ขอเพียงแค่มีความต้องการก็จะมีจุดอ่อน เมื่อจับจุดอ่อนนี้ได้แล้ว ก็จะสามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่
จุดนี้นางเรียนรู้มันมาจากหลงไท่โฮ่ว ในปีนั้นหลงไท่โฮ่วบอกกับวังทั้งหกว่า โดยทั่วไปแล้วคนที่จะแย่งชิงกันนั้น จะต้องมีความสามารถก่อน หากไม่มีความสามารถแล้ว ก็ต้องซ่อนจุดอ่อนของตนเอง อย่าให้ผู้อื่นหลอกใช้ประโยชน์ เพราะว่าขอเพียงเป็นคน ก็จะต้องมีจุดอ่อน เมื่อถูกผู้อื่นจับจุดอ่อนของตนได้แล้ว ก็จะต้องชดใช้ด้วยชีวิตของตนเอง
ในตอนนั้นนางจดจำประโยคนี้ของหลงไท่โฮ่วเอาไว้ นางแอบซ่อนใจที่ทะเยอทะยานของตนเองมาโดยตลอด โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าหลงไท่โฮ่ว นางคอยเอาแต่ระมัดระวัง ทว่าไม่ว่านางจะทำอย่างไร ดวงตาคู่นั้นของหลงไท่โฮ่วก็เฉียบคมประดุจดั่งว่าสามารถมองทะลุจิตใจคนได้ เพราะเหตุนี้จึงไม่ค่อยชื่นชอบนางนัก
ในใจของอ๋องหนานหวายเกิดความระมัดระวังขึ้นมา ในใจของเขากระจ่างชัดดี เสด็จแม่ต้องการเพียงตำแหน่งหวงไท่โฮ่ว นางต้องการอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือมู่หรงเจี๋ยสองคนนี้ใครจะเป็นจักรพรรดิ นางล้วนแต่ไม่ใส่ใจ
หากว่าเซี่ยจื่ออันเข้ามาพึ่งพิงนางแล้ว หากเกลี้ยกล่อมให้มู่หรงเจี๋ยแย่งชิงแล้ว เช่นนั้นชะตาชีวิตของนางก็คงจะถึงที่สุดแล้ว
งานเลี้ยงของเหล่าเฉินนั้นก็เชิญกุ้ยไท่เฟยเช่นกัน ทว่านางไม่มีทางไป
เพราะนางรู้ว่าตระกูลเฉินไม่มีทางที่จะเข้ากับนาง คนที่ไม่มีค่าให้หลอกใช้ นางไม่มีทางที่จะเข้าใกล้
ทว่านางกลับได้ยินข่าวหนึ่งว่า องค์หญิงใหญ่มู่หรงจ้วงจ้วงเองก็จะเข้าร่วมงานด้วย
นางตื่นตกใจอย่างมาก จึงเอ่ยถามอาฝู “เจ้าไม่ใช่ว่าสั่งคนให้คอยเฝ้าจวนองค์หญิงใหญ่อยู่ตลอดหรอกหรือ? ทำไมนางดีขึ้นเจ้ากลับไม่รู้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...