ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 793

เมื่อได้ยินนางพูดเช่นนั้น หวงไท่โฮ่วก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย อันที่จริงคำพูดนั้นไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าการที่นางไม่รับปาก เพราะว่าเจ้าแปดเองก็กำลังจะกลับมาแล้ว

อย่างไรก็ตาม นางจงใจหลีกเลี่ยงมัน ซึ่งนั่นแตกต่างกับสิ่งที่นางเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าไม่สนใจต่อสู้เพื่อสิ่งใด

หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว หวงไท่โฮ่วก็เรียกซุนกงกง "ราชโองการพร้อมแล้วหรือยัง?"

ซุนกงกงก้มศีรษะลง "ทูลหวงไท่โฮ่ว พร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

หวงไท่โฮ่วกล่าว "เจ้าช่วยอ่านให้ข้าฟังที"

ซุนกงกงผงะ “อ่านตอนนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“ใช่ อ่านเข้าสิ” หวงไท่โฮ่วสั่ง

ซุนกงกงตอบ "พ่ะย่ะค่ะ เช่นนั้นหม่อมฉันจะไปนำราชโองการมา อย่างไรก็ตาม หวงไท่โฮ่วท่านต้องประทับตราด้วยตัวท่านเองนะพ่ะย่ะค่ะ"

ซุนกงกงหันหลังและจากไป เมื่อได้รับราชโองมาแล้ว เขาก็ได้ยินเสียงจากนอกประตู "ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินมาถึงแล้ว"

หวงไท่โฮ่วตกใจเล็กน้อย "นี่ยังเช้าอยู่เลยไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงมาถึงแล้ว?"

มู่หรงเจี๋ยเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม และรอยยิ้มของเขาก็สงบลงเมื่อเห็นกุ้ยไท่เฟย "เสด็จแม่ ลูกมาที่นี่เพื่อรับราชโองการพ่ะย่ะค่ะ"

“อ้าว” หวงไท่โฮ่วแปลกใจ “จะเอาตอนนี้เลยหรือ? เจ้าไม่ต้องเรื่อหารือราชกิจบ้านเมืองก่อนงั้นรึ?”

“ออกราชโองการก่อนพ่ะย่ะค่ะ หลังจากออกราชโองการแล้ว คนใต้บังคับบัญชาจะได้ทำสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างสะดวก เพราะเวลามีน้อย และใช้เวลาเพียงวันครึ่งในการเตรียมการเท่านั้น”

หวงไท่โฮ่วเมื่อฟังก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ดังนั้นนางจึงพูดกับซุนกงกงว่า "เอาตราประทับของข้ามา" ซุนกงกงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และรีบยื่นตราประทับให้กับนาง เขาเหลือบตาไปมองเล็กน้อย

หวงไท่โฮ่วประทับตราและกำลังตรวจดู แต่มู่หรงเจี๋ยเข้ามารับราชโองการไปอย่างรวดเร็ว "ขุนนางชั้นผู้ใหญ่กำลังรอลูกอยู่ แล้วลูกจะรีบกลับมาในภายหลังนะพ่ะย่ะค่ะ"