เมื่อจื่ออันคิดขึ้นมาว่าอ๋องเหลียงคงจะไม่กลับมาในเร็ว ๆ นี้ จึงได้เอ่ยออกไปกับซูชิง “ไม่สู้ เจ้าไปเยี่ยมหลิวหลิ่วกับข้า!”

ซูชิงเอ่ย “ข้าไปมาแล้ว ถูกเหล่าไท่จวินไล่ออกมา เจ้าเองก็ไม่มีทางพบนาง เหล่าไม่จวินเองก็ไม่สนใจอะไรมากนัก สนเพียงแต่ว่าจะมัดตัวนางขึ้นเกี้ยวไป”

จื่ออันไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะร้ายแรงจนถึงเพียงนี้ นางไม่อาจจะทำอะไรได้เลย “แล้วจะทำอย่างไรดี? หรือว่าจะต้องให้หลิวหลิ่วแต่งงานไปกับคนที่นางไม่ชื่นชอบอย่างนั้นหรือ?”

ซูชิงเอ่ย “แล้วเจ้าจะมีวิธีการอื่นใดอีก? เจ้าบ้าเสี่ยวท่านี่ก็มีแต่ขนจมูกที่ยาวแต่ไม่มีสมอง”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังเป็นกังวลกันอยู่นั้น ก็พบว่าอ๋องเหลียงเดินกะโผลกกะเผลกเข้ามา

เมื่อเขามองเห็นจื่ออันและซูชิงเองล้วนแต่อยู่ที่นี่ ก็เผยรอยยิ้มออกมา “มากันแล้ว?”

จื่ออันเอ่ยออกมา “ใช่แล้ว รอท่านมาครึ่งค่อนวันแล้ว”

อ๋องเหลียงนั่งลง ยังคงมีรอยยิ้มดังเก่า “ข้าเข้าวังมา”

“อืม ข้ารู้แล้ว เมื่อครู่คนใจจวนของท่านบอกกับข้าแล้ว” จื่ออันมองยังเขา รู้สึกได้ว่ารอยยิ้มของเขาดูแปลกประหลาดไป ดูฝืนยิ่งนัก

“ใช่แล้ว” อ๋องเหลียงถอนหายใจออกมา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองยังจื่ออัน “เจ้าอยู่ที่นี่ก็ดีเช่นกัน ข้ามีเรื่องที่ต้องคุยกับเจ้าอยู่พอดี ต่อไปเจ้าไม่จำเป็นต้องมารักษาขาให้กับข้าแล้ว”

จื่ออันมองยังเขาด้วยความตื่นตะลึง “เพราะอะไรกัน?”

อ๋องเหลียงยิ้มออกมาเล็กน้อย “เช่นนี้ไม่ใช่ว่าดีหรอกหรือ? คุ้นชินกับมันแล้ว จู่ ๆ จะให้ข้าเดินเหมือนกับคนปกติทั่วไป ข้าก็คงจะไม่คุ้นชิน อีกทั้ง เจ้าเองก็บอกว่า หากจะรักษาก็ต้องหักกระดูกแล้วต่อเข้าใหม่ เมื่อคิดดูแล้วก็คงจะเจ็บปวดยิ่งนัก ข้าเป็นคนที่ทนรับความเจ็บปวดไม่ได้ ก็เลยไม่รักษาเสียจะดีกว่า”

ซูชิงเอ่ยออกมาอย่างประหลาดใจ “ท่านน่ะหรือทนรับความเจ็บปวดไม่ได้? ก่อนหน้านั้นที่ถูกลูกธนูยิงเข้า แม้แต่เสียงร้องก็ไม่เคยมี”