ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 705

เหลียงซู่หลินไม่ได้ชักช้า ตรงเข้าไปหาฮองเฮาทันที เมื่อคำนวณระยะทางกลับไปนั้น ความแค้นของอ๋องเหลียงนี้ก็ถือได้ว่าระบายออกไปจนหมดแล้ว

อ๋องเหลียงแทงลงบนกายของรัชทายาทถึง 38 แผล หลีกเลี่ยงจุดอันตรายถึงชีวิตทั้งหมด ดาบที่ร้ายแรงมากที่สุดคือแทงลงบนขาทั้งคู่ อย่างไรก็ตาม หากจะรักษาแล้วก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายนัก

อ๋องเหลียงนั่งอยู่ภายในลานแห่งนั้น ไม่ว่าใครก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ก้าวเข้ามา ทว่าองค์รักษ์ทั้งสิบสองเองก็ก้าวเข้ามาไม่ได้ พวกเขาทั้งหมดถูกเตะจนล้มลง เซียวท่าไม่ได้ลงมือแม้แต่น้อย ทั้งหมดถูกอ๋องเหลียงทุบตีเข้า

คนของวังบูรพา ไม่เคยพบอ๋องเหลียงลงมือมาก่อน พวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าอ๋องเหลียงจะมีฝีมือดีถึงเพียงนี้ แม้แต่องค์รัชทายาทเองก็ยังไม่อยากเชื่อ

เขาคิดว่าอยู่ในวังบูรพา แล้วตนเองจะเสียเปรียบได้อย่างไรกัน

ฮองเฮาได้ยินเหลียงซู่หลินรายงานแล้ว แทบจะไม่อยากเชื่อหูของตนเอง ในตอนที่นางรีบนำคนไปนั้น รัชทายาทก็นอนอยู่บนพื้นแล้ว เหมือนราวกับผ้าขี้ริ้ว ทั่วทั้งกายเต็มไปด้วยรอยเลือด

ในขณะที่รัชทายาทกำลังจะสิ้นใจนั้น ก็มองเห็นฮองเฮาเสด็จมา เขายายามที่จะเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำร้องตะโกนออกมา “เสด็จแม่ ฆ่าเขา ฆ่าเขาซะ!”

ฮองเฮาเมื่อเห็นรัชทายาทที่กายเต็มไปด้วยเลือด หัวใจแทบจะหยุดเต้นลง และฝ่ามือนั้นดูเหมือนว่าจะมีเหงื่อเย็นไหลซึมออกมา “เร็วเข้า รีบตามหมอหลวงมา!”

ในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกันอยู่นั้น อ๋องเหลียงก็หยัดกายลุกขึ้น ค่อย ๆ ก้าวออกไปด้านนอก กระทั่งไม่แม้แต่จะมองไปทางด้านของฮองเฮา

ฮองเฮาตรัสออกมาด้วยความกราดเกรี้ยว “หยุดเดี๋ยวนี้!”

อ๋องเหลียงหยุดชะงักลง ทว่าไม่ได้หันหลังกลับมา เพียงแต่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ที่กระหม่อมทำร้ายองค์รัชทายาท ย่อมขอรับโทษด้วยตนเอง ขอทรงอนุญาตให้กระหม่อมออกไปนอกวังสักรอบหนึ่ง วันพรุ่งนี้เช้า จะรีบกลับมารับผิดในทันที!”

“เจ้า...” ฮองเอาโมโหเสียจนทั่วทั้งกายสั่นเทา แต่เมื่อเห็นว่าบาดแผลของรัชทายาทสาหัสจนเกินไป นางถึงได้ไม่มีเวลาใส่ใจเขาเป็นการชั่วคราว “ใครก็ได้ นำตัวอ๋องเหลียงไปยังวังจิ้งหนิง รอข้ากลับไป”

ทหารองค์รักษ์ของฮองเฮาล้อมกรอบเข้ามาทันที อ๋องเหลียงหันไปมองยังฮองเฮา “เสด็จแม่ไม่เชื่อลูกถึงเพียงนั้นเชียวหรือ? ลูกบอกแล้ว พรุ่งนี้เช้าลูกจะเข้าวังมาขอรับโทษเอง”