ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 71

หลิงหลงฟูเหรินคลานเข่าไปข้างหน้า ร่ำไห้เสียงดัง "องค์ไทเฮาช่างหลักแหลม อันที่จริงแล้วจื่ออานเป็นผู้บริสุทธิ์ นางถูกมารดาผู้ให้กำเนิดหลอกใช้ ขอให้องค์ไทเฮาได้โปรดเห็นแก่ที่นางยังอ่อนเยาว์และโง่เขลา ให้อภัยนางด้วยเถิดเพคะ ถ้าจะมีใครต้องรับผิดชอบ ก็ให้หม่อมฉันแบกรับความผิดทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียวเถิดเพคะ"

หวงไท่โฮ่วมองไปที่หลิงหลงฟูเหริน นางรู้สึกไม่ยินยอมในตอนแรก

นางอยู่ในวังหลังมาหลายปี เคยเห็นการต่อสู้ระหว่างพวกนางสนมมาทุกรูปแบบ แต่ถือว่านางยังโชคดี ที่ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งของนางได้เพราะจักรพรรดิองค์ก่อนให้เกียรตินางเป็นอย่างมากแม้แต่พวกนางสนมเองก็ไม่กล้าต่อกรกับนาง ดังนั้นนางก็ได้แต่เฝ้าดูการต่อสู้ด้วยสายตาที่เย็นชา

นางรู้สึกว่าระหว่างหลิงหลงฟูเหรินกับหยวนซื่อไม่ได้จัดการง่ายดายเช่นนั้น แน่นอนว่า เพราะนางก็ไม่ได้ประทับใจอะไรต่อหยวนซื่อ ดังนั้นนางจึงเชื่ออาการที่หลิงหลงฟูเหรินแสดงออกว่าเศร้าเสียใจอยู่บ้าง

นางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตรัสกับซุนกงกง “เจ้าไปตามฮองเฮามาที่นี่ นางเป็นพระมารดาขององค์จักรพรรดิเหลียง ข้าต้องถามนางว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร”

ก่อนหน้านี้หวงไท่โฮ่วไม่เคยคิดที่จะไปไล่เบี้ยถามหาความรับผิดชอบจากจวนมหาเสนาบดีเด็ดขาด เรื่องนี้มันน่าอายมากพออยู่แล้ว เพื่อที่จะระงับข่าวลือจากภายนอก เป็นการดีที่สุดถ้าจะไม่ทำอะไรเลย

ดังนั้น แผนแรกที่วางไว้ คือการลงโทษเซี่ยจื่ออานก็ปล่อยผ่านไปเถิด ทว่าตอนนี้เซี่ยจื่ออานได้ถวายการรักษาองค์จักรพรรดิเหลียง ถึงนางจะไว้วางใจจื่ออานมากเพียงใดก็ไม่ทันแล้ว จะต้องจัดการเช่นไร?

พระสนมเหมยที่ฟังคำสั่งหวงไท่โฮ่ว นางกับมหาเสนาบดีเซี่ยต่างมองตากัน

มหาเสนาบดีเซี่ยเหลือบมองไปยังหลิงหลงฟูเหริน นางใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตา และแสร้งทำเป็นเศร้าเสียใจอีกครั้ง

เดิมทีฮองเฮารู้สึกกระวนกระวายใจมาก และเมื่อได้ยินซุนกงกงที่มาส่งข่าวบอกว่า มหาเสนาบดีเซี่ยมาขออภัยโทษต่อหน้าพระพักตร์หวงไท่โฮ่ว ใบหน้านางก็ยิ่งแลดูเย็นชาขึ้น พลางกล่าวอย่างเคืองโกรธ "ข้าไม่ไต่สวนเรื่องนี้แล้ว เขาช่างอยากถวายหัวเสียจริง นี่มันยังไงกัน? ต้องการให้ข้าตัดหัวเขาจริง ๆ อย่างนั้นหรือ?"

ซุนกงกงกล่าวอย่างแผ่วเบา "ฮองเฮา ได้โปรดระงับโทสะ แล้วเสด็จไปที่นั่นก่อน พระสนมเหมยกับมหาเสนาบดีเซี่ยต่างกล่าวว่า เรื่องการถอนหมั้น เป็นเพราะหยวนซื่อยุยงพ่ะย่ะค่ะ"

จื่ออานที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ริมฝีปากเธอก็ผุดรอยยิ้มเย้ยหยันขึ้นมา เป็นอย่างที่คาดไว้ พวกเขาเข้าวังมา เพื่อแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เพียงแต่จะทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลยได้งั้นเหรอ?