“เสด็จแม่ ต่อให้จะมั่นใจแค่ไหนก็คงจะไม่กล้า หากว่าเมื่อเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมา ยืนขึ้นมาไม่ได้ตลอดชีวิตแล้ว หม่อมฉันคงจะไม่อาจให้อาซินเสี่ยงอันตรายนี้ได้”
หวงไท่โฮ่วครุ่นคิด ก็คิดว่าความเสี่ยงนั้นสูงจริง ทว่าสามารถรักษาขาให้หายได้นั้นก็น่าดึงดูดใจยิ่งนัก นางคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาเช่นนี้เถิด เจ้ากลับไปก่อน ข้าจะเรียกจื่ออันมาทำความเข้าใจเสียก่อน ส่วนทางด้านของอาเจี๋ยนั้น ข้าจะตำหนิเขาเอง”
ฮองเฮาน้ำตาไหลซึมออกมาอีกครั้ง “เสด็จแม่ หม่อมฉันไม่ได้หมายความว่าให้ท่านไปตำหนิเขา ท่านอ๋องเองก็รักห่วงอาซินถึงได้พูดจาหยาบคายกับหม่อมฉันเช่นนั้น เพียงแต่ว่าเขาไม่ควรจะทำกับเฉียวเอ๋อร์เช่นนั้น ล้วนแต่เป็นหลานชายทั้งนั้น แล้วทำไมถึงได้เลือกปฏิบัติด้วย? นี่มันไม่ยุติธรรมกับเฉียวเอ๋อร์”
หวงไท่โฮ่วถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ไม่ใช่ว่าข้าจะว่าเจ้า เจ้าจะต้องดูแลเฉียวเอ๋อร์ให้ดี หากว่าเขายังจะวุ่นวายอยู่เช่นนี้ ตำแหน่งองค์รัชทายาทนี้ ช้าเร็วก็ต้องเปลี่ยนคน”
ในใจของฮองเฮาสั่นสะท้านขึ้นมา หากว่าแม้แต่หวงไท่โฮ่วก็ยังคิดเช่นนี้ เช่นนั้นมู่หรงเจี๋ยเองก็ต้องคิดเช่นนี้ ตอนนี้มีเพียงแค่ซินเอ๋อร์คนเดียวที่สามารถแย่งชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทกับเฉียวเอ๋อร์ นางไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาสองพี่น้องแย่งชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทจนตายกันไปข้างหนึ่ง
หวงไท่โฮ่วเมื่อเห็นว่านางไม่ส่งเสียงใด ก็คิดว่านางคงจะคิดว่าคำพูดของตนเองไม่น่าฟัง ก็ทรงตรัสออกมาอย่างเฉยเมย “อย่างไรเสีย ข้าก็เพียงแต่เตือนเจ้าสองสามประโยคเท่านั้น เจ้าฟังได้ก็ฟัง ฟังไม่ได้ก็ช่างเถิด”
ฮองเฮากลับมามีท่าทีปกติ “หม่อมฉันจะปฏิบัติตามคำสั่งสอน กลับไปจะต้องดูแลเฉียวเอ๋อร์ให้ดี เพคะ”
หลังจากที่ชะงักไปชั่วครู่ นางเอ่ยออกมาอีกว่า “ทว่า เฉียวเอ๋อร์ช่างมีใจกระทำเรื่องราวต่าง ๆ จริง ก่อนหน้านั้นยังเสนอมาตรการต่าง ๆ ออกมามากมาย แต่ก็ถูกท่านอ๋องปฏิเสธไปจนหมด”
เดิมทีนางต้องการจะบอกกับหวงไท่โฮ่วว่ามู่หรงเจี๋ยกระทำการเผด็จการ กดขี่องค์รัชทายาท แต่ไม่คิดเลยว่าหวงไท่โฮ่วไม่มีทางที่จะสับสนในเรื่องนี้ “ในเมื่ออาเจี๋ยปฏิเสธข้อเสนอแนะของเขาแล้ว แน่นอนว่าย่อมต้องมีเหตุผลของเขา ทางด้านของการปกครองแคว้นนั้น เฉียวเอ๋อร์จะต้องเรียนรู้จากเสด็จลุงของเขาให้มาก”
ฮองเฮาปฏิเสธออกมาอย่างสละสลวย เอ่ยออกมาอย่างเขินอาย “ใช่เพคะ หม่อมฉันเองก็บอกกับเฉียวเอ๋อร์เช่นนี้”
หวงไท่โฮ่วส่งเสียงอืมออกมา “เจ้าไปเถิด ส่วนเรื่องงานอภิเษกนั้น ข้าจะไปถามซินเอ๋อร์ หากว่าเขาชอบหญิงสาวคนนั้นจริง ก็แต่งเถิด”
ฮองเฮาย่อกายคำนับ “เพคะ หม่อมฉันทูลลา!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...