ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 762

“เกี่ยวข้องอะไรกันกับเจ้า? อย่าถือว่าเรื่องไม่สำคัญอะไรก็เอามาใส่ตนเอง”

หวงไท่โฮ่วดึงมือเขาเอาไว้ “ตอนนี้อาการประชวรขององค์จักรพรรดิดูจะแย่ลง ดูเหมือนว่าจะไม่พ้นปีนี้แล้ว แล้วจะทำอย่างไรกัน? สถานการณ์ดูยุ่งเหยิงเกินไปแล้ว หากว่าเขาสวรรคตไป ก็ไม่รู้ว่าจะวุ่นวายจนกลายเป็นเช่นไร”

“ทหารมา แม่ทัพขวางกั้น น้ำมา คันดินตั้งรับ จะทำอย่างไรได้?” มู่หรงเจี๋ยขมวดคิ้วออกมา อาการประชวรขององค์จักรพรรดินั้นแย่ลงมากแล้ว แต่จะทำอย่างไรได้? อาการประชวรของเขาไม่อาจเปิดเผยออกไปได้ เสด็จแม่เองก็ไม่ยินยอมให้จื่ออันเข้าไปดู อีกทั้งอาการป่วยนี้ไม่มียาที่จะรักษาได้ ต่อให้จื่ออันไปรักษา ก็ไม่แน่ว่าจะรักษาได้ กลับกันอาจจะถูกกล่าวโทษได้

ในใจของหวงไท่โฮ่วเริ่มตระหนักถึงเรื่องนั้นขึ้นมา เมื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็จ้องมองไปยังมู่หรงเจี๋ยอย่างเคร่งขรึม “หากว่าระหว่างพระสนมอี๋และรัชทายาทนั้นมีอะไรขึ้นจริง เจ้าจะต้องปิดบังเอาไว้ห้ามมิให้ผู้ใดเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป ในตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ จะต้องไว้หน้าให้กับเขาบ้าง ข้าจะไปตรวจสอบ หากว่าเป็นความจริง พระสนมอี๋ก็คงจะเก็บเอาไว้ไม่ได้”

มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง “นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีอยู่จริง ท่านอย่าได้ไปตรวจสอบเลย หากว่าเมื่อตรวจสอบแล้ว ต่อให้มันจะไม่มีอยู่ก็จะทำให้คนสงสัยเข้า วังหลังนั้นมีเรื่องซุบซิบมากมาย ท่านรู้หรือไม่?”

พระสนมอี๋ไม่ใช่คนที่ง่ายดาย หากว่านางไปตรวจสอบ แล้วเกิดข่าวลือขึ้น หากเมื่อพระสนมอี๋ลงมืออย่างชั่วร้ายแล้ว นางจะต้องเป็นอันตราย

หวงไท่โฮ่วเมื่อเห็นว่าเขารับรองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถึงได้วางใจลง “เช่นนั้นก็ดี ฟังเจ้า ข้าจะไม่ตรวจสอบ”

เพื่อให้นางมีความสุขขึ้นมา มู่หรงเจี๋ยโน้มกายลงไปเอ่ยข้างหูนางประโยคหนึ่ง ทันใดนั้นนางก็แทบจะกระโดดขึ้นมา “เจ้าพูดความจริงอย่างนั้นหรือ?”

“นี่ยังสามารถโกหกท่านได้ด้วยหรือ?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ย

หวงไท่โฮ่วเช็ดน้ำตาไปพลางเอ่ยพึมพำไปด้วย “เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดี ขอบคุณจื่ออันแทนข้าด้วย ไม่คิดเลยว่า ข้าจะยังหวังถึงวันนี้ได้ เขาจะต้องมีชีวิตกลับมา ชีวิตนี้ของเขาก็มีความหวังแล้ว”

ทางด้านของวังจิ้งหนิง เต็มไปด้วยความเงียบขรึมไร้ชีวิตชีวา

ตั้งแต่ที่มีพระราชเสาวนีย์หลังจากการเลิกจากราชสำนักแล้ว ฮองเฮาก็นั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้ในวังจิ้งหนิงอยู่ตลอดเวลา ท่าทีเย่อหยิ่งเหมือนดั่งเช่นที่รอพบกับเหล่าสนม