องค์รักษ์เงาตามหาเซียวเซียวจนพบในร้านจู้เสียน
หลังจากที่จ้วงจ้วงจากไปแล้ว เซียวเซียว หูฮวนสี่เองวันนี้ก็ไม่ได้จากไปไหน รออยู่ที่นี้ เมื่อเห็นองค์รักษ์เงาปรากฏกายออกมาพร้อมกับตราสัญลักษณ์ของมู่หรงเจี๋ย หัวในของนางก็จมดิ่งลงไป
นางนำองค์รักษ์เงาไปยังห้องส่วนตัว ออกคำสั่งอย่างเคร่งขรึมให้คนโยนเซียวเซียวลงไปในทะเสสาบเย็นเยือกของร้านจู้เสียน ให้เขาได้สติขึ้นมา
เซียวเซียวที่กึ่งเมากึ่งได้สติ ถูกจับตัวขึ้นมา หูฮวนสี่ย่อกายลงข้างกายเขา เอ่ยออกมาน้ำเสียงเย็นชา “จ้วงจ้วงฆ่าตัวตาย!”
สี่คำนั้น เมื่อได้ยินเข้าหูของเซียวเซียว ก็เป็นเหมือนสายฟ้าอันน่าหวาดกลัว
เขาวิ่งออกไปยังจวนองค์หญิงอย่างบ้าคลั่ง ยืนอยู่ตรงหน้าประตู หอบหายใจตลอดทางที่วิ่งออกมานั้นทำให้กลิ่นเหล้านั้นแพร่กระจายออกไป ความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงมาในหัวใจนั้นชัดเจนขึ้น
เขายืนอยู่ตรงหน้าประตู ไม่ได้เข้าไป ทุกครั้งที่เขากลับเมืองหลวงมา ล้วนแต่จะต้องมาที่นี่ คอยอยู่ที่นี่ ราวกับว่าที่นี่เหมือนจะเข้าใกล้นางได้
สุดท้าย เป็นอ๋องหลี่และอ๋องอันที่มาเพราะข่าวอันน่าตื่นตกใจนำเขาเข้าไป
เสียงทุกอย่างที่อยู่ในหูของเขาเป็นเหมือนราวกับความทรงจำเมื่อชาติภพที่แล้ว หนวกหูซับซ้อน สายตาของเขาดูเหม่อลอย ไม่รู้ว่าจะมองไปที่ใดดี ร่างกายด้านชา เดินเข้าไปด้านในอย่างไม่ได้รับการควบคุม
ผู้คนเดินหมุนวนเข้าไป เขาราวกับว่าเหมือนจะอยู่อีกโลกใบหนึ่ง
ตั้งแต่ประตูไปจนถึงขอบเตียง ระยะเพียงแค่กี่สิบก้าว แต่เขาราวกับว่าเดินมาจนถึงจุดจบของชีวิตแล้ว
มีคนมากมาย ที่สะดุดตามากที่สุดก็คือสีแดงสดบนเตียงนั้น
นางสวมใส่ชุดแต่งงาน แต่กลับนอนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนเตียงนั้น
ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมา หัวเราะเสียจนน้ำตาร่วงหล่นมา
ในปีนั้น เขาเพิ่งจะทำชุดแต่งงานเสร็จ นางก็ลองสวมในทันที หมุนวนอยู่ด้านหน้าของเขา เหมือนกับผีเสื้อหลากสีสัน ดวงตาระยิบระยับ อย่างอิ่มเอมใจไม่รู้จบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...