คนผู้นั้นเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน “วางใจได้ ไม่มีทางเจ็บปวดนาน ถึงแม้ว่าเมื่อครู่นี้ข้าจะสามารถฆ่าเจ้าได้ แต่ข้ายังคงชื่นชอบที่จะใช้ยาพิษ เพราะว่าการใช้ยาพิษสามารถใช้กล่าวโทษผู้อื่นได้”
หานชิงชิวจับลำคอของตนเอง ล้มลงบนเนินเล็ก ๆ ใบหน้าเจ็บปวด นางมองคนผู้นั้นด้วยความตื่นตระหนก ในสายตาเต็มไปด้วยคำถามอันน่าหวาดกลัว
คนผู้นั้นย่อกายลง เอ่ยเย้ยหยันเสียงเบา “ฮูหยิน อันที่จริงแล้ว ให้เจ้ารักษาสถานะฮูหยินเซียวเอาไว้ เป็นทางที่ดีที่สุด ต่อให้เจ้าตายไป ก็ตายสายเกินไป หากว่าข้าเป็นองค์หญิงใหญ่ ก่อนที่เจ้าจะแต่งงานกับเซียวเซียว ก็คงจะฆ่าเจ้าไปแล้ว และยังให้เจ้าตายไปอย่างน่าอนาถ”
รอยยิ้มของนางดูงดงามมีเสน่ห์อย่างไม่อาจอธิบายออกมาได้ เหมือนกับดอกฝิ่นที่บานออกมาเต็มที่ งดงามแต่มียาพิษ
นางหยิบปิ่นปักผมชิ้นหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ โยนลงบนพื้น ก่อนที่นางจะเปิดประตู เดินข้ามผ่านสาวใช้ที่สลบไป หายไปท่ามกลางความมืดมิด
ก่อนที่สติของหานชิงชิวจะเลือนหายไป ข้างหูก็ยังได้ยินคำของเขาดังขึ้น “ไม่ว่าเจ้าจะรับหรือไม่ หนังสือปลดภรรยาฉบับนี้ ข้าจะวางเอาไว้ที่นี้ เจ้าสามารถใช้สถานะฮูหยินแม่ทัพอาศัยอยู่ในจวนแม่ทัพต่อไปได้ ทว่าเจ้าเป็นเพียงแค่ฮูหยินแม่ทัพ ไม่ใช่ฮูหยินของข้าเซียวเซียว”
นั่นมันเป็นคืนวันแต่งงานกัน!
ในตอนนั้น นางกอดความยินดีเอาไว้เต็มหัวใจว่าได้กลายเป็นเจ้าสาวของเขา ทว่าได้มาเพียงแค่จดหมายปลดภรรยาฉบับนี้ และเขายังเผาชุดแต่งงานทิ้งด้วย จดหมายปลดภรรยาฉบับนั้น นางไม่มีทางหยิบมันออกมา เขารู้ว่านางไม่มีทางนำมันออกมา และไม่มีทางบอกกับภายนอก เพราะว่าพวกเขาได้รับประทานงานสมรสองหวงไท่โฮ่ว คืนที่เขาเพิ่งแต่งงานก็ปลดภรรยาเสียแล้ว ถูกฮองเฮารู้เข้า เขาจะต้องถูกลงโทษ นางพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้ตำแหน่งเจ้านายมา ก็จะหายไปเพราะเหตุนี้ด้วยเช่นกัน
นางหยิบจดหมายปลดภรรยารอเขามาโดยตลอด รอจนเขามาอยู่ข้างกายนาง นางรู้สึกว่าเขาจะต้องมา เมื่อถึงเวลานั้น นางก็จะนำจดหมายปลดภรรยานี้คืนให้เขาได้
นางไม่ได้มันมา ที่มานั้นก็คือข่าวพวกเขาทั้งสองคนฆ่าตัวตาย
นางไม่ยินยอมจริง ๆ!
วันรุ่งขึ้น คนจากจวนแม่ทัพใหญ่เข้าวังไปรายงาน บอกว่าหานชิงชิวตายแล้ว ไม่อาจเข้าวังมาได้
หวงไท่โฮ่วตกตะลึง หานชิงชิวตายไปแล้ว นี่ก็หมายความว่านางจะเป็นฮูหยินของเซียวเซียวไปตลอด สถานะถูกกำหนดแล้ว ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
ทว่าทำไมหานชิงชิวถึงได้ตายไป? หวงไท่โฮ่วออกคำสั่งให้ตรวจสอบจนถึงที่สุด
ข่าวการตายของหานชิงชิว แน่นอนว่าย่อมสะพัดไปจนถึงจวนอ๋องเหลียง หลังจากที่จื่ออันได้ยินแล้ว ก็ไม่ได้เอ่ยอันใดออกมา เพียงแค่พยักหน้าอย่างเรียบเฉยเท่านั้น
เฉินไท่จวินเองวันนี้ก็มาเยี่ยมอ๋องเหลียงเช่นกัน นางได้ยินข่าวแล้วจึงรีบมา เมื่อมาถึงแล้วก็ตรงไปถามจื่ออัน “เมื่อคืนวานนี้เจ้าไปยังจวนแม่ทัพมา วันนี้ก็มีข่าวว่าหานชิงชิวตายไปแล้ว เจ้าเอ่ยอะไรกับนาง?”
จื่ออันเอ่ย “ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ หญิงสาวสองคนเอ่ยถึงเรื่องในใจอะไรจำพวกนั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...