ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 74

"แน่นอนว่าได้ยินจากที่พวกเขาพูดกัน ใช่หรือไม่? มันคือข่าวลือ เจ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงได้เช่นไร?” ฮองเฮากล่าว

พระสนมเหมยหน้าแดงและอธิบาย "เรื่องนี้จะเป็นข่าวลือไปได้อย่างไร? ป้าของหม่อมฉันก็เป็นถึงเก้ามิ่งฟูเหรินขั้นสอง นางจะโกหกได้เช่นไรเพคะ?"

"เจ้าจะบอกว่า เหล่าฟูเหรินเข้าวังมาด้วยตัวเอง เพื่อมาเล่าเรื่องหยุมหยิมภายในครอบครัวให้เจ้าฟังอย่างนั้นเหรอ?”ฮองเฮาเงยหน้าขึ้นถามซุนกงกง “ไปตรวจสอบดู สองสามปีมานี้เหล่าฟูเหรินเข้าวังมากี่ครั้งกัน?"

ซุนกงกงยิ้มและกล่าว “พระองค์ ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบแล้ว ทุกครั้งที่เหล่าฟูเหรินเข้าวัง นางจะต้องมาเข้าเฝ้าองค์ไทเฮา ปีนี้นางไม่ได้มาเข้าเฝ้า ปีที่แล้วก็เช่นกัน ที่มาก็หลายปีก่อน นาน ๆ ครั้งจะมาที่นี่ เหล่าฟูเหรินเป็นคนที่ช่างเอาอกเอาใจ ทุกครั้งที่เข้าวังมา นอกจากจะมาเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่วแล้ว ยังได้ไปเข้าเฝ้าฮองเฮาอีก พระองค์ทรงลืมไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

ฮองเฮาตอบรับ "ข้าหาได้ลืมไม่ และข้าจำได้แม่นยำว่าในช่วงสองปีมานี้ เหล่าฟูเหรินผู้นี้ไม่ค่อยได้เข้าวังมา นางมาที่นี่เป็นครั้งคราว แต่ก็นั่งได้ครู่เดียวแล้วก็กลับไป ข้ายังพูดเลยว่า นางไป ๆ มา ๆช่างเร่งรีบเสียจริง ที่แท้ก็ไปตำหนักของสนมเหมยเพื่อคุยเรื่องหยุมหยิมภายในครอบครัวนี่เอง"

สีหน้าของพระสนมเหมยเริ่มดูไม่ได้ “เหล่าฟูเหรินเป็นป้าของหม่อมฉัน ก็ต้องมีเรื่องให้พูดคุยกันบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ฮองเฮากล่าวเช่นนี้มันจะไม่ดูใจร้ายไปหน่อยหรือเพคะ?”

ความสัมพันธ์ระหว่างฮองเฮากับพระสนมเหมยก่อนหน้านี้ก็ดีอยู่ แต่ความจริงแล้วพระสนมเหมยไม่เคยชอบฮองเฮาเลย เพียงเพราะจะขัดขวางแผนการของฮองเฮาที่ลึกซึ้งและชาญฉลาด จึงจำต้องแสร้งเข้าใกล้ไปตีสนิท

ตอนนี้ต่อหน้าพระพักตร์หวงไท่โฮ่ว นางรู้ว่าไม่อาจยอมถอยทีละก้าวได้ ดังนั้นนางจึงชี้ไปที่ข้อบกพร่องของฮองเฮา เพราะว่าฮองเฮานั้นโหดร้าย แม้แต่หวงไท่โฮ่วก็รับรู้

ฮองเฮายิ้มเย้ยหยัน “ที่เหล่าฟูเหรินกล่าวเป็นเพียงคำพูดจากทางฝั่งนางฝ่ายเดียวเท่านั้น เรื่องจริงเป็นเช่นนี้หรือไม่ยังคงต้องถามให้กระจ่าง”

พระสนมเหมยขมวดคิ้ว ทำไมวันนี้ฮองเฮาถึงได้โต้เถียงจนน่ารำคาญเช่นนี้? ไม่ใช่ว่าต้องการจัดการกับบางคนเพื่อรักษาหน้าของนางเหรอ? ลงโทษใครไม่ได้? ทั้งหมดก็เป็นเรื่องหน้าตาตนเองเท่านั่นแหละ จะว่าไปแล้ว ในเมื่อจื่ออานถูกคุมขังไว้แล้วอย่างนั้นก็จัดการกับหยวนซื่อโดยตรงให้เสร็จ ๆไปไม่ดีกว่าเหรอ?

มหาเสนาบดีเซี่ยยังสับสนเล็กน้อย แม้ว่าเขาคาดการณ์ว่าฮองเฮาอาจจะไม่เชื่ออย่างเต็มที่ว่าเป็นการยุยงของหยวนซื่อ แต่ว่าเขาเป็นถึงมหาเสนาบดีของราชสำนัก ก็ต้องไว้หน้าเขาบ้าง ไม่ควรทำให้เขาต้องขายหน้าจนเกินไป

คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าตั้งแต่แรกแล้วฮองเฮาไม่ได้เชื่อว่าเป็นการยุยงของหยวนซื่อเลยสักนิด และนางก็ไม่เชื่อในสิ่งที่พระสนมเหมยพูดเลย นี่มันเรื่องอะไรกัน?