ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 629

จมูกของอ๋องเหลียงแสบร้อนขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ เขานอนลงบนเข่าของหวงไท่โฮ่ว เหมือนกับในตอนที่เป็นเด็ก “หลานโชคดียิ่งนัก ที่มีท่านย่า ดียิ่ง”

สวรรค์มักจะปฏิบัติกับเขาอย่างกรุณาเสมอ อย่างน้อย ก็ยังมีเสด็จย่าอยู่คนหนึ่ง

“ดูเจ้าเด็กโง่นี้สิ เป็นเหมือนกันกับตอนเด็กไม่ผิดเลย!” หวงไท่โฮ่วยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู เอื้อมมือออกไปลูบศีรษะเขา “ย่าอายุเยอะแล้ว หลายปีมานี้ร่างกายก็ไม่ดีนัก หวังว่าในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่จะจัดเตรียมสิ่งที่ดีที่สุดให้กับพวกเจ้า ในเมื่อเจ้าชื่นชอบคุณหนูตระกูลหลินมาก ก็นำนางมาให้ข้าดูตัวเสียหน่อยเถิด”

“พ่ะย่ะค่ะ หากว่าท่านย่าอยากจะพบกับนาง อีกไม่กี่วัน หลานจะนำนางเข้าวังมา” อ๋องเหลียงเอ่ยออกมาอย่างสงบนิ่ง

“ดี ย่าจะพยายามชอบนาง หวังว่านางจะเข้าใจ รักและถนุถนอมเจ้า” หวงไท่โฮ่วตรัสออกมา “เอาล่ะ ไปเดินเล่นกับข้าเถิด”

อ๋องเหลียงกลับไม่ลุกขึ้น “ไม่พ่ะย่ะค่ะ ขาของหลานเป็นเช่นนี้ ตลอดชีวิตนี้คงจะไม่ลุกขึ้นมาแล้ว”

หวงไท่โฮ่วหุบยิ้ม “เจ้าเด็กนี่ โตถึงเพียงนี้จนกระทั่งจะแต่งงานแล้ว ก็ยังทำให้คนเห็นเรื่องขบขันอีก!”

“ใครอยากจะขบขันก็ขบขันเถิด!” อ๋องเหลียงฮึมฮัมออกมา

“ตกลง ก็นอนไปแบบนี้เถิด นอนไปตลอดชีวิต!” ใบหน้าของหวงไท่โฮ่วเผยรอยยิ้มเอ็นดูออกมา แต่กลับถอนหายใจออกมาเบา ๆ เจ้าเด็กคนนี้ ลำบากยิ่งนัก!

อ๋องเหลียงร่วมเสวยอาหารกลางวันที่วังโซ่วหนิง เดิมทียังไม่ยินยอมที่จะจากไป ทว่าซุนกงกงบอกว่าหวงไท่โฮ่วจะทรงพักผ่อนช่วงเวลากลางวัน ถึงได้ยอมจากไป

เพิ่งจะออกจากวังโซ่วหนิงมา ก็พบกับแม่นมชุยจากวังของไท่โฮ่วเข้ามา “อ๋องเหลียง ฮองเฮาเชิญท่านให้ไปหาสักรอบหนึ่งเพคะ”

“บอกหรือไม่ว่ามีเรื่องอะไร?” อ๋องเหลียงถามกลับไปด้วยท่าทีที่เรียบเฉย

“ฮองเฮาบอกว่าทำชุดให้ท่านไว้หลายชุด ให้ท่านไปลองดู!”

“ไม่จำเป็น ให้ส่งไปยังจวนอ๋องได้เลย!”

“ไม่เพคะ ฮองเฮายังบากว่ามีเรื่องที่จะทรงตรัสกับท่านอ๋อง” แม่นมชุยรั้งเขาเอาไว้

อ๋องเหลียงจ้องมองนาง ระหว่างคิ้วเกิดความกรุ่นโกรธขึ้นมา ทว่าก็สงบลงโดยเร็ว “ไปเถิด”